Reflections By: Wickie Bavighar.

स्वर्गारोहणाचा सोहळा

“पाहा, युगांतापर्यंत मी सर्व दिवस तुम्हांबरोबर आहे.”

दिनांक ०१/०६/२०१४.

पहिले वाचनः प्रेषितांची कृत्ये १: १-११.

दुसरे वाचन: इफिसकरांस पत्र १: १७-२३.

शुभर्वतमान: मत्तय २८:१६-२०.

प्रस्तावना:

आज आपण येशूच्या स्वर्गरोहणाचा सण साजरा करीत आहोत. पुनरूत्थान हा आपल्या विश्वासाचा आणि आशेचा कण आहे. आजच्या पहिले वाचन येशूचे स्वर्गरोहण आणि पवित्र आत्म्याद्वारे तुम्ही माझे साक्षी व्हाल यावर प्रकाश टाकत आहे. तसेच दुस-या वाचनात संत पौल आपणास येशूच्या स्वर्गरोहणाविषयी सांगतो की सर्व सत्ता, अधिकार, सामर्थ्य, धनीपणा, सांप्रत आणि भावी युगातील कोणतेही नाव घ्या, त्या सर्वाहून त्याला उंच करून स्वर्गात आपल्या उजवीकडे बसविले आहे.  

आजचे शुभवर्तमान आपणास सागंते की, ‘जा सर्व रा़ष्ट्रांना सुवार्ता सांगा, पित्याच्या, पुत्राच्या आणि पवित्र आत्माच्या नावाने बाप्तिस्मा द्या व मी जे तुम्हाला आज्ञापिले, ते सर्व पाळावयास शिकवा.’ आजच्या पवित्र मिस्साबलीदानामध्ये आपण विशेष प्रार्थना करूया की आपणास देवाची सुवार्ता कानाकोप-यात पोहोचविण्यासाठी व देवाच्या वचनावर विश्वास ठेवून चांगले ख्रिस्ती जीवन जगता यावे म्हणून ह्या पवित्र मिस्साबलिदानात प्रार्थना करू या.

सम्यक विवरण:-

पहिले वाचनः प्रेषितांची कृत्ये १:१-११.

प्रेषितांची कृत्ये या पुस्तकात येशू ख्रिस्त स्वर्गाला गेल्यावर ख्रिस्ती मंडळीची सुरुवात कशी झाली, मंडळीचा छळ, वाढ आणि निरनिराळ्या देशांत मंडळ्यांची स्थापना कशी झाली याची माहिती आहे. सुमारे ३० वर्षातील काही प्रमुख घटना लूकने लिहिल्या आहेत.

या वाचनात आपण पाहतो की, पवित्र आत्माची देणगी, स्वर्गरोहण आणि पृथ्वीवर करावयाचे कार्य लूकने नमूद केलेल्या प्रसंगातून दिसून येते. आजही काही ख्रिस्ती लोक अशी घटना घडण्याची अपेक्षा धरून आहेत. पण काळ/समय आपणाला माहित होणार नाही तरी अशी अपेक्षा ठेवणे त्यांच्या दृष्टीकोनातून योग्य आहे हे सूचित होत आहे.

     दुसरे वाचन: इफिसकरांस पत्र  १: १७ - २३

ओवी १७ मध्ये ज्ञानाचा व प्रकटीकरणाचा आत्मा दयावा आशी विनंती आहे. ही बोलण्याची खास यहुदी रीत आहे याचा अर्थ असा: अगोदरच मिळालेल्या आत्म्याकडून या गोष्टी मिळण्याचा अनुभव त्यांना यावा हीच पौलाची विनवणी असे. काही विशेष ज्ञान मिळावे म्हणून नव्हे तर खुद्द ख्रिस्तामध्ये प्रकट झालेल्या देवाचे ज्ञान व समज अधिक सखोलपणे व्हावी हाच ह्या प्रार्थनेचा उद्देश असल्याचे लक्षात येते. म्हणजेच येशूकडे सोपवलेली सर्व शक्ती अधिकार मंडळीमध्ये पुर्वत्वाने कार्य करीत आहे हाच याचा अर्थ आहे.

शुभर्वतमान: मत्तय २८: १६ - २०

          येशू जिवंत आहे; तो सर्वभौम आहे.   गालीलात परत येणे म्हणजे समाधानाचा, सुटकेचा अनुभव घेणे. येशूच सेवासुवार्ता कार्याचा यथार्थ आरंभ बिंदू आहे. सर्वांचा राजा म्हणून राजासनारूढ केलेल्या पुनरुत्थीत ख्रिस्ताच्या भेटीतून सेवाकार्याचा आरंभ झाला.

