Reflection for the 26^th Sunday in Ordinary Time (29/09/2024) By Fr. Gilbert Fernandes

सामान्य काळातील सव्विसावा रविवार

दिनांक: २९/०९/२०२४.

पहिले वाचन: गणना ११: २५-२९.

दुसरे वाचन: याकोबाचे पत्र ५: १-६.

शुभवर्तमान: मार्क ९: ३८-४३, ४५, ४७-४८.

प्रस्तावना

    आज आपण सामान्यकाळातील सव्विसावा रविवार साजरा करीत आहोत. आजची उपासना आपल्याला देवाचे खरे शिष्य बनण्यास पाचारण करीत आहे.

    पहिल्या वाचनात मोशे आपल्या सेवाकार्यात हातभार लाभावा म्हणून इस्त्राएल लोकांतून सत्तर नेत्यांची निवड करतो. याकोबाचे पत्र ह्यातून घेतलेल्या दुसऱ्या वाचनात धनवानांनी केलेली कामकऱ्यांची पिळवणूक आणि त्यांच्या मजुरीवर चैनबाजी व विलास करणारे धनवान ह्यांच्या जुलुमाचे प्रतिफळ काय असणार ह्याविषयी ऐकतो. तर मार्कलिखित शुभवर्तमानात, येशूने आपल्याला देवाच्या सेवाकार्यात इतरांचे सहकार्य घेऊन एकत्रितपणे कार्य करण्यास सांगितले आहे.

    परमेश्वर त्याचे कार्य पुढे चालू ठेवण्यास आम्हा प्रत्येकाला आमंत्रण देत असतो व त्याच्या हाकेला साद देण्याचे स्वातंत्र्यही तो आम्हांला बहाल करत असतो. ख्रिस्ताचे खरे शिष्य बनून त्याचे कार्य करण्यास ईश्वरी प्रेरणा आपणास मिळावी म्हणून ह्या मिस्साबलीदानात प्रार्थना करू या.

मनन चिंतन

    “जो आपल्या विरुद्ध नाही तो आपल्याला अनुकूल आहे”. प्रिय बंधु-भगिनीनो, आजची उपासना आपल्याला ख्रिस्ताच्या कार्यात सहभागी होण्यास व त्याचे खरे शिष्य होण्यास बोलावित आहे. ख्रिस्ताचे कार्य हे फक्त ख्रिस्तीयांसाठी मर्यादित नाही तर अख्रिस्ती सुद्धा ह्याचा भाग आहेत. ह्याचा प्रत्यय आपल्याला आजच्या शुभवर्तमानात पाहायला मिळतो. एक मनुष्य ख्रिस्ताच्या नावाने भुते काढत होता. कदाचित ह्या मनुष्याने ख्रिस्ताविषयी ऐकले असेल. कारण येशूची ख्याती सर्व ठिकाणी पसरली होती. त्यावेळी प्रख्यात देवमनुष्याचे नाव घेऊन लोकांस बरे करणे हि प्रथा पॅलेस्टाईन प्रदेशात प्रचलित होती. आणि म्हणून हा मनुष्य येशू हा एक दैवी रूप आहे हे जाणून येशूच्या नावाने लोकांस बरे करणे व भुते काढण्यास यशस्वी ठरतो. येशूचे शिष्य हे दृश्य पाहून थक्क झाले. आपण येशूच्या अधिक जवळ असून सुद्धा लोकांना बरे करण्यास असफल ठरलो ह्या गोष्टीची त्यांना ईर्ष्या वाटली म्हणून योहानाने येशूकडे तक्रार केली. पण येशूने त्याला सरळ शब्दांत त्यांच्या चुकीची जाणीव करून दिली. येशू म्हणाला, “जो आपल्या विरुद्ध नाही तो आपल्याला अनुकूल आहे.” ह्याचाच अर्थ म्हणजे त्या मनुष्याला लाभलेले सामर्थ्य हे देवाकडून होते. देव त्याच्याद्वारे ख्रिस्ताची सुवार्ता पसरवित होता.

