Reflection for THE MOST HOLY BODY AND BLOOD OF THE LORD (22/06/2025) by Dn. Trimbak Pardhi

ख्रिस्ताच्या अतिपवित्र शरीर व रक्ताचा सोहळा

दिनांक: २२-६-२०२५

पहिले वाचन: उत्पत्ती १४: १८-२०

दुसरे वाचन: १ करिंथ ११:२३-२६

शुभवर्तमान: लुक ९:११-१७

प्रस्तावना

        आज आपण कोरपूस ख्रिस्ती, म्हणजे येशू ख्रिस्ताच्या अतिपवित्र देह व रक्ताचा सण साजरा करीत आहोत. हा एकाच वेळी तीन स्वरूपांचा सण आहे: (१) पवित्र बलिदानाचा सण, (२)  पवित्र खिस्तशरीर संस्काराचा सण आणि (३)  येशूच्या वास्तविक उपस्थितीचा सण.

        पहिल्या वाचनात आपण मेल्कीसेदेख या पुरोहिताला पाहतो. जो रोटी आणि द्राक्षरस देऊन अब्राहमला आशीर्वाद देतो. मेल्कीसेदेख हा येशूचा छायाप्रतीक (pre-figurement) म्हणून मांडला जातो. येशूनेही शेवटच्या रात्री भाकरी आणि द्राक्षरस घेतले होते आणि तेच आज आपण पवित्र भोजन म्हणून साजरे करतो. मेल्कीसेदेखची अर्पण ही कृतज्ञतेची होती आणि येशू भोजन ‘कृतज्ञता’ (थँक्सगिविंग) म्हणून ओळखली जाते.

दुसऱ्या वाचनात संत पौल येशूच्या शेवटच्या अन्नप्रसंगाचा दाखला देतो. तो म्हणतो की, ही माहिती त्यांनी स्वतः प्रभू येशूकडून मिळवली आहे. येशूने भाकरी व द्राक्षरस घेतले, त्याचे आभार मानले आणि आपल्या शरीर व रक्ताचे प्रतीक म्हणून दिले.

        आजच्या शुभवर्तमानात येशू हजारो लोकांना भोजन देतो. येशूने पाच भाकऱ्या व दोन मासे घेऊन त्यांचे आभार मानले, तोडले आणि लोकांमध्ये वाटले आणि हजारो लोकांना तृप्त केले. हा चमत्कार येशूच्या उदारतेचे आणि आहार देणाऱ्या स्वरूपाचे प्रतीक आहे.

        कोरपूस ख्रिस्तीच्या वाचनाद्वारे आपल्याला येशूने अर्पण केलेल्या देह आणि रक्ताची आठवण करतो, जे त्याच्या मृत्यूमुळे आपल्याला जीवन देते. आपण जेव्हा पवित्र मिस्सात सहभागी होतो, तेव्हा आपण त्याच्या देह व रक्ताच्या मेजवानीत सामील होतो आणि त्याद्वारे आपण नव्या कराराचे नूतनीकरण करतो.

        प्रभु येशूच्या पवित्र शरीर आणि रक्ताचा अर्थ केवळ धार्मिक विधी नसून, हा जीवनात प्रेम, क्षमा, एकता आणि सेवा यांचा अमूल्य संदेश आहे. आजच्या तणावपूर्ण आणि बदलत्या जगात हा संदेश प्रत्येकासाठी अत्यंत आवश्यक आहे. आपण स्वतच्या कृतीतून, शब्दातून आणि भक्तीमधून हा संदेश लोकांपर्यंत पोहोचावा, म्हणून प्रार्थना करूया.

बोध कथा

एका गरीब कुटुंबात एक वडील आपल्या दोन मुलांसोबत राहत होता. एका कंपनीत काम करणारा तो रोज संध्याकाळी घरी येताना आपल्या मुलांना काहीतरी गोड (sweets) घेऊन यायचा. एके दिवशी त्याने दोन्ही मुलांना जलेबी आणून दिली, आणि दोघांना सारखीच वाटून दिली.

मोठा मुलगा जागेवर बसून खायला लागला, पण लहान मुलगा वडिलांच्या मांडीवर बसला आणि आपली वाटेची थोडेशी जलेबी वडिलांना दिली. लागला. मुलाचे प्रेम पाहून वडिलांनी त्या लहान मुलाला स्वतःच्या हाताने जलेबी भरवली.

वडील दोघांवरही प्रेम करत होते, पण लहान मुलगा वडिलांच्या जास्त जवळ गेला, त्याला जास्त प्रेम मिळाले. जे काही पाहिजे होते, ते वडिलांनी पुरवले. ते आपल्या प्राणाचीही आहुती देण्यास तयार होते.

तात्पर्य एवढंच की, देवाने आपल्या पुत्राला या धरतीवर पाठवले, आणि तोच पुत्र म्हणजे ख्रिस्त. मानवाच्या इतका जवळ आला की त्याने मानवासाठी आपला प्राण गमावला. त्याने आपले शरीर आणि रक्त आपल्याला दिले.

