Reflection for the Homily of 30^th Sunday of Ordinary Time 

 (28-10-18) By Br. Jameson Munis  

सामान्य काळातील तिसावा रविवार

दिनांक – २८/१०/२०१८

पहिले वाचन – यिर्मया ३१:७-९

दुसरे वाचन – इब्री ५:१-७

शुभवर्तमान – मार्क १०:४६-५२

“तुझ्या विश्वासाने तुला बरे केले आहे.”

प्रस्तावना :-

     आज पवित्र ख्रिस्तसभा सामान्य काळातील तिसावा रविवार साजरा करीत आहे. विश्वास परमेश्वराकडून मनुष्याला मिळालेली एक महान देणगी आहे. ज्या व्यक्तीचे जीवन विश्वासाच्या पायावर उभारले आहे, ती व्यक्ती देवाच्या शक्तीने सर्व काही प्राप्त करू शकते.

     देव आपल्या सर्वाचा पिता आहे. तो आपल्या लोकांना पुन्हा एकदा सुखात आणि आनंदात ठेवण्याचे वचन देतो हे यिर्मया संदेष्टा इस्त्राएल लोकांस  आजच्या पहिल्या वाचनात सांगतो. आपण देवाला निवडत नसतो तर देव आपल्याला निवडत असतो व सर्व काही त्यांच्याच इच्छेप्रमाणे होत असते असे आजच्या दुसऱ्या वाचनात आपण एकतो. तर शुभवर्तमानात आंधळा असलेल्या बार्तीमयला त्याच्या विश्वासामुळे येशू त्याला आध्यात्मिक दृष्टी प्राप्त करतो असा उतारा आपण ऐकतो.

आपल्या जीवनात आपण देवाला पूर्णपणे ओळखण्यास कमी पडत असतो. म्हणून आजच्या ह्या मिस्साबलिदानात बार्तीमय सारखा आपला विश्वास दृढ करण्यासाठी व देवाला पूर्णपणे ओळखण्यासाठी लागणारी कृपा, शक्ती व मार्गदर्शन आपण देवाकडे मागुया.

सम्यक विवरण

पहिले वाचन - यिर्मया ३१:७-९

आजच्या पहिल्या वाचनात यिर्मया संदेष्टा इस्त्रायल लोकांस परमेश्वराचे कार्य व इच्छा प्रकट करतो. परमेश्वर लोकांस आनंदित होण्यास सांगतो; कारण मी तुम्हास त्या उत्तरेकडच्या देशातून इस्राएलला आणीन. जगातील दूरदूरच्या ठिकाणाहून मी इस्राएलच्या लोकांना एकत्र करीन. काही लोक आंधळे आणि पंगू असतील. काही स्त्रिया गर्भवती असतील. ते सर्व रडत परत येतील. पण मी त्यांचे नेतृत्व करीन व सांत्वन करीन. कारण मी इस्राएलचा पिता आहे.

दुसरे वाचन - इब्री ५:१-६

दुसऱ्या वाचनात आपण ऐकतो की, देवाच्या कार्यासाठी देव स्वतः माणसाला निवडतो. सर्व अधिकार देवाच्या हातात आहेत आणि तोच आपल्या सर्वांची अनुयायी व शिष्य म्हणून निवड करत असतो. ख्रिस्ताने स्वतःला याजक बनविले असे नाही तर तो या जगात मनुष्यरूप धारण करून आला व देवाने त्याला मलकीसदेका प्रमाणे याजक म्हणून नेमले. माणसाने स्वताःहून देवाला अनुसरण्यास निवडले तर त्याचे देवावरील प्रेम दिसून येते. व जेव्हा देव आपली निवड करतो तेव्हा देवाचे मानवावरील प्रेम दिसून येते. म्हणून आपण त्याच्या हाकेला प्रतिसाद देण्यास तयार असायला हवे.

शुभवर्तमान – मार्क १०:४६-५२

     आजच्या शुभवर्तमानात आपण येशू आंधळ्या बार्तीमयला दृष्टीदान देतो या विषयी ऐकतो. ह्या उताऱ्यात बार्तीमय नावाचा एक मनुष्य दृढ विश्वासाची साक्ष देतो. बार्तीमयचा विश्वास एखाद्या रहस्यावर किंवा शिकवणुकीवर आधारित नसून, येशू ख्रिस्त मला बरे करेल व मला नवजीवन देईल ह्या विश्वासामध्ये सामावलेला आहे. हा त्याचा विश्वास त्याच्या प्रत्येक कृत्यातून दिसून येतो. जेव्हा येशू जवळून जात होता, तेव्हा तो मोठ्याने हाक मारतो व बोलतो, “हे दाविदाच्या पुत्र  येशू माझ्यावर दया कर.” कित्येकांनी त्याला दटावले व धमकी दिली तरी तो अधिकच ओरडून दयेची  याचना  करू लागला. प्रभू येशूने त्या हाका ऐकल्या. तो उभा राहिला व बार्तीमयला त्याच्या कडे येण्याची आज्ञा दिली. तो जवळ आला. मी तुझ्यासाठी काय करावे अशी तुझी इच्छा आहे. तेव्हा बार्तीमय साध्या व सोप्या भाषेत फक्त एवढेच म्हणतो कि, “मला दृष्टी हवी आहे.” तेथेच प्रभू येशूने त्याला दृष्टी दिली  आणि म्हणाला, “जा, तुझ्या विश्वासाने तुला बरे केले आहे.” आणि त्या क्षणापासून तो पाहू शकला व देवाचा महिमा वर्णीत त्याच्या मागे गेला.