    आज खिस्त आपणास काय सांगत आहे? मोशेने ज्याप्रमाणे परमेश्वराचे कार्य करण्यासाठी सत्तर जणांची मदत घेतली व परमेश्वराचे कार्य पूर्णतेस नेले. येशू ख्रिस्ताने जसे आपल्या पित्याचे कार्य पुढे चालू ठेवण्यासाठी बारा प्रेषितांची व बहात्तर (७२) शिष्यांची निवड केली. येशूच्या शिष्यांनी ज्याप्रमाणे देवाच्या सेवाकार्यात हातभार लाभावा म्हणून बाराव्या प्रेषिताची आणि पवित्र आत्म्याने व ज्ञानाने पूर्ण असे सात प्रतिष्ठित पुरुषांची निवड केली (प्रेषितांची कृत्ये १:१२, ६:१-७). त्याचप्रमाणे आपणही परमेश्वराचे कार्य करण्यासाठी इतरांची मदत घ्यायला हवी. योहानाप्रमाणे तो किंवा ती ख्रिस्ताचा/ची अनुयायी नाही असे म्हणू नये. तर संत पौलाने करिंथकरांस लिहिलेल्या पहिल्या पत्रात म्हटल्याप्रमाणे, “कृपादानांचे निरनिराळे प्रकार आहेत, तरी आत्मा एकच आहे; सेवा करण्याचे निरनिराळे प्रकार आहेत, तरी प्रभू एकच आहे; आणि कार्याचे निरनिराळे प्रकार आहेत, तरी सर्वांत सर्व कार्ये करणारा देव एकच आहे. तथापि आत्म्याचे प्रकटीकरण सार्वजनिक हितासाठी ऐकेकाला होते. कारण आत्म्याच्याद्वारे एखाद्याला ज्ञानाचे वचन, तर कुणाला विद्देचे वचन, तर कुणाला विश्वास, तर कुणाला निरोगी करण्याची कृपादाने, तर कुणाला अदभूत कार्ये करण्याची शक्ती, तर कुणाला संदेश देण्याची शक्ती, तर कुणाला आत्मे ओळखण्याची शक्ती, तर कुणाला विशेष प्रकारच्या भाषा बोलण्याची शक्ती व तर इतरांना भाषांचा अर्थ सांगण्याची शक्ती मिळते; तरी हि सगळी कार्ये तोच एक आत्मा करितो, तो आपल्या इच्छेप्रमाणे एकेकाला वाटून देतो” (१ करीथ १२: ४-११). आपणासमोरील लोकसमुदाय फार मोठा आहे. आपणाला ह्या जगात जर देवाचे सेवाकार्य प्रस्थापित करायचे असेल तर आपण इतरांचे सहकार्य मागितले पाहिजे. मग ते सहकार्य देशाच्या नेत्याचे असो वा राष्ट्रपतीचे, तो गावाचा नगराध्यक्ष असो वा गावाचा पाटील असो. जर आपण ‘एकत्रितपणे व संघटीतपणे कार्य केले तर देवाचे राज्य ह्या भूतलावर प्रस्थापित करू शकतो’. देवाचे हे कार्य करण्यासाठी आपले एकमत असू द्या. कारण ‘एकीचे बळ मिळते फळ’. एकटा एकाचवेळी प्रत्येक ठिकाणी पोहचू शकत नाही. एकटाच सर्वकाही करू शकत नाही. म्हणून जर अन्यायाविरुद्ध लढा द्यायचा असेल तर एकाने मुक्याची वाच्या व्हायला हवे, तर दुसऱ्याने आंधळ्याचे डोळे, तर तिसऱ्याने लंगड्याची काठी, तर चौथ्याने अन्यायाविरुद्ध लढा दिला पाहिजे.

    आज आपण आणखी एक महत्त्वाचा धडा शिकला पाहिजे तो म्हणजे देव रहस्यमय मार्गांनी कार्य करतो आणि तो माणसांप्रमाणे तर्क करत नाही. म्हणूनच, तो यशया संदेष्ट्याद्वारे आपल्याला सांगतो: “माझे मार्ग तुमचे मार्ग नाहीत आणि माझे विचार तुमचे विचार नाहीत. जसे आकाश पृथ्वीपेक्षा उंच आहे तसे माझे विचार आणि माझे मार्ग तुमच्यापेक्षा उंच आहेत” (यशया ५५: ८-९). इथे इतकेच सांगायचे आहे की, त्याच्या आत्म्याला मोशेच्या दर्शनमंडपा बाहेरील लोकांमध्ये आणि येशूच्या शिष्यांमध्ये कार्य करण्यास अनुमती देऊन, देव आपल्या मानवांपेक्षा खूप चांगले पाहतो. तो ज्याला पाहिजे त्याची निवड करतो आणि त्याच्या ध्येयासाठी त्याला किंवा तिला सक्षम करतो. तसेच, त्याची इच्छा आहे की आपण सर्व त्याच्या मुलांनी त्याच्या आत्म्याने परिपूर्ण व्हावे जेणेकरून सर्वांच्या हृदयात आपण त्याचे राज्य स्थापित करू शकू.

