Reflection for the Solemnity of Saints Peter and Paul (29/06/2025) 

by Dn. Jostin Pereira

संत पेत्र आणि संत पौल यांचा सण

दिनांक: २९/०६/२०२५

पहिले वाचन: प्रेषितांची कृत्ये १२:१-११

दुसरे वाचन: तीमथी ४:६-८, १७-१८

शुभवर्तमान: मत्तय १६:१३-१९

प्रस्तावना

      आज ख्रिस्तसभा संत पेत्र आणि संत पौल या दोन महान संतांचा सण साजरा करीत आहे. संत पेत्र हा एक कोळी होता परंतु त्याने ख्रिस्ताला जिवंत देवाचा पुत्र म्हणून श्रद्धेने स्वीकारले. म्हणूनच अनुभवाने महान असलेल्या ह्या ज्येष्ठ शिष्यांवर प्रभू येशू ख्रिस्ताने संपूर्ण ख्रिस्तसभेची जबाबदारी सोपवली. संत पौल हा ख्रिस्तसभेतील एक महान आणि प्रतिभाशाली सुवार्ता प्रचारक होता. अनेक प्रकारचा छळ सोसून आणि विरोध सहन करूनही संत पौलाने आणि पेत्राने ख्रिस्ती धर्म पसरविला.

       आजच्या पहिल्या वाचनात ख्रिस्ती मंडळीच्या एकाग्र प्रार्थनेमुळे संत पेत्राची तुरूंगातून कशी सुटका होते हे दर्शविले आहे. तसेच आजच्या दुस-या वाचनात संत पौल आपल्या आयुष्याचा जमाखर्च मांडताना म्हणतात, ‘जे समृध्द ते मी केले आहे. माझी धाव संपविली आहे व आता माझ्यासाठी नितिमत्वाचा मुकूट ठेविला आहे’.

       आजच्या शुभवर्तमानात ‘येशू हा ख्रिस्त’ असल्याची कबूली पेत्र देत आहे. संत पौलासारखा सुवार्ता प्रसाराचा उत्साह आम्हा सर्वांना लाभावा म्हणून ह्या पवित्र मिस्साबळीमध्ये परमेश्वराकडून विशेष कृपा मागूया.

मनन चिंतन

       ख्रिस्ताठायी जमलेल्या माझ्या प्रिय बंधू आणि भगिनींनो, आज ख्रिस्त सभा संत पेत्र आणि संत पौल  यांचा सण साजरा करीत आहे. पेत्र हा आपल्या श्रद्धेचा जनक आणि पौल हा निर्भय उपदेशक  होता. दोघांनीही वेगवेगळ्या सेवा कार्याद्वारे ख्रिस्ताच्या कुटुंबात सर्वाना एकत्रित आणले  आणि शेवटी त्यांनी त्यांचे  जीवन प्रभूसाठी समर्पित केले. या महान प्रेषितांचा सन्मान करताना, आपण त्यांच्यातील साम्यता आणि वेगळेपणा पाहूया.

       पेत्र आणि पौल दोघेही यहुदी होते. येशूने दोघांना सुवार्ता प्रचारासाठी बोलावले होते.  पेत्राला जाळी धूत असताना समुद्रकिनारी बोलावले, तर पौलाला दमास्कसच्या वाटेवर दृष्टांत देऊन निवडले. प्रभूने दोघांची नावं बदलली: सिमोनला पेत्र, म्हणजे खडक, आणि शौलाचे नाव पौल असे झाले.

       दोघांवरही पवित्र आत्म्याचा वर्षाव झाला होता. ते दोघे विविध भाषांमध्ये बोलत होते. दोघांना अनेक छळ आणि दुःखं सहन करावी लागली, तरीही ते विश्वासात ठाम राहिले. त्यांनी प्रभूच्या नावाने अद्भुत कृत्यं केली. पेत्राचा जन्म बेथसैदा येथे झाला आणि तो कफर्णहूम येथे राहत होता, तर पौलाचा जन्म सिलिसियातील तार्सस येथे झाला. व त्यांनी येरुशलेम येथून सुरुवात करून विविध ठिकाणी कार्य केले.