बोधकथा

विजय नावाचा एक मनुष्य जन्मापासून आंधळा होता. जरी तो काही पाहू शकत नव्हता तरीही त्याचे कान मात्र फार तीक्ष्ण होत. एक दिवस तो मित्राच्या लग्नाच्या कार्यक्रमासाठी गेला होता. लग्न झाल्यानंतर काही दिवसापर्यंत सर्व लोक सजावट, शोभा, अलंकार, पेहराव ह्या बाबतीत बोलत होते. हे सर्व विजय न पाहिल्यामुळे कानाने ऐकत होता. परंतु त्याच्या मनात एकाच विचार होता की, लोकं एवढे सारे कौतुक करतात परंतु लग्नाच्यावेळी झालेल्या वैभवशाली घंटानादाविषयी कोणीही काहीच का बोलत नाही? ह्या आंधळ्या व्यक्ती साठी वधू-वरांच्या आगमनावेळी झालेला वैभवशाली घंटानाद सगळ्यात महत्वाचा होता कारण त्या घंटानादाने संपूर्ण वातावरण बहरुन गेले होते. परंतु दुसऱ्या सर्वांच्या नजरेत ही गोष्ट आलीच नव्हती. परंतु विजयाने त्याचा आनंद अनुभवला होता. व तोच आनंद दुसऱ्यांनी गमावला होता. जे काही इतर व्यक्तीसाठी शुल्लक होते ते त्या आंधळ्या विजयसाठी आनंददायक होते.

मनन चिंतन

     हि छोटीशी गोष्ट आपल्याला आजच्या उपासना विषयीची आठवण करून देत आहे. आजच्या शुभवर्तमानात आपण बार्तीमय नावाच्या आंधळ्या माणसाची गोष्ट ऐकली. जरी तो आंधळा असला तरी त्याचे कान तीक्ष्ण होते. शुभवर्तमान सांगते कि, येशू तेथून जात असल्याचे त्याने ऐकले. जरी तो पाहू शकत नव्हता, तरी आपल्या ऐकण्याच्या क्षमतेने त्याने येशुशी संवाद साधला. येशूवर असलेला त्याचा विश्वास त्याने दर्शविला. त्याने येशूला आपल्या विश्वासाच्या डोळ्यांनी पहिले व ह्याच विश्वासाने येशूने त्याला बरे केले.

     आपल्या जीवनात सुद्धा आपण अश्याच परिस्थितीमधून जात असतो. आपल्याला एखादा आजार, एखादे संकट किंवा कुठलाही समस्या असेल तर ह्यातून मुक्ती मिळविण्याकरिता आपण सर्वजण अनेक वैद्याकडे व डॉक्टरकडे जातो. तसेच आपण अनेकांचा सल्ला सुद्धा घेतो. परंतु आपण आत्मिक, मानसिक किंवा शारीरिक आजारातून बरे होतो का? “कुठे शोधीशी रामेश्वर अन कुठे शोधीशी काशी, हृदयातील भगवंत राहिला हृदयातून उपाशी.” या ओवीप्रमाणे, साऱ्या सृष्टीचा तारण व निर्माण कर्ता प्रभू येशू नेहमी आपणा जवळ असताना सुद्धा आपण इकडे-तिकडे भटकतो. याचे कारण म्हणजे आपला ख्रिस्तावर असलेला अविश्वास व कमीपणा. ख्रिस्ती धर्म हा विश्वासावर आधारित आहे. हे आपल्याला आजच्या उपसानेमधून कळून येते. विश्वास देवाकडून मानवाला मिळालेली एक मोफत देणगी आहे. आपण जितक्या प्रमाणात खरा विश्वास ठेवतो तितक्या प्रमाणात आपणाला परमेश्वराचे धैर्य मिळते. कारण आपल्याला विश्वासामुळे कळू लागते कि, परमेश्वर आपपल्या बरोबर आहे. तसेच  प्रभू परमेश्वर स्वतः म्हणतो, ‘जे श्रद्धावंत आहेत त्याच्यावर माझी कृपादृष्टी कायम असते.’ श्रद्धेमध्ये अधिका-अधिक स्थिर होण्याकरिता व टिकून राहण्याकरिता आपण सर्वांनी अंत:करणातून प्रार्थनेला आपल्या जीवनात महत्वाचे स्थान दिले पाहिजे. म्हणून, आज बार्तीमय व त्याचा विश्वास आपल्या सर्वांना येशूवर पूर्णपणे विश्वास ठेवण्यास सांगत आहे. जरी तो आंधळा होता  तरी खरे काय आहे हे त्याने पहिले होते.