 

विश्वासू लोकांची प्रार्थना

आपला प्रतिसाद :-  हे प्रभू, आमची प्रार्थना ऐक.

१. हे परमेश्वरा तुझ्या सेवेत बोलाविलेले आमचे पोप फ्रान्सिस, बिशप्स, फादर्स व सर्व व्रतस्त बंधू-भगिनी ह्यांना तुझे कार्य करण्यास शारीरिक व मानसिक आरोग्य मिळावे व तुझ्याशी एकनिष्ठ राहून जगाला तुझी ओळख द्यावी म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

२. जे तरुण-तरुणी देवापासून दूर गेले आहेत, जे व्यसनाच्या आहारी गेले आहेत, ज्यांना नोकरी नाही, अश्या सर्वांना प्रभूने त्याच्या प्रकाशात आणावे म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

३. जी कुटुंबे दैनिक वादविवादाला बळी पडून मोडकळीस आली आहेत, त्या कुटुंबात शांती नांदावी व प्रेमाला उधान यावे म्हणून

४. जी दापत्ये अजून बाळाच्या देणगीची वाट पाहत आहेत, त्याची प्रार्थना परमेश्वराने ऐकावी व बाळाच्या देणगीने त्यांचे जीवन आनंदमय व्हावे म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

५. थोडा वेळ शांत राहून आपल्या वैयक्तिक व सामाजिक गरजांसाठी प्रार्थना करू या.

 Reflection for the 25^th Sunday in Ordinary Time (22/09/2024) By Fr. Pravin Bandya

सामान्य काळातील पंचविसावा रविवार

दिनांक २२/०९/२०२४

पहिले वाचन – शलमोनचा ज्ञानग्रंथ २:१२;१७-२०

दुसरे वाचन – याकोब  ३:१६,४:३

शुभवर्तमान – मार्क ९:३०-३७

“जो स्वतःला उंच करतो तो नमविला जाईल; आणि जो स्वतःला नमवितो तो उंच केला जाईल.”

प्रस्तावना

“जो स्वतःला उंच करतो तो नमविला जाईल; आणि जो स्वतःला नमवितो तो उंच केला जाईल.”

       आज आपण सामान्यकाळातील पंचविसावा रविवार साजरा करीत आहोत आणि आजची उपासना आपणास ‘नम्रतेचा’ धडा शिकवत आहे. नम्रता हा गुण आपल्या प्रत्येकांमध्ये फार महत्वाचा असतो.  कारण आपण जेव्हा नम्र होतो; तेव्हा आपण देवाच्या योजनेत आपले स्थान ओळखतो. जेव्हा आपण नम्र होतो; तेव्हा आपण इतरांच ऐकतो व त्यांना आपणासमोर उच्च स्थान देतो.