मनन चिंतन

        एक दहा वर्षांचा मुलगा आपल्या आईला विचारतो, "आई, मी ख्रिस्तशरीर का घेऊ शकत नाही?" आईने सांगितले, "अरे बाळा, तू अजून पहिले ख्रिस्तशरीर स्वीकारलेले नाहीस. त्यासाठी तयारी हवी, शिकवणी हवी असते."

मुलगा दररोज देवाजवळ जाऊन येशूसोबत बोलायचा, “प्रभु, मी अजून तुला माझ्या हृदयात घेऊ शकत नाही, पण माझं हृदय तुझं घर आहे.”

पुढील काही महिन्यात तो पहिले ख्रिस्तशरीर (कम्युनियनसाठी) तयारी करू लागला. शेवटी तो दिवस आला. तो आनंदात सजला, स्वच्छ कपडे घातले आणि देवळात गेला.

जेव्हा त्याने पहिल्यांदा ख्रिस्तशरीर घेतले, तेव्हा त्याच्या डोळ्यात पाणी आलं. त्याने डोळे मिटून म्हटलं, “प्रभु येशू, आता तू माझ्या आत आहेस. मी कधीच एकटा नाही.”

त्याच्या हृदयात एक विचित्र भावना जागी झाली. त्याला जणू काही आतून एक वेगळी ऊर्जा आणि शांती अनुभवायला मिळाली. त्याला जाणवलं की हे फक्त एक धार्मिक विधी नाही, तर हे त्याच्या मनाला बदलून टाकणारी एक दिव्य देणगी आहे.

येशूच्या शरीर आणि रक्ताची भेट ही ख्रिस्ताने आपल्याला दिलेली सर्वोत्तम भेट आहे. ही भेट देवाच्या प्रेमाचे आणि काळजीचे प्रतीक आहे. केवळ आध्यात्मिकच नाही तर भौतिक बाबतीतही आजच्या सर्व वाचनांमध्ये एक गोष्ट अधोरेखित केली आहे, ती म्हणजे अर्पण करणे.

आजच्या पहिल्या वाचनात अब्राहामाच्या जीवनातील एक महत्त्वपूर्ण प्रसंग आहे. या भागात अब्राहामाने आपला भाचा लोह याला वाचवण्यासाठी केलेल्या युद्धानंतर मेल्कीसेदेख नावाच्या रहस्यमय व्यक्तीशी त्याची भेट होते.  मेल्कीसेदेख हा शालेमाचा राजा आणि सर्वोच देवाचा याजक होता.तो अब्राहामला आशीर्वाद देतो आणि अन्न व द्राक्षरस देतो. अब्राहाम कृतज्ञतेने त्याला दहावा हिस्सा अर्पण करतो.

हा भाग आध्यातिक दृष्टीने खूप महत्वाचा आहे. कारण मेल्कीसेदेख याला याजक आणि राजा या दोन्ही भूमिका प्राप्त आहेत आणि ख्रिस्ती धर्मात त्याची तुलना येशू ख्रिस्ताची केली आहे. या घटनेतून श्रद्धा, कृतज्ञता आणि देवाच्या सेवकाबद्दलचा सन्मान दिसतो.

दुसऱ्या वाचनात संत पौल, येशूकडून मिळालेली एक पवित्र परंपरा करिंथ मंडळीला सांगतो. येशूने आपल्या मृत्यूच्या रात्री भाकरी व द्राक्षरस घेतले आणि आपल्या आठवणीत हा विधी पाळण्याची आज्ञा दिली. या श्लोकामधून प्रभू भोजनाची पवित्रता, त्यांचा आध्यात्मिक अर्थ आणि येशूच्या बलिदानाची आठवण दर वेळेस हि कृती करताना कशी जपली जाते हे आपल्याला समजते.

शुभवर्तमानात आपण येशूच्या दयाळूपणाचे, सामर्थ्याचे आणि लोकांवरील प्रेमाचे सुंदर दर्शन पाहतो. जेव्हा हजारो लोक त्याच्या मागे येतात,  त्याचे उपदेश ऐकण्यासाठी, त्याच्या कडून आरोग्य लाभण्यासाठी तेव्हा तो त्यांना दूर पाठवत नाही, तर स्वागत करतो, त्यांना शिकवतो आणि त्यांची भूक भागवतो.

या घटनेतून आपल्याला शिकायला मिळतं:

·       येशू आपल्या शारीरिक आणि आत्मिक गरजांकडे लक्ष देतो.

·       आपण थोडं दिलं, तरी देव त्यातून मोठं आशीर्वादित रुपांतरीत करून दाखवतो.

·       प्रिय बंधू-भगिनींनो, पवित्र मिस्साबलीदान म्हणजे प्रेमाची मेजवानी आहे.

·       हे देणं आहे- मेल्कीसेदेखसारखं  अर्पण आहे- जे ख्रिस्ताने शेवटच्या रात्री दिल.

·       आणि हा चमत्कार आहे- जिथे थोडंसं अन्न हजारो लोकांना पुरतं.