अठराव्या वचनामध्ये पुन्हा दानियेल ७:१४ चे पडसाद उमटले आहेत. तथापि पूर्वीच्या उल्लेखात मनुष्याच्या पुत्राच्या सर्वांगिक, वैश्विक अधिकाराची परिपूर्ती भावी काळात व्हायची असे दानियेलच्या भविष्य संदेशातून दाखवले होते पण ती परिपूर्ती आता येशूच्या स्वर्गरोहाणाद्वारे साध्य झाली आहे.   त्याच अधिकाराला अनुसरून येशूने आता आपल्या शिष्यांना बाहेर पाठवले. त्यांनी आणखी अधिक शिष्य करून सर्व राष्ट्रांवर येशूच्या सत्तेचा प्रसार करायचा आहे. या शिष्यत्वाचे स्वरूप त्यांना बाप्तिस्मा देणे व शिकविणे यातून स्पष्ट केले आहे. “जा आणि सर्व राष्ट्रांतील लोकांस शिष्य करा, त्यांस पित्याच्या, पुत्राच्या व पवित्र आत्म्याच्या नावाने बाप्तिस्मा दया”(मत्तय २८:१९). ह्या शब्दात आपल्या स्वर्गरोहणापूर्वी प्रभू येशूने आपल्या शिष्यांना आज्ञापिले व त्या दिवसापासून आजपर्यंत हा सुवार्ताप्रचार अखंडितपणे व अविरतपणे सुरु आहे.     

      

बोधकथा:

१.

     मार्टिन ऑफ टूअर्स हा ख्रिस्ती रोमन शिपाई होता. एका कडक हिवाळ्याच्या दिवशी तो एका शहरात जात असताना त्याला एका भिकाऱ्याने थांबविले व मदतीसाठी हात पुढे केला. थंडीमुळे तो भिकारी कुडकुडत होता. मार्टिनला जाणीव होती की मिलटरी नियमप्रमाणे सैनिकाचा कोट दुसऱ्यांना देता येत नाही म्हणून त्याने कोटाचे दोन तुकडे केले व अर्धा कोट त्या भिकाऱ्याच्या अंगावर टाकला. त्या रात्री मार्टिनला स्वप्न पडले की, स्वर्गात ख्रिस्त अर्धा कोट घालून फिरताना दिसला. देवदूतांनी विचारले. तुम्ही अर्धा कोट का घालता? तुम्हाला अर्धा कोट कोणी दिला? येशूने उत्तर दिले माझा सेवक मार्टिन ऑफ टूअर्सने दिले.

     तात्पर्य; ज्याने खिर्स्तासाठी व सुवार्तेसाठी स्वताच्या जीवनाचा त्याग केला आहे त्याला शंभर पटीने प्रतिफळ मिळेल.

मनन चिंतन:

प्रभू येशू ख्रिस्त मृतांतून परत उठला तो पुन्हा आपल्या पित्याकडे जाण्यासाठी, त्याचे मानवी जीवन हे जणू परमेश्वर पिता आणि प्रभू येशू ख्रिस्त यांच्या एक दैवी जीवनातला अडसर होता. प्रभू येशूच्या स्वर्गारोहणाचा सोहळा प्रभू येशू ख्रिस्त पुन्हा एकदा परमेश्वर पित्याबरोबरच्या आपल्या सहजीवनास आरंभ करतो याची आम्हाला आठवण करून देतो.  

प्रभू येशूने शिष्यांना दिलेली शेवटची आज्ञा ही होती की, “जा आणि सर्व राष्ट्रांतील लोकांस शिष्य करा, त्यांस पित्याच्या, पुत्राच्या व पवित्र आत्म्याच्या नावाने बाप्तिस्मा दया”(मत्तय २८:१९); आणि त्याच्या शिष्यांनी ती आज्ञा खऱ्या अर्थाने पाळली. येशूचा शिष्य थोमा भारतात आला आणि त्याने आद्य भारतीय ख्रिस्ती मंडळीची स्थापना केली. आजसुद्धा ख्रिस्ताचे अनेक थोर सेवक खरोखरच जगभर फिरून सुवार्ता सांगत आहेत पण प्रत्येक ख्रिस्ती माणूस प्रचारसभा आयोजित करू शकत नाही. तो स्वतःची पुस्तके प्रकाशित करू शकत नाही. सामान्य ख्रिस्ती माणसाला सुवार्ता सांगण्याची संधी मिळतेच असे नाही, तर त्याला अशी संधी आपले दैनंदिन जीवन जगत असताना शोधावी लागते. आपल्यापुढे येशूचे स्वतःचे उदाहरण आहे. त्याला कधी कोणी प्रमुख पाहुणा म्हणून भाषण करायला आमंत्रित करत नसत. अनेक लोक तर त्याला शत्रू समजायचे आणि त्याला मारायला टपलेले असायचे. पण येशूला जगाला पुष्कळ काही सांगायचे होते आणि म्हणून लोकांशी बोलायची कोणतीही संधी त्याने कधी गमावली नाही. आपण नव्या करारात वाचतो की, प्रभू येशू स्वर्गाच्या राज्याची घोषणा करत गावोगावी फिरला (लूक ८:१).