       आजच्या पहिल्या वाचनात आपण वाचतो की, दुर्जन नीतिमानांचा छळ करू पाहतात; कारण ते त्यांना त्यांच्या वाईट कामात अडथळा आणतात व शास्त्राप्रमाणे त्यांची कानउघडणी करतात. परंतु परमेश्वर नेहमी नीतिमानांच्या बरोबर असतो; तो त्यांचा बचाव करतो, त्यांना सहाय्य करतो. आजच्या दुसऱ्या वाचनात संत याकोब आपणास खरे व खोटे ज्ञान ह्यांविषयी सांगतो की, “वरून येणारे ज्ञान हे मुळात शुद्ध असते; शिवाय ते शांतीप्रिय, सौम्य, समजूत होण्यायोगे, दया व सत्फाळे ह्यांनी पूर्ण, अपक्षपाती, निर्दंभ असे आहे.” पुढे तो सांगतो कि, “तुम्ही मागता परंतु तुम्हांला मिळत नाही; कारण तुम्ही अयोग्य प्रकारे मागता, म्हणजे आपल्या चैनीकरता खर्चावे म्हणून मागता.” तसेच आजच्या शुभवर्तमानात ख्रिस्त आपल्या मृत्यू बद्दल दुसऱ्यांना भाकीत करतो की, “मनुष्याचा पुत्र माणसांच्या हाती दिला जाणार; ते त्याला जीवे मारतील; आणि मारला गेल्यानंतर तिसऱ्या दिवशी तो पुन्हा उठेल.” तसेच पुढे ख्रिस्त आपल्या शिष्यांना नम्रतेचा एक उत्तम धडा शिकवतो की “जो कोणी पहिला होऊ पाहतो त्याने प्रथम सर्वांत शेवटला व सर्वांचा सेवक झाले पाहिजे.” अशाच प्रकारची नम्रता अपणा सर्वांना मिळावी म्हणून प्रार्थना करूया.

बोधकथा:

       एकदा एका शेतात एक सुंदर असं फुलाच रोपटं होत. त्याच्याच बाजूला थोडसं गवत होत. हे फुलाच रोपटं दरदिवशी त्या गवताला दोष देत असे कि, “तुझा कसलाच उपयोग नाही. तू कुणालाही आवडत नाहीस. तू माझ्या बरोबरीने केव्हाच येऊ शकणार नाही. तू फक्त खाली जमिनीवर रेंगत राहशील. परंतु मला बघ; मी किती सुंदर आहे. अनेक लोक मला बघायला येतात. माझ्या फुलाचा सुगंध घ्यायला येतात. आणि बघ मी कसा आकाशाकडे उंच वाढत आहे.” अशा प्रकारे ते फुलाचे रोपटे त्या गवताला दोष देत असे; परंतु ते गवत काहीही न बोलता हे सर्व नम्रपणे ऐकत असे. ऐके दिवशी त्या ठिकाणी सुसाट्याचा वारा आला आणि ते फुलाच झाड वर आकाशाकडे असल्या कारणाने लगेच खाली कोसळले; व काही दिवसात त्याला मूळ नसल्या कारणाने ते वाळून गेले. परंतु हे गवत नेहमी प्रमाणे जमिनीवर पसरत गेले कारण त्याची मुळे जमिनीला घट्ट पकडून होती.

मनन चिंतन

       ह्या काल्पनिक कथेतून आपणास भरपूर काही शिकायला मिळते की, इतरांच्या व्यर्थ बडबडीला प्रतिउत्तर देण्याऐवजी नम्रतेने सर्व ऐकून घेतलेले बरे. कारण हिंदी मध्ये एक म्हण आहे, “अपना टाईम आएगा.” म्हणून आपल्या वेळेसाठी थांबलेल बरं. जेव्हा आपल्यात नम्रता नसते तेव्हा आपण अति आत्मविश्वासी बनतो आणि आपण स्वतःला इतरांपेक्षा उच्च मानतो ज्यामुळे आपण इतरांशी आदराने वागत नाही व त्यामुळे आपलं त्यांच्याशी नात तुटून जात.