जेव्हा आपण खरा विश्वास ठेवू लागतो तेव्हा परमेश्वराच्या कृपेने आपले जीवन अधिक आनंदी व अधिक समृद्ध होऊ लागते. जेव्हा आपल्यावर संकटे, अडचणी येतात व जेव्हा आपल्याला संकटांना सामोरे जावे लागते तेव्हा आपण देवाच्या विरुद्ध कुरकुर करतो. कारण आपला विश्वास कुठेतरी दुबळा व डळमळीत असतो. म्हणून आपला विश्वास जितका मजबूत तितके आपले धैर्य वाढणार. तितके आपण चांगले कार्य करणार, तितके आपण देवाचे विश्वासाचे दान व प्रेम न घाबरता दुसऱ्यांना देत राहणार. म्हणून ज्याप्रमाणे बार्तीमयला दृष्टी मिळाल्यानंतर त्याने त्याचा विश्वास अधिक दृढ केला, त्याचप्रमाणे आपल्याला सुद्धा विश्वासचे आणखी खरे सत्य समजावे व आपण ते दैनंदिन जीवनामध्ये व मनामध्ये स्विकारावे म्हणून कृपा मागुया.

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थना

प्रतिसाद :- हे प्रभू, आमचा विश्वास दृढ कर.

१)                 आपले परमगुरुस्वामी फ्रान्सिस, महागुरू, धर्मगुरू, धर्मबंधू व धर्मभगिनी आणि प्रापंचिक ह्यांना प्रभूने चांगले आरोग्य व आयुष्य द्यावे. तसेच त्यांचा विश्वास दृढ व्हावा आणि पूर्ण श्रद्धेने त्यांनी देवाचे कार्य करत रहावे म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

२)                 जे लोक आजारी, दुःखी व संकटात आहेत अश्या सर्वांना देवाचा स्पर्श व्हावा; त्यांच्या इच्छा व आकांशा पूर्ण व्हाव्यात म्हणून आपण प्रभूकडे प्रार्थना करूया.

३)                 हे प्रेमळ पित्य ख्रिस्ती श्रद्धेमुळे ह्या लोकांवर अन्याय आणि अत्याचार होत आहेत, अश्या लोकांचा विश्वास पक्का ठाम व्हावा व त्यांनी ख्रिस्तसभेशी एकनिष्ठ राहण्यासाठी धैर्य व सामर्थ्य लाभावे म्हणून आपण प्रभूकडे प्रार्थना करूया.

४)                 सर्व भाविकांना बार्तीमय सारखा दृढ विश्वास मिळावा व प्रभू येशू वर विश्वास ठेवण्यास कृपा-शक्ती लाभावी म्हणून आपण प्रभूकडे प्रार्थना करूया.

५)                 आपण शांतपणे आपल्या कौटुंबिक, सामाजिक, आर्थिक हेतूसाठी प्रार्थना करूया.    

Reflection for the Homily of 29^th Sunday of Ordinary Time (21-10-18) 

By Br. Julius Rodrigues  

सामान्य काळातील एकोणतिसावा रविवार

दिनांक: २१/१०/२०१८ 

पहिले वाचन : यशया ६०: १-६ 

दुसरे वाचन : रोम १०: ९-१८

शुभवर्तमान : मत्तय २८: १६-२०

"तुम्ही जा आणि राष्ट्रातील लोकांस माझे शिष्य करा."

प्रस्तावना :

आज आपण सामान्य काळातील एकोणतिसावा रविवार साजरा करीत आहोत. आज देऊळमाता मिशन रविवार साजरा करीत आहे. आजची उपासना आपल्याला येशूच्या मागे चालण्यास व त्याने दिलेल्या कार्यास पुढे नेण्यास बोलावित आहे. आजच्या पहिल्या वाचनात संदेष्टा यशया आपणास सांगतो कि, परमेश्वराचे सत्याचे तेज आपल्यावर आले आहे. व त्या तेजामुळे आपण आनंदित झालेलो आहेत. आजच्या दुसऱ्या वाचनात संत पौल रोमकरांस लिहिलेल्या पत्रात म्हणतो कि, जो परमेश्वराच्या नावाचा धावा करितो त्याचे तारण होईल. शुभवर्तमानात येशू त्यांच्या शिष्यांना त्याची सुवार्ता प्रकट करण्यास बोलावित आहे.

    आज मिशन रविवार साजरा करीत असताना परमेश्वराच्या प्रेमाचा, शांतीचा, ऐक्याचा अनुभव इतरांस देऊन प्रेम-सेवा आपल्या हातून घडून यावी म्हणून आजच्या मिस्साबलिदानात आपण प्रार्थना करूया.