प्रत्येक वेळी आपण पवित्र मिस्सामध्ये सहभागी होतो, तेव्हा आपण केवळ येशूचं शरीर आणि रक्त घेत नाही, तर त्याच्या प्रेमाचा, त्याच्या करूणेचा अनुभव घेतो. आपण त्याच्या खूप जवळ जातो.

बोधकथेत सांगितल्याप्रमाणे: जसा लहान मुलगा वडिलांच्या जवळ गेला आणि वडिलांनी त्याला जवळ घेतलं तसंच येशू सुद्धा आपल्याला जवळ घेतो, जेव्हा आपण खऱ्या मनाने त्याचं सेवन करत असतो. येशूचं प्रेम आपल्याला क्रूसावर दिसून येतं.  त्याने आपले स्व:ताचे शरीर आणि रक्त आपल्यासाठी दिलं.

१)  एकात्मता आणि बलिदानावर आधारित प्रेमाचा संदेश स्वीकारणं आवश्यक आहे. पवित्र मिस्सा आपल्याला एकतेचं आणि समुदायातील नात्याचं महत्त्व शिकवते. जसं अनेक गव्हाचे कण एकत्र करून भाकरी बनते, तसंच आपण ख्रिस्तामध्ये एक होतो. जसं अनेक द्राक्षं एकत्र पिळून एकरूप होतात, तसंच आपणही याज्ञिक बलिदानात एक होतो.

२)  पवित्र मिस्सासाठी योग्य तयारी आवश्यक आहे. आपल्या पापांमुळे आपण देवाच्या प्रतिमेला कलंकित केलं आहे. अशुद्धता, अन्याय इत्यादी. म्हणून प्रत्येक वेळी ख्रिस्तशरीर प्राप्त करताना प्रायश्चित्त आवश्यक आहे. संत पॉल स्पष्टपणे सांगतात: "जो कोणी प्रभुची भाकर किंवा प्याला अयोग्य रीतीने घेतो, तो प्रभुच्या शरीराचा आणि रक्ताचा दोषी ठरेल. स्वतःची परीक्षा घ्या, मगच ती भाकर खा आणि प्याला प्या."
कारण जो कोणी शरीर ओळखत नाही, तो स्व:तावर दोष ओढवतो. (1 करिंथ 11:27–29)

३)  आपल्याला ख्रिस्तवाहक आणि ख्रिस्तप्रसारक बनणं आवश्यक आहे. पवित्र ख्रिस्तशरीर ग्रहण करून आपण ख्रिस्तवाहक होतो आणि आपल्यावर जबाबदारी असते की आपण ख्रिस्ताला इतरांपर्यंत पोहोचवावं. म्हणजे आपल्या घरी, कामाच्या ठिकाणी प्रेम, दया, क्षमा, नम्रता आणि त्यागमय सेवेमध्ये ख्रिस्त प्रकट करावा.

ख्रिस्त आपल्याला त्याचे शरीर व रक्त , खरे अन्न आणि पेय म्हणून अर्पण करतो. हेच आपल्या विश्वासाचे दृढ केंद्रबिंदू आहे. पवित्र मिस्सामध्ये ख्रिस्त आपल्याला स्वतःजवळ ओढतो आणि एक चर्चचा प्रमुख म्हणून त्याच्या पवित्र मिस्साद्वारे उपस्थितीत राहतो.

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थना:

प्रतिसाद: हे प्रभो तुझ्या शरीर व रक्ताद्वारे आमचा विश्वास दृढ कर.

१. ख्रिस्तसभेची धुरा वाहणारे पोप लिओ, कार्डिनल्स, बिशप्स, सिस्टर ब्रदर व इतर प्रापंचिक या सर्वावर देवाचा विशेष आशीर्वाद यावा व त्यांना त्यांच्या पवित्र कार्यात प्रभूचे मार्गदर्शन व कृपा मिळावी म्हणून आपण प्रार्थना करू या.  

२. आपल्या देशातील सर्व नेत्यांवर व अधिका-यांवर परमेश्वराचा आशिर्वाद असावा, त्यांना सत्याने आणि न्यायाने राज्यकारभार करण्यास परमेश्वराने मदत करावी तसेच सर्व वाईट वृत्तींपासून  त्यांना दूर ठेवून चांगल्या मार्गावर चालण्यास सहकार्य लाभावे म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

३. आज आपण प्रभू येशु ख्रिस्ताच्या अतिपवित्र शरीर व रक्ताचा सोहळा साजरा करीत असताना आपण आपल्या शरीररूपी मंदिरात देवाला प्रथम स्थान द्यावे व आपले जीवन त्याच्याठायी समर्पित करावे, म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

४. आपल्या धर्मग्रामात जे दु:खीत, पिडीत आहेत, तसेच जे असाध्य आजाराने पछाडलेले आहेत त्यांना परमेश्वरी कृपेचा अनुभव यावा व नवजीवनाची वात त्यांना दिसावी म्हणून आपण प्रार्थना करू या. 

५. आपण आपल्या वैयक्तिक, कौटुंबिक आणि सामाजिक हेतूंसाठी थोडावेळ शांत राहून प्रार्थना करू या.