       पेत्र हा विवाहित होता, तर पौल ब्रह्मचारी राहिला. पेत्र सुरुवातीपासून ख्रिस्ताच्या कार्याविषयी सकारात्मक होता, कारण तो प्रभूसोबत वावरला होता. पौल मात्र सुरुवातीला ख्रिस्ताचा आणि त्याच्या अनुयायांचा द्वेष करत होता. पेत्र साधा, भावनिक आणि अशिक्षित होता, तर पौल उच्चशिक्षित, उत्साही होता; तो गमालिएलचा शिष्य होता. पेत्राला येशूसाठी उलटे टांगून मारण्यात आले, तर पौलाने येशूसाठी शिरच्छेद सहन केला.

       अर्थात वरील साम्य आणि फरक यावर मनन-चिंतन केले तर आपल्याला दिसून येते की प्रभूने पेत्र आणि पौल या दोघांची व्यक्तिमत्वे भिन्न असतांना देखील त्यांना  निवडले . त्यांना कार्यासाठी बळ दिले, त्यांच्या चुकांची आणि पापांची क्षमा केली आणि त्यांच्याद्वारे सुंदर कार्य घडवून आणले आहे.

       पवित्र शास्त्रात या दोघांबद्दल बरंच काही नमूद केले आहे. नव्या करारात ‘प्रेषितांची कृत्यं’ या पुस्तकात, पेत्राची दोन पत्रं आणि पौलाची तेरा पत्रांचा समावेश आहे. यातून आपल्यला त्यांच्या जीवनशैलीबद्दल व त्यांनी विविध ठिकाणी केलेल्या कार्याची माहिती मिळते.

       आजच्या पहिल्या वाचनात आपण पेत्राच्या जीवनात झालेल्या चमत्काराविषयी पाहतो. हेरोद राजाने पेत्राला तुरुंगात टाकले होते. सर्व बाजूंनी बंदिस्त असतानाही, प्रभूचा दूत येऊन पेत्राला साखळ्यांमधून मुक्त करतो. हे सर्व देवाच्या सामर्थ्यामुळे आणि दयेमुळे घडले, हे पेत्राने ओळखलं. आपल्या जीवनातही आपण पाप, भीती, व्यसन, शंका, निराशा यांसारख्या साखळ्यांनी बांधले गेलेलो असतो. यातून मुक्त करणारा फक्त प्रभू येशू खिस्त आहे.

       आजच्या दुसऱ्या वाचनात संत पौल म्हणतो, “मी माझे युद्ध लढलो आहे, मी माझी धाव धावलो आहे, मी माझा विश्वास राखला आहे. आता जे राहिले आहे ते हेच कि माझ्यासाठी नीतिमत्वाचा मुकुट ठेवला आहे.” म्हणजे तो मरणाला घाबरला नाही, तर प्रेमाने आणि विश्वासाने प्रभूच्या कार्यात सहभागी झाला.

       आजच्या शुभवर्तमानात येशू ख्रिस्त आपल्या शिष्यांना दोन प्रश्न विचारतो: “मनुष्याच्या पुत्राला लोक कोण म्हणून संबोधतात?” आणि पहिल्या प्रश्नाचे उत्तर सोपे असल्यामुळे प्रेषितांनी त्याचे उत्तर सहजरित्या दिले, पण दुसऱ्या प्रश्नाने प्रेषितांची तारांबळ उडाली. पण पवित्र आत्म्याने परिपूर्ण असलेल्या पेत्राने ठामपणे सांगितले, “आपण ख्रिस्त, जिवंत देवाचे पुत्र आहात.” या विश्वास प्रकटीकरणामुळे येशूने त्याच्यावर ख्रिस्तसभेची जबाबदारी सोपवली आणि अधिकाराने भरून टाकले.

       माझ्या प्रिय बंधू-भगिनींनो, आज आपण संत पेत्र आणि संत पौल यांचा सण साजरा करताना त्यांच्याकडून प्रेरणा घेऊया कि, ज्याप्रमाणे त्यांना संकटं आणि दुःखांना सामोरे जावे लागले, त्याचप्रमाणे आपल्यालाही अनेक अशा दुःखांना, संकटाला सामोरे जावे लागेल. पेत्राला उलटं टांगून मारण्यात आलं, तर पौलाचा शिरच्छेद करण्यात आला. त्यांच्या मरणातही त्यांची श्रद्धा डगमगली नाही. श्रद्धा म्हणजे फक्त पोपटपंची नव्हे, किवा शब्द उच्चारायचे नव्हे तर ती श्रद्धा आपल्या जीवनात व्यक्त झाली पाहिजे. या दोन्ही संतांप्रमाणे आपले जीवन असावे. जरी मरण समोर असले, तरी ख्रिस्तासाठी त्या मरणाला सामोरे जाण्यासाठी आपण तयार असावे. या दोन्ही संतांप्रमाणे आपले जीवन प्रभूसाठी समर्पित करूया. आणि आजच्या मिस्साबलीदानामध्ये सहभागी होऊया.   