पहिले वाचन : यशया – ६०:१-६

    ह्या वाचनात आपण सियोनाचे गौरवी वैभव पाहत आहोत. ह्या वाचनात आपण अनुभवत आहोत कि, आनंदी उल्हासाचे असे आगळे-वेगळे आशिर्वादित चित्रण केले आहे जे जुन्या आणि खुद्ध ख्रिस्ती काळाच्याही पलीकडचे आहे. परंतु ह्या ठिकाणी वापरण्यास आलेली भाषा मात्र जुन्या करारातील विधीनियम आणि जगिक यरुशलेमची आहे. येथे मूळ दृष्टी अशी आहे कि, विखुरलेल्या इस्त्राईल लोकांचे यरुशलेम येथे पुनरागमन हे सर्व जगातून देवाकडे वळलेल्या लोकांचे दर्शक आहे आणि ह्या दुष्टांतातून अंतिम गौरवी अवस्थेकडे पहिले आहे.

दुसरे वाचन - रोम : ६०: ९-१८

    रोमकरांस पत्रात पौल विश्वासा विषयी बोलत आहे. विश्वास म्हणजे काय ह्याचे उत्तर आपणास ह्या वाचनात आढळते. सुवार्ता ऐकल्यावर येशूला आपला प्रभू मानणे हे  अत्यंत गरजेचे आहे. त्याशिवाय सुवार्तेवरील आपला विश्वास फक्त बुद्धीने दिलेली संमती ठरवते.  पवित्र आत्म्याशिवाय कोणीही येशूचा, आपला प्रभू असा स्विकार करू शकत नाही. देव सर्वांचा देव आहे. आता यहुदी व हेलनी परराष्ट्रीय हा भेद राहिला नाही. सर्वांना एकाच मार्गाने आशीर्वाद मिळतो. तो मार्ग ख्रिस्त आहे. तो सर्वाचा प्रभू आहे. प्रत्येकाने त्याला प्रभू मानावे मग त्याच्यापासून विपुल आशीर्वाद मिळतील. तारण होण्यासाठी प्रभू येशूला मानून त्याचा धावा करावा लागतो, धावा करण्याआधी ख्रिस्तावर विश्वास ठेवावा लागतो व विश्वास ठेवण्यासाठी सुवार्ता ऐकावी लागते.

शुभवर्तमान – मत्तय : २८:१६-२०

    शुभवर्तमानकार मत्तय येशूने दिलेल्या आज्ञा विषयी बोलत आहे. ख्रिस्ताने आपल्या शिष्यांना त्यांच्या सोबत राहण्याची साक्षच देत आहे. ख्रिस्त आपल्या शिष्यांना अधिकारणाने आज्ञा देत आहे. त्याचा अधिकार सर्व राष्ट्रातील लोकांवर होता. येशूच्या शिष्यांना सर्व राष्ट्रातील लोकांस ख्रिस्ताचे शिष्य करायचे होते. आणि त्यांना पाण्याने बाप्तिस्मा घ्यायचा होता. देव जो पिता, देव जो पुत्र, व देव जो आत्मा या त्रेक्य देवाशी एकनिष्ठ राहण्याची हि साक्षच होती.

मनन चिंतन

“ऐक मेका सहाय्य करू अवघे धरू सुपंथ”

     आज ख्रिस्तसभा मिशन रविवार साजरा करीत आहे. मिशन हा शब्द मुळातून लॅटीन भाषेच्या ‘मिशियो’ ह्या शब्दातून अवतरला आहे. त्याचा अर्थ ‘पाठवलेला’ किंवा ‘जाणे’ असा होतो. बायबलमध्ये आपणास मिशन-विषयक अनेक उदाहरणे आढळतात.

१. जुन्या करारातील उत्पत्ती ह्या पुस्तकात परमेश्वराने अब्राहामास सांगितले की तू आपला देश, आपले नातेवाईक व आपले घर सोड व मी पाठवतो त्या ठिकाणी जा.

२. देव मोशेला आपल्या लोकांची गुलामगिरीतून सुटका करण्यासाठी व त्यांना नवजीवन देण्यासाठी मिसर देशात पाठवतो.

३. परमेश्वर एलियसला सिदोनातील सारफश नगरात परमेश्वराचा शब्द प्रकट करण्यात पाठवतो.

     त्याचप्रमाणे नविन करारात आपण पाहत आहोत की, ख्रिस्ताने त्याच्या शिष्याची निवड केली व त्यांना त्याच्या प्रेमाची व शांतीची सुवार्ता जगभर पसरवण्यासाठी पाठवून दिले.