       आजच्या शुभवर्तमानात ख्रिस्त आपल्या शिष्यांना आपल्या मरणाविषयी भाकीत करतो; परंतु त्यांना काहीच समजत नाही; कारण ते सर्व ‘आपल्यामध्ये सर्वात महान कोण?’ या विषयी चर्चा करत होते. म्हणून ख्रिस्ताला त्यांच्या कडून काहीच उत्तर मिळत नाही. ह्या वेळेला ख्रिस्ताला काय वाटलं असेल? कारण जेव्हा एखादी व्यक्ती आपल्यासमोर त्यांचे दुःख जाहीर करते; तेव्हा आपण त्यांना सांत्वन देतो; त्यांना दिलासा देतो. परंतु शिष्यांनी ख्रिस्ताला दिलासा न देता, आपणामध्ये सर्वात मोठा कोण याविषयी चर्चा करण्यास जास्त महत्व दिले; कारण यावेळेला सर्वांमध्ये गर्व होता. ते सर्व नम्रता विसरून गेले. तीन वर्ष ख्रिस्ता बरोबर राहून देखील; तीन वर्ष ख्रिस्ताचा अनुभव घेऊन देखील ते सर्व विसरले की,, आपणामध्ये सर्वात मोठा किंवा महान खुद्द ख्रिस्त आहे; कारण तो देवाचा पुत्र आहे; स्वतः देव आहे. आणि दुसरी गोष्ट म्हणजे ते सर्व ख्रिस्ताकडून नम्रतेचा धडा शिकण्यास कमी पडले; कारण त्यांनी कदाचित त्याच्यावर जास्त लक्ष दिले नसेल. ख्रिस्त स्वतः देवाचा पुत्र असून देखील तो आपणा सारखा मनुष्य झाला. स्वर्ग सोडून तो आपणासाठी ह्या भूतलावर आला. म्हणूनच ख्रिस्त त्यांना म्हणाला की, “जो कोणी पहिला होऊ पाहतो त्याने प्रथम सर्वांत शेवटला व सर्वांचा सेवक झाले पाहिजे.”

       कधी कधी आपण देखील आजच्या शुभवर्तमानातील शिष्यांसारखे वागतो. विशेष करून जेव्हा आपण प्रार्थना करायला बसतो, जेव्हा आपण पवित्र मिस्सामध्ये भाग घेतो किंवा जेव्हा आपण एखाद्या कुणा धर्मगुरुच प्रवचन ऐकत असतो, तेव्हा ह्या सर्व गोष्टींवर लक्ष केंद्रित करण्या ऐवजी आपलं लक्ष दुसरीकडे असते. प्रभू शब्दावर मनन चिंतन करण्या ऐवजी आपण आपल्याच विचारांमध्ये गुरफटलेले असतो. म्हणून आपण प्रत्येक गोष्टीला त्याचं महत्व द्यायला शिकलो पाहिजे. जेव्हा आपण प्रार्थना करणार तेव्हा प्रार्थनाच केली पाहिजे. कारण जेव्हा आपण खेळत असतो तेव्हा आपण प्रार्थना करत नाही. मग प्रार्थना करीत असतांना आपण दुसरे विचार कशाला आणायचे?

       जगाच्या नजरेत महान असणं महत्वाचं नसून प्रभूच्या दृष्टीने महान असणं महत्वाचं आहे; कारण तो स्वःताला नम्र करणाऱ्यांना उंच करतो. म्हणून आपण नम्र होण्यास परमेश्वराकडे प्रार्थना करूया  की, “नम्र हृदय तव येशू जैसे मजला लाभावे.”

विश्वासू लोकांची प्रार्थना

आपला प्रतिसाद :-  हे प्रभू आम्हाला तुझ्यासारखे नम्र बनव.

१) आपल्या ख्रिस्तसभेत अखंडरीत्या कार्य करणारे परमगुरु, महागुरू, धर्म-गुरु आणि धर्म-भगिनी व इतर सर्व ख्रिस्ती-बांधव जे देवाचे कार्य पूर्ण श्रद्धेने, विश्वासाने ख्रिस्तामध्ये नम्र होऊन करत आहेत, या सर्वांना देवाने चांगले व निरोगी आरोग्य बहाल करावे, म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

२) नैसर्गिक आपत्तीमुळे अनेक लोक रस्त्यावर येत असतात, त्यांची पुष्कळ अशी हानी होत असते. ह्या सर्वांना प्रभूने दिलासा द्यावा व त्यांना नव्याने जगण्यास प्रेरणा मिळावी म्हणून, आपण प्रार्थना करूया.

३) जे लोक आजारी आहेत अश्यांना प्रभूचा प्रेमदायी स्पर्श व्हावा व त्यांना त्यांचा आजार सहन करण्यास सहनशीलता व शक्ती मिळावी, म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

४) आपल्या देशाच्या आर्थिक विकासासाठी कार्य करणारे आपले राजकीय पुढारी व नेत्यांनी नम्रता हा गुण अंगी बाळगून देशाच्या हितासाठी कार्यरत रहावे व जनतेच्या कल्याणासाठी निःस्वार्थीपणाने झटावे, म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

५) थोडावेळ शांत राहून आपल्या सामाजिक, कौटुंबिक व वैयक्तिक गरजांसाठी प्रार्थना करूया.