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थना

प्रतिसाद : हे प्रभू, आमची प्रार्थना ऐक.

१. हे परमेश्वरा तुझ्या सेवेत बोलाविलेले आमचे पोप लिओ, कार्डीनल्स, बिशप, फादर्स व सर्व व्रतस्त बंधूभगिनी, ह्यांना तुझे कार्य करण्यास शारीरिक व मानसिक आरोग्य मिळावे. तुझ्याशी एकनिष्ठ राहून जगाला तुझी ओळख द्यावी म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

२. आज आपण संत पेत्र आणि संत पौल यांचा सण साजरा करत आहोत. त्यांच्या जीवनातून आपल्याला शिकायला मिळतं की संकटं आणि दुःखं कितीही मोठी असली तरी, श्रद्धा कधीही डगमगायला नको. त्यांच्या मरणातही त्यांनी ख्रिस्तावर विश्वास ठेवला. आपल्यालाही त्यांच्याप्रमाणे श्रद्धेने आणि धैर्याने जीवन जगण्यासाठी मार्गदर्शन मिळावे. म्हणून आपण विशेष प्रार्थना करूया.

३. जी कुटुंबे दैनिक वाद-विवादाला बळी पडून मोडकळीस आली आहेत, त्या कुटुंबात शांती नांदावी व प्रेमाला भर यावी म्हणून आपण विशेष प्रार्थना करूया.

४.  जी दांपत्ये, असून बाळाच्या देणगीसाठी वाट पाहत आहेत, त्याची प्रार्थना परमेश्वराने ऐकावी व बाळाच्या देणगीने त्याचे जीवन आनंदमय व्हावे म्हणून प्रार्थाना करूया.

५. ह्या पावसाळी हंगामात चांगला पाऊस पडावा व सर्व प्राणी, पक्षी व शेतीची वाढ चांगल्या प्रकारे व्हावी म्हणून प्रार्थना करूया. 

६. थोड्या वेळ शांत राहून आपल्या वैयक्तिक व सामाजिक हेतूसाठी प्रार्थना करूया.

 Reflection for THE MOST HOLY BODY AND BLOOD OF THE LORD (22/06/2025) by Dn. Trimbak Pardhi

ख्रिस्ताच्या अतिपवित्र शरीर व रक्ताचा सोहळा

दिनांक: २२-६-२०२५

पहिले वाचन: उत्पत्ती १४: १८-२०

दुसरे वाचन: १ करिंथ ११:२३-२६

शुभवर्तमान: लुक ९:११-१७

प्रस्तावना

        आज आपण कोरपूस ख्रिस्ती, म्हणजे येशू ख्रिस्ताच्या अतिपवित्र देह व रक्ताचा सण साजरा करीत आहोत. हा एकाच वेळी तीन स्वरूपांचा सण आहे: (१) पवित्र बलिदानाचा सण, (२)  पवित्र खिस्तशरीर संस्काराचा सण आणि (३)  येशूच्या वास्तविक उपस्थितीचा सण.

        पहिल्या वाचनात आपण मेल्कीसेदेख या पुरोहिताला पाहतो. जो रोटी आणि द्राक्षरस देऊन अब्राहमला आशीर्वाद देतो. मेल्कीसेदेख हा येशूचा छायाप्रतीक (pre-figurement) म्हणून मांडला जातो. येशूनेही शेवटच्या रात्री भाकरी आणि द्राक्षरस घेतले होते आणि तेच आज आपण पवित्र भोजन म्हणून साजरे करतो. मेल्कीसेदेखची अर्पण ही कृतज्ञतेची होती आणि येशू भोजन ‘कृतज्ञता’ (थँक्सगिविंग) म्हणून ओळखली जाते.

दुसऱ्या वाचनात संत पौल येशूच्या शेवटच्या अन्नप्रसंगाचा दाखला देतो. तो म्हणतो की, ही माहिती त्यांनी स्वतः प्रभू येशूकडून मिळवली आहे. येशूने भाकरी व द्राक्षरस घेतले, त्याचे आभार मानले आणि आपल्या शरीर व रक्ताचे प्रतीक म्हणून दिले.