     आपण प्रत्येकाने मिशन कार्य केले पाहिजे. मिशन म्हणजेच देवाचा शब्द घोषित करणे, एकमेकांची सेवा करणे आणि परमेश्वराचे राज्य ह्या भूतलावर उत्पन्न करणे होय. प्रत्येक व्यक्ती हा मिशन कार्यासाठी निवडलेला असून त्याला एक विशिष्ट मिशन कार्य सोपवण्यात आले आहे. मदर तेरेजा हिने आपल्या जीवनातील मिशन ओळखून घेतले होते म्हणून तिने प्रभूची सेवा ही अनाथांना आश्रय देऊन केली. संत फ्रान्सिस असिसिकर ह्यांनी प्रभूशब्द अंगिकारला व तो सर्वत्र पसरवण्यासाठी नेहमी झटत राहिले. आजच्या शुभवर्तमानात आपण ऐकत आहोत की, परमेश्वर आपल्या शिष्यास सर्व जगात जाऊन सर्व राष्ट्रातील लोकांस शिष्य करा व त्यांना पिता, पुत्र व पवित्र आत्माच्या नावाने बाप्तिस्मा देण्यास सांगत आहे. शुभवार्ता घोषविणे हे प्रत्येक शिष्याचे आद्यकर्तव्य आहे. आज मिशन म्हणजे आपण आपले जीवन परमेश्वराच्या वचनावर जगणे; आपल्या घरी जेथे आपण आपले जीवन व्यतीत करतो तेथे प्रभूशब्द व त्याचे प्रेम पसरविणे होय.

मिशन कार्यासाठी आपण पुढील मुद्द्यांवर विशेष लक्ष दिले पाहिजे:

१. मिशन कार्य हे आपले नसून परमेश्वराचे आहे.

२. मिशन म्हणजेच प्रभूच्या शब्दाची ग्वाही व येशूच्या जीवनाची पुनरावृत्ती होय.

३. आपण परमेश्वराच्या आदेशानुसार जगून, एकमेकांवर प्रेम करून, शेजाऱ्यांची सेवा करून  मिशन कार्य पूर्णत्वास आणत असतो.

४. मिशन म्हणजे आपले जीवन ख्रिस्तावर अवलंबून जगणे होय.

     परमेश्वराने जेव्हा शिष्यांना सर्व राष्ट्रांत पाठविले तेव्हा त्यांना दैवी जीवनाची ओळख इतरापर्यंत पोहचवण्यास सांगितले. प्रत्येक जण ज्याने ख्रिस्तात नवजन्म स्विकारला आहे तो एक मिशनरी झालेला आहे आणि म्हणूनच ख्रिस्तात जगणे आणि ख्रिस्त इतरांस देणे हे आपले कर्तव्य आहे. बाळ येशूची संत तेरेजा ही फक्त २४ वर्षे जगली. ती कधीही तिच्या कॉन्व्हेंटच्या बाहेर गेली नाही, तिने कोणती संस्था चालू केली नाही किंवा तिने चमत्कार केले नाहीत. ती फक्त १० वर्षे कॉन्व्हेंटमध्ये ख्रिस्तमय जीवन जगली. आणि तरीही तिला संत फ्रान्सिस झेवियर ह्यांच्या सोबत मिशनऱ्यांचा आदर्श मानले जाते. हे सर्व तिच्या प्रर्थानामय जीवन व मिशनकार्या वरील प्रेमामुळे शक्य झाले. कधी-कधी आपणांस वाटते की मी मिशनसाठी काही करू शकत नाही परंतु जे काही आपण परमेश्वराच्या राज्याचा विस्तार होण्यासाठी करीत असतो त्यातून आपण परमेश्वराचे मिशन कार्य साधत असतो.

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थना

प्रतिसाद : हे परमेश्वरा मला इतरांस मदत करण्यास स्फुर्ती दे.

१) आपल्या ख्रिस्त सभेत कार्य करणारे आपले परमगुरु, महागुरू, धर्मगुरू, धर्मभगिनी, व इतर सर्व ख्रिस्ती बांधव जे देवाचे कार्य पूर्ण श्रद्धेने ख्रिस्ताच्या मार्गदर्शनाद्वारे करत आहेत त्यांना प्रभूने आशीर्वाद द्यावा म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

२) समाज्याच्या हितासाठी झटणारे आपले राज्यकर्त्ये व इतर अधिकारी ह्यांना प्रभू सेवेची ओढ लागून त्यांच्याद्वारे लोकांची अधिका-धिक उन्नती घडावी म्हणून प्रार्थना करूया.

३) करशील जे गरिबांसाठी होईल ते माझ्यासाठी, ह्या प्रभूवचनावर विश्वास ठेऊन जे लोक आर्थिक आणि श्रमिक मदत करतात व प्रभू सेवेची ग्वाही देतात अशांना प्रभूचे सहाय्य मिळावे म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

४) एक ख्रिस्ताचा सेवक म्हणून स्वतःला झळ बसे पर्यंत पुढच्या  मार्गचा विचार न करता सढळ हाताने इतर गरजू लोकांना मदत करता यावी व ख्रिस्ताची शिकवण कृतीत दाखविता यावी म्हणून आपण प्रभू चरणी प्रार्थना करूया.

५) आपल्या सामाजिक व वैयक्तिक गरजा आपल्या प्रभू चरणी ठेवूया.     