ज्या सुवार्तेवर आपला विश्वास आहे ती जर आपण कोणाला सांगितलीच नाही, तर लोक ती कशी ऐकतील? आणि लोकांनी ती कधी ऐकलीच नाही तर ते विश्वास कसा ठेवतील? म्हणून पवित्र शास्त्रात लिहिले आहे की, ‘जे दूरवर जाऊन सुवार्ता सांगतात त्यांचे पाय किती सुंदर आहेत’ (रोम १०:१४-१५); परंतु आजच्या ह्या जगात देवासाठी वेळ काढणे किती कठिण होत चालले आहे. आपल्या स्वतःसाठीच दिवसाचे चोवीस तास पुरे पडत नाहीत, मग देवासाठी कुठे वेळ मिळणार! पण प्रयत्न करून बघा, चोवीस तासांतले निदान दोन-चार क्षण तरी त्याच्यासाठी काढता येतील का? कदाचित ते एवढे अशक्य नाही.

परमसुखाचा आस्वाद घेत असताना दोन क्षण काढता आले तर …

परमेश्वराला धन्यवाद द्या!

आनंदोत्सव साजरा करत असताना काही क्षण वेगळे करता आले तर …

त्याची स्तुती करा!

परीक्षेच्या वेळी एक क्षण मिळाला तर …

देवावर भरवसा करा  !

प्रतीक्षा करताना काही क्षण विचार करता आला तर …

त्याच्यावर विश्वास ठेवा !

कठिण परिस्थितीचा सामना करत असताना काही क्षण काढता आले  तर … 

देवाच्या जवळ जा!

दुःखाच्या क्षणी … त्याच्या स्पर्शाचा अनुभव घ्या !

काहीच घडत नसताना थोडे शांत क्षण लाभले तर … त्याचा आवाज ऐका !

     प्रभूच्या इच्शेनुसार होत आसलेला हा सुवार्ताप्रचार केवळ प्रवचनाने, लिखाणाने किंवा चमत्काराने होत असतो असे नाही; तर सुवार्ताप्रचार हा आपल्या जीवनाद्वारे आणि कृतीद्वारे होत आसतो हे आपल्याला आजच्या शुभवार्तमानात दिसून आले आहे. सुवार्तेची घोषणा करा, स्वर्गराज्याची  घोषणा करा, असे करणाऱ्यांना सार्वकालिक जीवन वतन मिळेल.

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थनाः

प्रतिसादः हे प्रभो आमची प्रार्थना ऐक.  

१. आपण सर्व ख्रिस्तसभा आहोत, या विशाल ख्रिस्तसभेत आपण आपले ऐक्य कायम टिकवावे व एकत्रीत आनंदात राहावे म्हणून आपण प्रभूकडे प्रार्थना करूया.

२. जे दु:खात आहेत त्यांचाबरोबर आपण आनंद वाटून घ्यावा व त्यांची दु:खे दूर करावीत म्हणून आपण प्रभूकडे प्रार्थना करू या.

३. आपणाला आपल्या पित्याची हाक ऐकू यावी, पवित्र आत्म्याची उत्सुकता कळावी व त्याद्वारे आपणाला ख्रिस्तसभेचे काम करण्यास प्रेरणा मिळावी म्हणून आपण प्रभूकडे प्रार्थना करू या.

४. आपल्या कुटुंबातील ज्या-ज्या व्यक्ती मृत पावल्या आहेत त्या सर्वांना प्रभू परमेश्वराने स्वर्गराज्यात चिरंतन शांती द्यावी  म्हणून आपण प्रभूकडे प्रार्थना करू या.

५.आता आपल्या कौटुंबिक व सामाजिक गरजेसाठी प्रार्थना करू या.