        आजच्या शुभवर्तमानात येशू हजारो लोकांना भोजन देतो. येशूने पाच भाकऱ्या व दोन मासे घेऊन त्यांचे आभार मानले, तोडले आणि लोकांमध्ये वाटले आणि हजारो लोकांना तृप्त केले. हा चमत्कार येशूच्या उदारतेचे आणि आहार देणाऱ्या स्वरूपाचे प्रतीक आहे.

        कोरपूस ख्रिस्तीच्या वाचनाद्वारे आपल्याला येशूने अर्पण केलेल्या देह आणि रक्ताची आठवण करतो, जे त्याच्या मृत्यूमुळे आपल्याला जीवन देते. आपण जेव्हा पवित्र मिस्सात सहभागी होतो, तेव्हा आपण त्याच्या देह व रक्ताच्या मेजवानीत सामील होतो आणि त्याद्वारे आपण नव्या कराराचे नूतनीकरण करतो.

        प्रभु येशूच्या पवित्र शरीर आणि रक्ताचा अर्थ केवळ धार्मिक विधी नसून, हा जीवनात प्रेम, क्षमा, एकता आणि सेवा यांचा अमूल्य संदेश आहे. आजच्या तणावपूर्ण आणि बदलत्या जगात हा संदेश प्रत्येकासाठी अत्यंत आवश्यक आहे. आपण स्वतच्या कृतीतून, शब्दातून आणि भक्तीमधून हा संदेश लोकांपर्यंत पोहोचावा, म्हणून प्रार्थना करूया.

बोध कथा

एका गरीब कुटुंबात एक वडील आपल्या दोन मुलांसोबत राहत होता. एका कंपनीत काम करणारा तो रोज संध्याकाळी घरी येताना आपल्या मुलांना काहीतरी गोड (sweets) घेऊन यायचा. एके दिवशी त्याने दोन्ही मुलांना जलेबी आणून दिली, आणि दोघांना सारखीच वाटून दिली.

मोठा मुलगा जागेवर बसून खायला लागला, पण लहान मुलगा वडिलांच्या मांडीवर बसला आणि आपली वाटेची थोडेशी जलेबी वडिलांना दिली. लागला. मुलाचे प्रेम पाहून वडिलांनी त्या लहान मुलाला स्वतःच्या हाताने जलेबी भरवली.

वडील दोघांवरही प्रेम करत होते, पण लहान मुलगा वडिलांच्या जास्त जवळ गेला, त्याला जास्त प्रेम मिळाले. जे काही पाहिजे होते, ते वडिलांनी पुरवले. ते आपल्या प्राणाचीही आहुती देण्यास तयार होते.

तात्पर्य एवढंच की, देवाने आपल्या पुत्राला या धरतीवर पाठवले, आणि तोच पुत्र म्हणजे ख्रिस्त. मानवाच्या इतका जवळ आला की त्याने मानवासाठी आपला प्राण गमावला. त्याने आपले शरीर आणि रक्त आपल्याला दिले.

मनन चिंतन

        एक दहा वर्षांचा मुलगा आपल्या आईला विचारतो, "आई, मी ख्रिस्तशरीर का घेऊ शकत नाही?" आईने सांगितले, "अरे बाळा, तू अजून पहिले ख्रिस्तशरीर स्वीकारलेले नाहीस. त्यासाठी तयारी हवी, शिकवणी हवी असते."

मुलगा दररोज देवाजवळ जाऊन येशूसोबत बोलायचा, “प्रभु, मी अजून तुला माझ्या हृदयात घेऊ शकत नाही, पण माझं हृदय तुझं घर आहे.”

पुढील काही महिन्यात तो पहिले ख्रिस्तशरीर (कम्युनियनसाठी) तयारी करू लागला. शेवटी तो दिवस आला. तो आनंदात सजला, स्वच्छ कपडे घातले आणि देवळात गेला.

जेव्हा त्याने पहिल्यांदा ख्रिस्तशरीर घेतले, तेव्हा त्याच्या डोळ्यात पाणी आलं. त्याने डोळे मिटून म्हटलं, “प्रभु येशू, आता तू माझ्या आत आहेस. मी कधीच एकटा नाही.”

त्याच्या हृदयात एक विचित्र भावना जागी झाली. त्याला जणू काही आतून एक वेगळी ऊर्जा आणि शांती अनुभवायला मिळाली. त्याला जाणवलं की हे फक्त एक धार्मिक विधी नाही, तर हे त्याच्या मनाला बदलून टाकणारी एक दिव्य देणगी आहे.