Reflection for the Homily of 28^th Sunday of Ordinary Time (07-10-18) By Br. David Godinho  

सामान्य काळातील अठ्ठाविसावा रविवार

दिनांक १४-१०-२०१८

पहिले वाचन :- ज्ञानग्रंथ :- ७:७-११

दुसरे वाचन :- इब्री लोकांस पत्र :- ४:१२-१३

शुभवर्तमान :- मार्क १०:१७—३०

 जगातील संपत्तीच्या मागे जाऊन स्वर्गातील संपत्ती गमावू नका 

प्रस्तावना  :

    आज आपण सामान्य काळातील अठ्ठाविसावा रविवार साजरा करीत आहोत. आजची उपासना आपणास खऱ्या संपत्तीचा शोध घ्यावयास आव्हान करीत आहे.

    ह्या जगात जीवन जगत असताना आपण ऐहिक किंवा नश्वर सुख-संपत्तीच्या मागे असतो. हि नाशवंत संपत्ती मिळविण्यासाठी प्रत्येक मनुष्य अनेक असे काबाड-कष्ट करीत असतो. दैनंदिन जीवनासाठी आवश्यक असलेल्या संपत्तीसाठी  आपण नक्कीच कष्ट केले पाहिजेत. परंतु त्या हि पेक्षा जी खरी संपत्ती आहे. जिचा उल्लेख आजच्या वाचनात केलेला आहे. ती मिळविण्यासाठी आपण अतोनात परिश्रम केले पाहिजेत.

    आजच्या पहिल्या वाचनात ज्ञानाची तुलना जगातील संपत्तीशी करताना ती कवडी मोल किंवा वाळू समान आहे असे सांगितले आहे. तसेच इब्री लोकांस पत्र ह्यात “प्रभू शब्द” हि खरी संपत्ती आहे असे आपणास ऐकावयास मिळते. शुभवर्तमानात असे समझते कि, प्रभू येशू ख्रिस्त हिच खरी संपत्ती आहे. म्हणूनच त्या तरुणाला प्रभू ‘माझ्यामागे ये’ असे आमंत्रण देतो. 

    ह्या मिस्सा-बलिदानात सहभागी  होत असताना दैनंदिन जीवनात प्रभू-वचनाला प्राधान्य देऊन, ख्रिस्ताचे अनुकरण करण्यास अशा प्रकारे स्वर्गातील संपत्ती न गमावता ती मिळविण्यासाठी सतत प्रयत्नशील राहण्यास आपणास कृपा लाभावी म्हणून प्रभू चरणी प्रार्थना करूया.

सम्यक विवरण

पहिले वाचन  - ज्ञानग्रंथ :- ७:७-११

    आजचे पहिले वाचन शलमोनचा ज्ञानग्रंथ ह्या पुस्तकातून घेतलेले आहे. आपणास ‘समज’ आणि ‘विवेक शक्ती’ मिळावी म्हणून शलमोनने देवाकडे प्रार्थना केली. जगातील इतर साधन–सामग्री ऐवजी (राजदंड, सिंहासन, आरोग्य, सौदर्य आणि प्रकाश) त्याने ज्ञानाची निवड केली. अशा प्रकारे बुद्धीची किंवा ज्ञानाची प्रशंसा आजच्या पहिल्या  वाचनात नमूद केलेली आहे.

दुसरे वाचन

इब्री लोकांस पत्र :- ४:१२-१३

आजचे दुसरे वाचन  इब्री लोकांस लिहिलेल्या पत्रातून आहे. देवाच्या वचनाचे सामर्थ्य इथे स्पष्ट केले आहे. देवाच्या वचनास आपल्या जीवनात यथार्थ स्थान मिळावे, कारण देवाचे वचन म्हणजे खुद्द प्रभू येशू ख्रिस्ताचे आहे असे आपण योहान कृत शुभवर्तमानात एकतो (योहान:- १:१).  प्रभू येशू ख्रिस्त सर्व ज्ञानी व सर्व जाणणारा आहे.

शुभवर्तमान - मार्क १०:१७—३०

    मार्क लिखित शुभवर्तमानात आपल्याला ‘येशू ख्रिस्ताची संपत्ती’ बद्दल शिकवण वाचावयास मिळते. तसेच ‘संपत्ती’ शिष्यवृत्ती मध्ये अडथळा बनू शकते आणि शिष्यवृत्तीचे बक्षीस हे केलेल्या त्यागापेक्षा कितीतरी पटीने मोठे असल्याचे आजच्या वाचनात सांगण्यात आलेले आहे.

    देवाचे किंवा स्वर्गाचे राज्य मिळविण्यासाठी किंवा येशूचा खरा शिष्य बनण्यासाठी आपल्याला त्यागाची वृत्ती अंगी बाळगावी लागते. सर्व आज्ञा पाळल्या, सर्वधर्म आचरणात आणले, चांगले व्यवस्थित जीवन जगले, कोणाला त्रास दिला नाही म्हणून आपण देव कृपेला किंवा राज्याला विकत घेऊ शकत नाही. परंतु ख्रिस्ताच्या मागे जाऊन म्हणजे ख्रिस्ताने सांगितलेल्या वचनाप्रमाणे जीवन जागून आपण खऱ्या अर्थाने शाश्वत जीवनाला अंगिकारू शकतो, असे सांगण्यात आले आहे.