 Reflection for the 24^th Sunday in Ordinary Time (15/09/2024) By Fr. Brijol Lopes

सामान्य काळातील चोविसावा रविवार

दिनांक १५/०९/२०२४

पहिले वाचन: यशया ५०:५-९

दुसरे वाचन: याकोबाचे पत्र २:१४-१८

शुभवर्तमान: मार्क ८:२७-३५

प्रस्तावना

      ख्रिस्ताठायी जमलेल्या माझ्या प्रिय बंधू आणि भगिनींनो. आज ख्रिस्तसभा सामान्य काळातील चोविसावा रविवार साजरा करत आहे आणि तुम्हा सर्वांचे स्वागत आहे. आजच्या शुभवर्तमानात, प्रभू येशू प्रश्न विचारतो की: “मी कोण आहे असे लोक म्हणतात?” हा प्रश्न आपल्याला केवळ येशू कोण आहे यावरच नव्हे तर इतर आपल्याला कसे पाहतात यावर देखील विचार करण्याचे आव्हान देत आहे. आपल्या कृतींमधून ख्रिस्ताच्या शिकवणी दिसून येतात का?

       आजचे तिन्ही वाचने ऐकत असताना, आपल्याला जाणीव करून दिली जाते की चांगले जीवन हे येशूच्या प्रेमाच्या, आत्मत्यागाच्या मार्गाचे अनुसरण करणे आणि दुःखाच्या काळातही देवावर विश्वास ठेवणे असते. कलकत्त्याच्या संत तेरेसा आणि धन्य (blessed) कार्लो आकुतीस ह्यांच्या जगण्याची सुंदर उदाहरणे आहेत.

       याकोब आपल्या पत्रात आपल्याला आठवण करून देतात की क्रीयांशिवाय विश्वास मृत आहे. आपला विश्वास आपल्या कृतींमध्ये दिसला पाहिजे - गरजूंना मदत करणे, सहानुभूती दाखवणे.

       या मिस्साची सुरुवात करताना, इतरांना आपल्या शब्दांतून, आपल्या दयाळूपणाद्वारे आणि आपल्या प्रेमाद्वारे, आपल्यामध्ये येशू दिसेल अशा प्रकारे जगण्याची कृपा मागू या. जेणेकरून आपल्याला आपल्या दैनंदिन जीवनात ख्रिस्ताचे खरे प्रतिबिंब बनण्याची प्रेरणा देईल.

मनन चिंतन

       ख्रिस्ताठायी जमलेल्या माझ्या प्रिय भाविकांनो, आजच्या शुभवर्तमानात पाहतो  की, प्रभू येशू  त्याच्या शिष्यांस विचारतो,  “लोक मला कोण म्हणून ओळखतात?” त्यांनी त्याला उत्तर दिले, “काही जण म्हणतात, तुम्ही बाप्तिस्मा करणारा योहान आहात तर इतर काही एलीया समजतात, तर दुसरे काही तुम्ही संदेष्ट्यांपैकी एक आहा असे म्हणतात.”  मग येशूने त्यांना विचारले, “तुम्हांला मी कोण आहे असे वाटते?” पेत्राने उत्तर दिले, “तू रिव्रस्त आहेस.” परंतु  आजच्या या आधुनिक युगात हा प्रश्न आपण आपल्यालाच विचारून बघूया:“लोक मला कोण म्हणून ओळखतात?” हा प्रश्न आपल्याला चांगले ख्रिस्ती बनवण्यास व देवाच्या सानिध्यात राहण्यास मदत करेल. जेव्हा हा प्रश्न आपण स्वतःला विचारतो, आपण विविध उत्तरे ऐकू शकतो. काही जण म्हणू शकतात की तुम्ही उदार, दयाळू किंवा दानशूर आहात, तर काहीजण एखाद्याला स्वार्थी, फसवणूक करणारा किंवा खोटे बोलणारा, चोरी करणारा म्हणू शकतात. आपण मानव आहोत त्याचप्रमाणे आपण कमजोर सुद्धा आहोत. त्यासाठी आपण दुसरयाना बोललेले नेहमी बरोबर असेल याची खात्री आपल्याला नसते. तर चांगल आणि वाईट काय हे कसं ओळखायचं? एखाद्या व्यक्तीला खरोखर चांगले काय बनवते किंवा एखाद्या व्यक्तीला वाईट काय बनवते हा प्रश्न आपल्याला पडणार. त्यासाठी आपण कॅथोलिक असल्यामुळे अभिमान बाळगतो येशु ख्रिस्त असण्याचा, कारण येशू ख्रिस्त हा आपल्याला काय खरा मार्ग, काय खरे सत्य आणि काय खरे जीवन त्याच्या शिकवनीद्वारे दाखवत आहे. तसेच आज आपल्याला देऊळमाता चांगले ख्रिस्ती कसे व्हायचे हे आजच्या तिन्ही वाचनात दाखवत आहे.