येशूच्या शरीर आणि रक्ताची भेट ही ख्रिस्ताने आपल्याला दिलेली सर्वोत्तम भेट आहे. ही भेट देवाच्या प्रेमाचे आणि काळजीचे प्रतीक आहे. केवळ आध्यात्मिकच नाही तर भौतिक बाबतीतही आजच्या सर्व वाचनांमध्ये एक गोष्ट अधोरेखित केली आहे, ती म्हणजे अर्पण करणे.

आजच्या पहिल्या वाचनात अब्राहामाच्या जीवनातील एक महत्त्वपूर्ण प्रसंग आहे. या भागात अब्राहामाने आपला भाचा लोह याला वाचवण्यासाठी केलेल्या युद्धानंतर मेल्कीसेदेख नावाच्या रहस्यमय व्यक्तीशी त्याची भेट होते.  मेल्कीसेदेख हा शालेमाचा राजा आणि सर्वोच देवाचा याजक होता.तो अब्राहामला आशीर्वाद देतो आणि अन्न व द्राक्षरस देतो. अब्राहाम कृतज्ञतेने त्याला दहावा हिस्सा अर्पण करतो.

हा भाग आध्यातिक दृष्टीने खूप महत्वाचा आहे. कारण मेल्कीसेदेख याला याजक आणि राजा या दोन्ही भूमिका प्राप्त आहेत आणि ख्रिस्ती धर्मात त्याची तुलना येशू ख्रिस्ताची केली आहे. या घटनेतून श्रद्धा, कृतज्ञता आणि देवाच्या सेवकाबद्दलचा सन्मान दिसतो.

दुसऱ्या वाचनात संत पौल, येशूकडून मिळालेली एक पवित्र परंपरा करिंथ मंडळीला सांगतो. येशूने आपल्या मृत्यूच्या रात्री भाकरी व द्राक्षरस घेतले आणि आपल्या आठवणीत हा विधी पाळण्याची आज्ञा दिली. या श्लोकामधून प्रभू भोजनाची पवित्रता, त्यांचा आध्यात्मिक अर्थ आणि येशूच्या बलिदानाची आठवण दर वेळेस हि कृती करताना कशी जपली जाते हे आपल्याला समजते.

शुभवर्तमानात आपण येशूच्या दयाळूपणाचे, सामर्थ्याचे आणि लोकांवरील प्रेमाचे सुंदर दर्शन पाहतो. जेव्हा हजारो लोक त्याच्या मागे येतात,  त्याचे उपदेश ऐकण्यासाठी, त्याच्या कडून आरोग्य लाभण्यासाठी तेव्हा तो त्यांना दूर पाठवत नाही, तर स्वागत करतो, त्यांना शिकवतो आणि त्यांची भूक भागवतो.

या घटनेतून आपल्याला शिकायला मिळतं:

·       येशू आपल्या शारीरिक आणि आत्मिक गरजांकडे लक्ष देतो.

·       आपण थोडं दिलं, तरी देव त्यातून मोठं आशीर्वादित रुपांतरीत करून दाखवतो.

·       प्रिय बंधू-भगिनींनो, पवित्र मिस्साबलीदान म्हणजे प्रेमाची मेजवानी आहे.

·       हे देणं आहे- मेल्कीसेदेखसारखं  अर्पण आहे- जे ख्रिस्ताने शेवटच्या रात्री दिल.

·       आणि हा चमत्कार आहे- जिथे थोडंसं अन्न हजारो लोकांना पुरतं.

प्रत्येक वेळी आपण पवित्र मिस्सामध्ये सहभागी होतो, तेव्हा आपण केवळ येशूचं शरीर आणि रक्त घेत नाही, तर त्याच्या प्रेमाचा, त्याच्या करूणेचा अनुभव घेतो. आपण त्याच्या खूप जवळ जातो.

बोधकथेत सांगितल्याप्रमाणे: जसा लहान मुलगा वडिलांच्या जवळ गेला आणि वडिलांनी त्याला जवळ घेतलं तसंच येशू सुद्धा आपल्याला जवळ घेतो, जेव्हा आपण खऱ्या मनाने त्याचं सेवन करत असतो. येशूचं प्रेम आपल्याला क्रूसावर दिसून येतं.  त्याने आपले स्व:ताचे शरीर आणि रक्त आपल्यासाठी दिलं.