बोध कथा:

एकदा एक लहान मुलगा पैश्याच्या नाण्यांबरोबर खेळत होता. खेळता, खेळता काही नाणी एका लहानश्या कुंडित पडली. मग हा मुलगा, ती नाणी काढण्यासाठी आपला हात कुंडित घालतो व ती नाणी आपल्या मुठित घट्ट पकडतो व हात बाहेर काढण्याचा प्रयत्न करतो, परंतु त्या कुंडीचे तोंड अरुंद असल्यामुळे तो आपला हात बाहेर काढू शकत नव्हता. हे सर्व कृत्य त्या मुलाचे वडील पाहत होते. मग ते वडील त्या मुलाला सांगतात, की तुझी मुठ तू उघडल्याशिवाय व ती पैश्याची नाणी सोडल्याशिवाय, तू तुझा हात बाहेर काढू शकणार नाहीस. परंतु, तो मुलगा आपली मुठ उघडण्यासाठी तयार नव्हता. तेव्हा त्याचे वडील त्याला सांगतात की, मी तुला १०० रुपयाची नोट देईन परंतु, तरीसुद्धा तो मुलगा आपली मुठ उघडण्यासाठी तयार नव्हता, कारण त्याला ती नाणी हवी होती. आणि म्हणुन तो आपला हात बाहेर काढू शकत नव्हता. आपली ही वृत्ती, कधी कधी ह्या लहानश्या मुलाप्रमाणे असते. आपणा प्रत्येकाला प्रभू परमेश्वर शाश्वत संपत्ती द्यायला तयार आहे, परंतु त्यासाठी आपण जगातील संपत्तीचा त्याग करावयास सज्ज असले पाहिजे.   

मनन चिंतन

    हिप्पोचे संत अगस्तीन म्हणतात, “हे परमेश्वरा जो पर्यंत आमची हृदये तुझ्यात विश्रांती घेत नाहीत तोपर्यंत ती अस्वस्थ राहतील!” आजची उपासना आपल्याला हेच सांगत आहे. जगातील कोणतीही संपत्ती माणसाला समाधानी ठेवू शकत नाही. कारण प्रत्येक मनुष्य परमेश्वराने स्वतःसाठी निर्माण केलेला आहे. म्हणून जेव्हा एखादी व्यक्ती परमेश्वराच्या म्हणजेच खऱ्या सार्वकालिक संपत्तीचा शोध घ्यावयास सुरवात करते व ती मिळवण्यासाठी कोणताही त्याग करावयास तयार होते तेव्हाच ती व्यक्ती खऱ्या अर्थाने समाधानी होत असते. आजच्या पहिल्या वाचनात आपण ऐकतो की, राजा शलमोनने भौतिक संपत्ती ऐवजी ज्ञानाची निवड केली. लूकलिखित शुभवर्तमानात ११:३१ मध्ये आपण वाचतो की, ख्रिस्त सांगत आहे की, शलमोनापेक्षा थोर असा एकच आहे. तो म्हणजे प्रभू येशू ख्रिस्त जो ज्ञानाचा स्त्रोत आहे. किंबहूना ख्रिस्तच ज्ञान आहे. ज्या ज्ञानासाठी शलमोनाने प्रार्थना केली होती व ते ज्ञान शलमोनास बहाल करण्यात आले होते. दुसऱ्या वाचनात आपल्याला देव-शब्दा विषयी सांगण्यात आलेले आहे आणि हा देव-शब्द देखील खुद्द प्रभू येशू ख्रिस्त आहे. म्हणूनच जो प्रभूवचन ऐकून आचरणात आणण्याचा प्रयत्न करतो; तो मनुष्य स्वर्गातील संपत्ती मिळवण्याच्या मार्गावर असतो. प्रभू-शब्द आपणा प्रत्येकाला आपलं जीवन बदलण्यास आव्हान करत असते. त्यासाठी आपल्याला खूप अश्या आवडणाऱ्या गोष्टींचा त्याग करावयास आपण तयार असण्याची नितांत गरज आहे.   

     हिंदीमध्ये एक म्हण आहे, “कुछ पाने के लिए कुछ खोना पडता है” शुभवर्तमानातील तरुणाला सार्वकालिक जीवन वतन म्हणून पाहिजे होते. ते मिळवण्यासाठी तो ख्रिस्ताकडे आला. परंतु ख्रिस्ताची आज्ञा ऐकताच त्याला धक्काच बसला. जगातील संपत्ती त्याला अधिक प्रिय होती. ती सोडून ख्रिस्ताच्या म्हणजेच सार्वकालिक संपत्तीच्या मागे जाणे हा विचारच त्याला धक्कादायक होता. म्हणून आपण ऐकतो की हाच एक असा व्यक्ती, जो ख्रिस्ताकडे आला, परंतु तसाच कष्टी होऊन, दुःखाने निघून गेला.