१. दु:ख असले तरी देवावर विश्वास व आशा ठेवून देवाचे काम चालू ठेवणे.

       आजच्या पहिल्या वाचनात आपण पाहतो कि, यशया देवावर विश्वास ठेवून दुःख सहन करण्याविषयी बोलतो.  धन्य (Blessed) आकुतीस (leukemia) आजाराचा सामना करत असताना त्याने आपले दु:ख देवाच्या हाती देऊन तो देवासाठी जगला आणि देवाची शिकवण इंटरनेटच्या माध्यमातून द्यायचा त्यानी प्रयत्न केला. यशयामधील सेवकाप्रमाणे, त्याने विश्वासाने संकटांचा सामना केला आणि कधीही आशा गमावली नाही. हे आपल्याला आपल्या स्वतःच्या अडीअडचणीत व संघर्षातही देवावर विश्वास ठेवण्याचे आव्हान देतो, हे जाणून की, देव आपल्या दुःखात आपल्याबरोबर चालतो, त्याच्या उद्देशाकडे आपले मार्गदर्शन करतो.

२. कार्यात दाखवलेला विश्वास

       याकोब आपल्याला सांगतो की, क्रीयांशिवाय विश्वास मृत आहे. आपला विश्वास आपल्या कार्याद्वारे दिसला पाहिजे. जसे भुकेल्यांना अन्न देणे, बेघरांना आश्रय देणे आणि जे असुरक्षित आहेत त्यांची काळजी घेणे. ज्याप्रमाणे याकोब आपल्याला चांगल्या कृतींद्वारे आपला विश्वास जगण्यासाठी बोलावतो, त्याचप्रमाणे आपल्याला, या प्रेमाच्या कृत्यांमध्ये भाग घेण्यास आमंत्रित केले जात आहे. आपल्या स्वतःच्या जीवनात, याचा अर्थ स्वयंसेवा करणे किंवा गरजूंना मदत करणे होय.

३. आत्मत्यागाचे आमंत्रण (स्वत:साठी नाही तर इतरांसाठी जगणे) 

       आजच्या शुभवर्तमानात, प्रभू येशू स्पष्ट म्हणतो की, जर कोणाला माझ्या मागे यायचे आहे तर त्याने आत्मत्याग करावा. आपला वधस्तंभ घ्यावा व मला अनुसरावे. जो कोणी आपला जीव वाचवू पाहतो तो जिवाला मुकेल व जो कोणी माइयासाठी व सुवार्तेसाठी जिवाला मुकेल तो आपला जीव वाचवील. प्रभू येशूचा मार्ग म्हणजे, ज्यात दुःख आणि आत्मत्याग स्वीकारावे लागते आणि हे कलकत्त्याच्या संत तेरेसा यांच्या जीवनात आपल्याला दिसून येते, तिने स्वत:ला  गरीब लोकांसाठी समर्पित केले. येशूप्रमाणे तिनेही इतरांच्या सेवेसाठी आपले जीवन अर्पण केले. आपणसुद्धा स्वतःसाठी नाही तर इतरांसाठी जगण्याकरिता महत्व दिले पाहिजे.

बोधकथा

       एकेकाळी योसेफ नावाचा एक तरुण होता. योसेफ श्रीमंत नव्हता; खरं तर, त्याच्याकडे फारच कमी संपत्ती होती. पण त्याच्याकडे जे होते ते त्याने गरिबांना दिले विशेषकरून त्याचा वेळ आणि त्याचे प्रेम. एके दिवशी, कोणीतरी त्याला विचारले की, तू अनोळखी लोकांसाठी इतके कष्ट का करतो? त्याने उत्तर दिले, “कारण मी त्यांच्यामध्ये येशू पाहतो आणि त्यांनी माझ्यामध्ये येशू पाहावा अशी माझी इच्छा आहे.”