१)  एकात्मता आणि बलिदानावर आधारित प्रेमाचा संदेश स्वीकारणं आवश्यक आहे. पवित्र मिस्सा आपल्याला एकतेचं आणि समुदायातील नात्याचं महत्त्व शिकवते. जसं अनेक गव्हाचे कण एकत्र करून भाकरी बनते, तसंच आपण ख्रिस्तामध्ये एक होतो. जसं अनेक द्राक्षं एकत्र पिळून एकरूप होतात, तसंच आपणही याज्ञिक बलिदानात एक होतो.

२)  पवित्र मिस्सासाठी योग्य तयारी आवश्यक आहे. आपल्या पापांमुळे आपण देवाच्या प्रतिमेला कलंकित केलं आहे. अशुद्धता, अन्याय इत्यादी. म्हणून प्रत्येक वेळी ख्रिस्तशरीर प्राप्त करताना प्रायश्चित्त आवश्यक आहे. संत पॉल स्पष्टपणे सांगतात: "जो कोणी प्रभुची भाकर किंवा प्याला अयोग्य रीतीने घेतो, तो प्रभुच्या शरीराचा आणि रक्ताचा दोषी ठरेल. स्वतःची परीक्षा घ्या, मगच ती भाकर खा आणि प्याला प्या."
कारण जो कोणी शरीर ओळखत नाही, तो स्व:तावर दोष ओढवतो. (1 करिंथ 11:27–29)

३)  आपल्याला ख्रिस्तवाहक आणि ख्रिस्तप्रसारक बनणं आवश्यक आहे. पवित्र ख्रिस्तशरीर ग्रहण करून आपण ख्रिस्तवाहक होतो आणि आपल्यावर जबाबदारी असते की आपण ख्रिस्ताला इतरांपर्यंत पोहोचवावं. म्हणजे आपल्या घरी, कामाच्या ठिकाणी प्रेम, दया, क्षमा, नम्रता आणि त्यागमय सेवेमध्ये ख्रिस्त प्रकट करावा.

ख्रिस्त आपल्याला त्याचे शरीर व रक्त , खरे अन्न आणि पेय म्हणून अर्पण करतो. हेच आपल्या विश्वासाचे दृढ केंद्रबिंदू आहे. पवित्र मिस्सामध्ये ख्रिस्त आपल्याला स्वतःजवळ ओढतो आणि एक चर्चचा प्रमुख म्हणून त्याच्या पवित्र मिस्साद्वारे उपस्थितीत राहतो.

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थना:

प्रतिसाद: हे प्रभो तुझ्या शरीर व रक्ताद्वारे आमचा विश्वास दृढ कर.

१. ख्रिस्तसभेची धुरा वाहणारे पोप लिओ, कार्डिनल्स, बिशप्स, सिस्टर ब्रदर व इतर प्रापंचिक या सर्वावर देवाचा विशेष आशीर्वाद यावा व त्यांना त्यांच्या पवित्र कार्यात प्रभूचे मार्गदर्शन व कृपा मिळावी म्हणून आपण प्रार्थना करू या.  

२. आपल्या देशातील सर्व नेत्यांवर व अधिका-यांवर परमेश्वराचा आशिर्वाद असावा, त्यांना सत्याने आणि न्यायाने राज्यकारभार करण्यास परमेश्वराने मदत करावी तसेच सर्व वाईट वृत्तींपासून  त्यांना दूर ठेवून चांगल्या मार्गावर चालण्यास सहकार्य लाभावे म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

३. आज आपण प्रभू येशु ख्रिस्ताच्या अतिपवित्र शरीर व रक्ताचा सोहळा साजरा करीत असताना आपण आपल्या शरीररूपी मंदिरात देवाला प्रथम स्थान द्यावे व आपले जीवन त्याच्याठायी समर्पित करावे, म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

४. आपल्या धर्मग्रामात जे दु:खीत, पिडीत आहेत, तसेच जे असाध्य आजाराने पछाडलेले आहेत त्यांना परमेश्वरी कृपेचा अनुभव यावा व नवजीवनाची वात त्यांना दिसावी म्हणून आपण प्रार्थना करू या. 

५. आपण आपल्या वैयक्तिक, कौटुंबिक आणि सामाजिक हेतूंसाठी थोडावेळ शांत राहून प्रार्थना करू या.