Reflection for the Homily of Third Sunday in the ordinary Time  (22-01-17) by Br. Jameson Munis. 

सामान्य काळातील तिसरा रविवार

दिनांक: २२/०१/२०१७.

पहिले वाचन: यशया ९:१-४.

दुसरे वाचन: करिंथकरांस पहिले पत्र १:१०-१३.

शुभवर्तमान: मत्तय ४: १२-२३.

"मी तुम्हांला मासे धरणाऱ्यानां नव्हे तर माणसे धरणारा बनवतो"

प्रस्तावना:

आज आपण सामान्य काळातील तिसरा रविवार साजरा करत आहोत. आजची उपासना आपणास ख्रिस्ताचे अनुसरण करण्यास बोलावत आहे.

यशया पुस्तकातून घेतलेले पहिले वाचन देवाच्या दिव्य प्रकाशाविषयी सांगत आहे. देवाचा प्रकाश अंध:काराला व्यापून टाकतो. दुसऱ्या वाचनात संत पौल ख्रिस्ती शिक्षकाची व्यक्तिपूजा केल्याने जी फुट पडते ह्यासंबंधी बोध करतो. तसेच प्रभूचे प्रभुत्व मानून सर्वांनी मिळून त्याच्याशी एकनिष्ठ राहून, त्याची एकमताने सेवा करा असा सल्ला देत आहे. मत्तयलिखित शुभवर्तमानात हेरोद राजा योहानाला अटक करतो आणि येशू आपल्या पहिल्या शिष्यांना म्हणजेच शिमोन, याकोब आणि योहान ह्यांना बोलावतो. मासे धरणाऱ्यानां तो माणसे धरणारा बनवतो आणि देवाच्या राज्यासाठी तसेच लोकांची सेवाकार्य करण्यासाठी पाचारण करतो.

आज आपण मिसाबालीदानात भाग घेत असताना आपली अंतःकरणे साफ करून आपण ख्रिस्ताचे अनुयायी बनण्यासाठी परमेश्वराकडे प्रार्थना करूया.

शुभवर्तमान:

प्रस्तुत उताऱ्यात योहान देवाच्या राज्याची घोषणा करीत होता. त्याला विरोध झाला. हेरोद हा यहुदिया व  गालील प्रांताचा राजा होता. त्याने अन्यायाने योहानाला अटकेत ठेवले. यानंतर गालील प्रांतात येशु ख्रिस्ताने आपले सेवाकार्य सुरु केले. जी घोषणा योहानाने केली तीच ख्रिस्तानेही केली. जे कोणी अंधारात होते ख्रिस्ताने त्यांची सुर्योद्याप्रमाणे सेवा केली.

     पेत्र व आंद्रिया यांना येशु ख्रिस्ताची ओळख यापूर्वीच झाली होती. ते काबाडकष्ट करून आपला व्यवसाय करीत. प्रभुने त्यांना नवीन कामासाठी बोलाविले. येशु ख्रिस्त जे काम करीत होता ते पुढे नेण्यासाठी, प्रभू येशूने त्यांना नवीन शिकवणूक दिली आणि ते लागलेच त्याला अनुसरले.

     नंतर या शिष्यांसह येशुख्रिस्त गालीलभर फिरला. त्यांनी सभास्थानात सुवार्ता सांगितली. रोग बरे केले. जे दुखणेकरी त्याच्याकडे आले त्या सर्वांना त्याने बरे केले. गालीलातील लोकांना खरोखरच प्रकाश दिसला आणि शिष्यांना जे पाचारण भेटले ते त्यांनी पुढे चालूच ठेवले आणि देवाच्या कार्याला होकार दिला.

बोधकथा:

    एकदा तीन माणसे रात्रीच्या वेळी घोड्यांवर बसून जंगलामधून प्रवास करत होते. जंगलाच्या मधोमध पोहचल्यावर त्यांनी “थांबा” असा आवाज ऐकला. ताबडतोब त्यांनी त्या आवाजाचे पालन केले आणि थांबले. त्यानंतर त्याच आवाजाने त्यांना घोड्यावरून खाली उतरून तिकडचे दगड उचलून त्यांच्या बरोबर त्यांच्या बॅगेत न्यायला सांगितले. जसे-जसे ते पुढे निघाले त्याच वेळी पुन्हा आवाजाने सांगितले, “तुम्ही माझ्या आज्ञेचे पालन केले आहे. परंतु उद्या सूर्याच्या उगवत्या किरणाद्वारे तुम्ही दुःखी किंवा आनंदित असाल.”

जेव्हा दिवस उगवला तेव्हा ते आनंदित झाले कारण त्या दगडाचे रुपांतर सोन्यात झाले होते. परंतु एक अति-आनंदित होता तर दोघे दुःखी होते. कारण त्यांनी कमी दगड आणले होते.

मनन चिंतन:

ह्या बोधकथेमधून आपल्याला बोध मिळतो कि, देवाच्या आज्ञेचे पालन करणे म्हणजे स्वर्गाचे सुख लाभण्यासारखे आहे. देवाचे पाचारण हि एक देणगी असून ती सर्व मालमत्ता व संपत्तीपेक्षा अनमोल आहे. जो देवाच्या हाकेला स्विकारतो आणि देवाचे कार्य करण्यास पुढे येतो तो सतत देवाच्या सानिध्यात राहतो.