       कालांतराने, लोकांना योसेफची दयाळूपणा आणि समर्पण लक्षात येऊ लागले. त्याच्या जीवनामुळे इतरांना त्याच्या सारखे चांगले होण्यासाठी प्रेरणा मिळाली. योसेफच्या साध्या, दैनंदिन चांगुलपणाच्या कृतींमधून ख्रिस्ताचे प्रेम प्रतिबिंबित होते आणि त्याच्याद्वारे, अनेक लोकांना येशूसारखे जगणे म्हणजे काय हे समजले.

       ही कथा आपल्याला शिकवते की, जेव्हा आपण गरजूंना मदत केली करतो आणि  जेव्हा आपण इतरांना करुणा दाखवतो तेव्हा आपण ख्रिस्ताच्या प्रेमाचे जिवंत प्रतिबिंब बनतो.

       आपल्यापैकी प्रत्येकासाठी आव्हान आहे की लोकांना आपल्यामध्ये ख्रिस्त दिसेल अशा प्रकारे जगण्याचे. जेव्हा आपण दयाळू शब्द बोलतो, जेव्हा आपण सत्यासाठी उभे राहतो, जेव्हा आपण दुखावलेल्या लोकांपर्यंत पोहोचतो तेव्हा आपण जगाला दाखवत असतो की येशूचे अनुसरण करणे म्हणजे काय.

       परंतु हे नेहमीच सोपे नसते. आजच्या शुभवर्तमानात येशूने आपल्या शिष्यांना सांगितल्याप्रमाणे, त्याचे अनुसरण करणे म्हणजे आपला वधस्तंभ उचलणे होय.काही वेळा कठीण क्षण येतात,  जर आपण यशयामधील सेवक आणि याकोबवर विश्वास ठेवणाऱ्यांप्रमाणे विश्वासू राहिलो, तर देव आपल्याला आपला वधस्तंभ वाहून नेण्याचे सामर्थ्य देईल.

       आजच्या वाचनावर विचार करताना, आपण स्वतःला विचारू या:

·       आपली कृती येशूच्या शिकवणी प्रतिबिंबित करते का?

·    जेव्हा लोक आपल्याला पाहतात तेव्हा त्यांना चांगली कामे, दयाळूपणा आणि करुणा दिसते का?

·      त्यांना ख्रिस्तावरील विश्वासाने घडलेले जीवन दिसते का?

विश्वासू लोकांची प्रार्थना

आपला प्रतिसाद :-  हे प्रभू, आमची प्रार्थना ऐक.

१) आपले महागुरू पोप, बिशप्स, कार्डीनल, धर्मगुरू-धर्मभागिनी तसेच ख्रिस्तामध्ये एकरूप होऊन सेवाकार्य करणाऱ्या या सर्व लोकांना प्रभूचे कार्य व्यवस्थितरित्या पुढे नेता यावे व त्यांना चांगले आरोग्य, कृपा व शक्ती मिळावी म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

२) सध्या जगामध्ये अशांतता दिसून येत आहे. घातकी संकटे कोसळत आहेत. राजकीय, शैक्षणिक, कौटुंबिक व आर्थिक क्षेत्रात शांतता प्रस्थापित व्हावी म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

३) सर्व ख्रिस्ती बांधवात एकोपा निर्माण व्हावा, एकमेकांना समजून घ्यावं, आप-आपसातली वैर-भावना या गोष्टींचा त्यांग करून प्रेम, सदभावना निर्माण व्हावी म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

४) जे लोक आजारी आहेत, ज्याचं मरण जवळ येऊन ठेपल आहे त्यांनी जीवनात निराश न होता त्यानां प्रभूची प्रेरणा मिळावी व धैर्याने जीवन जगता यावे म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

५) देव प्रीती आहे, तो आपली प्रार्थना ऐकतो म्हणून आता आपण आपल्या स्थानिक गरजा शांतपणे प्रभूचरणी मांडूया.