     असिसिकर संत फ्रान्सिस हा दुसरा तरुण की जो, सार्वकालिक जीवन म्हणजेच ख्रिस्त प्राप्तीसाठी संसारी संपत्तीवर लाथ मारून ख्रिस्ताला आलिंगन दिले. म्हणूनच आज संत गणात त्याची गणना केली जात आहे. मत्तयकृत शुभवर्तमानात आपण वाचतो तुम्ही पहिल्याने त्याचे राज्य व नीतिमत्त्व मिळविण्याचा प्रयत्न करा म्हणजे त्याबरोबर दुसऱ्या सर्व गोष्टीही तुम्हांला मिळतील (मत्तय ६:३३). पेत्राने व इतर शिष्यांनी येशू ख्रिस्ताच्या मागे जाण्यासाठी सर्व काही सोडले होते. प्रभुने त्यांना धीर दिला की, प्रभू ह्या जगात त्यांच्या गरजा भागविणारा होता व त्याबरोबर त्यांना स्वर्गात संपत्ती मिळणार होती. संसारी संपत्ती बद्दल येशू ख्रिस्त आपणास का बरे सावध राहावयास सांगत आहे? कारण संपत्ती आपल्याला देवावर अवलंबून राहण्याऐवजी खोट्या सुरक्षतेची आशा देते. यहुदी लोकांची अशी समझ होती की, जो माणूस श्रीमंत आहे त्याच्यावर देवाचा आशीर्वाद असतो. परंतु स्वर्गाच्या राज्यात श्रीमंताचा प्रवेश होणे कठीण आहे असे येशू ख्रिस्त सांगत आहे. धनाने, संपत्तीने, मालमत्तेने श्रीमंत असण्यापेक्षा हृदयाने श्रीमंत असणे फार गरजेचे आहे. कारण संपत्ती श्रीमंतांना देवापासून व विश्वासू जीवनापासून दूर खेचण्याचा प्रयत्न करीत असते. “जे श्रीमंत होऊ पाहतात ते मोहात आणि सापळ्यात व अति मूर्खपणाच्या आणि हानिकारक वासनांच्या आहारी जाऊन नाश पावतात. कारण पैशाचे प्रेम हे सर्व वाईटाचे मूळ आहे. काही लोक त्याची इच्छा धरल्याने विश्वासापासून दूर गेले आहेत, त्यामुळे त्यांनी स्वत:लाच पुष्कळ दु:ख करून घेतले आहे” (१ तिमथी ६:९-१०).

     गरीब लाजाराला मदत करण्यास नकार देणाऱ्या श्रीमंत माणसाला ख्रिस्ताने दिलेल्या धड्याकडे पहा (लूक १६:१९-३१). संसारी संपत्तीशी चिकटून राहण्यापेक्षा विलग होण्याचा म्हणजेच जगातील संपत्तीच्या मागे लागण्याऐवजी स्वर्गातील सार्वकालिक संपत्ती मिळवण्यासाठी तत्पर राहूया.

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थना:

प्रतिसाद: हे देवा आमची प्रार्थना ऐक.

१. सर्व धार्मिक अधिकारी, तसेच सर्व लोकांना, प्रभू, जी ‘स्वर्गातील खरी संपत्ती’ आहे, त्या संपत्तीची ओढ लागावी आणि ती मिळविण्यासाठी त्यांनी आटोकाट परिश्रम करावेत व हया परिश्रमात प्रभूने त्यांना यश दयावे म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

२. आपल्या भारत देशामध्ये अनेक धर्म, संस्कृती, पंथ आहेत या मायभूमित राहणाऱ्या प्रत्येक व्यक्तीच्या मनात एकमेकांविषयी आदराची भावना असावी व देशाच्या उन्नतीसाठी ज्या ज्या नेत्यावर जबाबदारी आहे त्या सर्वांनी आपले कार्य निस्वार्थीपणे करावे म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

३. मानव, आज आपला मानवधर्म, विसरून धन-संपत्ती व प्रसिद्धी ह्यांना आपला धर्म समजत आहे. आपणा सर्वाना प्रभूचा स्पर्श व्हावा व मानवतेवर आपले प्रेम वाढावे आणि आपली संपत्ती गरजवंतुना द्यावयास आपण संकोच न करता हसत मुखाने मदत करण्यास पुढे यावे. म्हणून लागणारी कृपा आपणास मिळण्यासाठी प्रभू कडे प्रार्थना करू या.

४. आपल्या गावातील तरुण पिढीला देवाने स्पर्श करावा, ऐहिक सुख-संपत्तीच्या मागे न जाता, त्यांनी शाश्वत संपत्तीचा शोध घ्यावा व जे देवापासून दूर गेले आहेत त्यांना प्रभूने पुन्हा एकदा त्यांच्या हृदयात प्रभू प्रेमाची ओढ निर्माण करावी म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

५. वैयक्तिक हेतूसाठी आपण प्रार्थना करुया.