बोधकथेत ऐकल्याप्रमाणे जो देवाच्या आज्ञेचे पालन करतो त्याला जास्त सोन्याचे दगड सापडतात व दुसरे निराश होतात. कारण त्यांना तो आवाज देवाचा होता असे नंतर समझले. आपल्या जीवनात सुद्धा अश्याच घटना घडत असतात. जेव्हा आपल्याला देवाची हाक येते तेव्हा आपण स्वार्थी मनाचा आवाज ऐकतो व देवाच्या आज्ञेचे दुर्लक्ष करतो. पण जेव्हा आपण देवाच्या आज्ञेचे पालन करतो तेव्हा जीवनात चांगली घटना घडते.

देवाचे पाचारण सर्वांना लाभलेले आहे परंतु आपले कार्य वेगळ्या प्रकारचे असून सर्वांचा हेतू एकच आहे. तो म्हणजे गोरगरीबांची सेवा. देवाचे कार्य मनापासून केल्यामुळे जीवन बदलून जाते. आपल्या जीवनाला प्रेरणा लाभते. तो आनंद आपण पैश्याने विकत घेऊ शकणार नाही. हाच उपदेश आजच्या तिन्ही वाचनात मिळतो. पहिल्या वाचनात ऐकले कि, देवाचा प्रकाश किती मौल्यवान आहे. हा प्रकाश म्हणजे देवाचे ज्ञान, प्रेम, प्रीती आणि सहनशीलता. जेव्हा आपण देवाला अनुसरतो तेव्हा आपल्या वागनुकीत बदल होतात. चांगले कृत्ये करण्यासाठी दैवी शक्ती लाभत असते.  

दुसऱ्या वाचनात आपण ऐकले कि, पौल हा मंडळीतील अव्यवस्था व दैहीकतेविषयी बोलत आहे. कारण येशु हा सर्वांचा प्रभू आहे. तो पौलचा किंवा पेत्राचा नव्हे तर सर्व युगाचा प्रभू आहे. परंतु खोटी शिक्षा देणारे खूप येतील आणि आपल्यात गट पाडतील, जातीभेद निर्माण करतील, श्रीमंतांना जवळ करतील आणि गरिबांना दूर करतील, परंतु आपण एकाच ख्रिस्ताचे अनुयायी आहोत. त्यामुळे आपण एकनिष्ठेने राहून प्रभूची आराधना केली पाहिजे.

तसेच आजच्या शुभवर्तमानात पहिल्या शिष्यांचे पाचारण आणि त्यांनी ताबडतोब प्रतिसाद दिला असे वैशिष्ट्य ऐकले आहे. म्हणून ख्रिस्त हा अदृष्य देवाचे  सदृश रूप आहे. त्याने मानवाला स्वत:च्या प्रतिमेप्रमाणे निर्माण केले आहे. प्रथम मानवाने हि प्रतिमा विद्रूप केली. परंतु जगाचा उद्धारक आणि तारणारा असलेल्या ख्रिस्ताद्वारे पुन्हा एकदा मानवास पूर्वीचे सौंदर्य प्राप्त झाले आहे ते म्हणजे देवाद्वारे मानवाचे पाचारण. सार्वकालिक जीवनाचा आनंद हे देवाने मानवाला दिलेले एक अलौकिक वरदान आहे ते मिळवून देणारी देवाची कृपादेखील तितकीच अलौकिक आहे, म्हणून आजच्या मिस्साबलीदानात भाग घेताना आपली अंतःकरणे शुद्ध करून ह्या जगातील सर्व गोष्टींपेक्षा आपण देवावर अधिक प्रेम करावे आणि देवाच्या आज्ञेत राहून त्याचे कार्य यशस्वी रितीने पूर्ण करण्यासाठी आपण प्रार्थना करूया.

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थना

प्रतिसाद: हे प्रभू आमची प्रार्थना ऐक.

१. आपले पोप फ्रान्सिस, कार्डीनल्स, बिशप्स, धर्मगुरू व सर्व व्रतस्थ लोक ज्यांनी आपले आयुष्य प्रभूच्या कार्यासाठी त्यागलेले आहे अशा सर्व लोकांना चांगले आरोग्य लाभावे; त्यांच्या कार्यात यश यावे आणि त्यांच्या ज्या काही अडी अडचणी आहेत त्या त्यांच्यापासून दूर व्हाव्यात म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

२. जे लोक देवावर श्रद्धा ठेवत नाहीत तसेच जे देवापासून दूर गेलेले आहेत अशा सर्व लोकांना देवाचे पाचारण व्हावे आणि त्या पाचारणाद्वारे त्यांचे परिवर्तन घडून यावे म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

३. जे लोक त्यांच्या जीवनात निराशून गेलेले आहेत अशा सर्व लोकांना देवाचे धैर्य लाभावे जेणे करून जीवनाचा आनंद उपभोगतील म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

४. जे लोक गरीब आहेत व ज्यांना दोन वेळचे अन्न लाभत नाही अशा सर्व लोकांच्या शारिरीक व आत्मिक गरजा पूर्ण व्हाव्या तसेच त्यांचे सर्व दु:ख संकटे त्यांच्यापासून दूर जावीत म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

५. थोडावेळ शांत राहून आपल्या वैयक्तिक व कौटुंबिक हेतूंसाठी प्रार्थना करूया.