Reflection for the Palm Sunday (24/03/2024) by Fr. Glen Fernandes.

दिनांक: २४/०३/२०२४

पहिले वाचन: यशया ५०:४-७

दुसरे वाचन: फिलीपकरांस पत्र २:६-११

शुभवर्तमान: मार्क १४:१-१५:४७

झावळ्यांचा रविवार

प्रस्तावना:

पवित्र देऊळमाता उपवासकाळातील  हा सहावा रविवार झावळ्यांचा रविवार तसेच प्रभूच्या दुःखसहनचा रविवार  म्हणून साजरा करते.  ही वर्षाची अशी वेळ आहे जेव्हा आपण  ज्या घटनांनी आपली सुटका झाली आणि तारण घडवून आणले त्या लक्षात ठेवण्यासाठी व त्या घटना एका प्रकारे  पुन्हा जगण्यासाठी थांबतो. या आठवड्यात आपण काय स्मरण करतो कि कशा प्रकारे प्रभू येशू मरण पावला व पुन्हा जिवंत होऊन मरणावर विजय मिळविला. त्याचप्रमाणे आपण स्मरण व चिंतन करतो ते आपल्या  स्वतःचे मरणे आणि प्रभूमध्ये उठणे, ज्यामुळे आपले उपचार, सलोखा, आणि तारण घडून येते. जर आपण प्रभूमध्ये विश्वास ठेवला व प्रकट करून जगलो कि प्रभू येशू ख्रिस्त जो देवपुत्र होता, आपल्या पापांसाठी मनुष्य बनला, तो क्रुसावर मरण पावला व तिसऱ्या दिवशी मरणातून पुन्हा उठला व देवपित्याच्या उजवीकडे बसला आहे, तर जे प्रभू येशूच्या जीवनात घडले ते आपल्याही आयुष्यात घडेल. म्हणजेच जेव्हा आपण मरू, तेव्हा प्रभुमध्ये आपलेही पुनरुत्थान होईल, व प्रभूबरोबर आपणही देवपित्याच्या उजवीकडे बसू. हे सार्वकालिक दान आपल्याला प्रभू येशूमुळे प्राप्त झाले आहे.  

ह्या पवित्र आठवड्यातील उपासनेत आपण लक्षपूर्वक सहभाग घेतल्याने आपला देवाशी असलेला संबंध व देवाविषयी आपली  भावना अधिक खोलवर जाईल. आपला प्रभूवरील विश्वास वाढेल  आणि शिष्य म्हणून आपले जीवन दृढ बनेल.  आजच्या पवित्र उपासनेत अनेक विरोधीभासाचे क्षण एकत्र केले आहेत. प्रभू येशूच्या येरुशलेमेतील प्रवेशाच्या वेळी लोकांनी आनंद साजरा केला व येशूच्या स्वागतासाठी खजुराच्या झाडाच्या झावळ्या किंवा डहाळया रस्त्यावर पसरवल्या. ज्या लोकांनी यहूद्यांचा राजा तुझा जयजयकार असो अशी घोषणा केली; दुदैवाने, कालांतराने त्याच लोकांनी ह्याला क्रुसी खिळा, ह्याला क्रुसी खिळा अशी घोषणा केली. ऐका बाजूला आपण गौरवाचा क्षण पाहत आहोत जेथे यरुशलेममध्ये येशूचे शाही स्वागत होत आहे. तर दुसऱ्या बाजूला प्रभूचे दुःख व प्रभूच्या अंतिम क्षणाचे वर्णन आपण ऐकत आहोत, जेथे  ख्रिस्ताला  वधस्तंभावर खिळले, मृत्यू आणि दफन केले.

ह्या पवित्र आठवड्यात देऊळ माता आपणा सर्वांना येशू ख्रिस्ताच्या दुःख सहनात भक्तिभावाने सहभागी होण्यास, तसेच ख्रिस्ताच्या दुःख, मरण व पुनरुत्थानावर मनन चिंतन करण्यास पाचारण करत आहे. ह्यास्तव ह्या पवित्र मिस्साबलीदानात सहभागी होत असताना विशेष कृपा मागुया.

बोध कथा:  "एकतर ख्रिस्त सोडून द्या किंवा तुमच्या नोकऱ्या सोडा."

कॉन्स्टंटाईन द ग्रेट हा पहिला ख्रिश्चन रोमन सम्राट होता. त्याचे वडील कॉन्स्टँटियस पहिला हा 305 AD मध्ये सम्राट बनला. तो मूर्तिपूजक होता. असं म्हणलं जातं की, जेव्हा तो सिंहासनावर आरूढ झाला तेव्हा त्याला आढळले की अनेक ख्रिश्चनांना सरकारी आणि कोर्टात नोकरी असल्यामुळे राज्यात महत्व होते . त्यामुळे त्यांनी सर्वांना कार्यकारी आदेश जारी केला तुम्ही ख्रिश्चन: "एकतर ख्रिस्त सोडून द्या किंवा तुमच्या नोकऱ्या सोडा." प्रचंड बहुमत ख्रिश्चनांनी ख्रिस्त नाकारण्याऐवजी त्यांच्या नोकऱ्या सोडल्या. फक्त काही जणांनी  नोकरी गमावण्यापेक्षा धर्माचा त्याग केला. सम्राट खुश झाला बहुसंख्य ज्यांनी त्यांच्या विश्वासाचे धैर्य दाखवले आणि त्यांना नोकरी दिली व म्हणाला "तुम्ही तुमच्या देवाशी खरे नसाल तर तुम्ही माझ्याशी खरे राहणार नाही." आज आम्ही आमची निष्ठा जाहीर करण्यासाठी पवित्र  रविवारच्या मिरवणुकीत  सामील झालो आहोत.  येशूला आपल्या जीवनाचा आणि आपल्या कुटुंबाचा राजा आणि शासक म्हणून स्वीकारण्यासाठी देऊळमाता आपल्या आमंत्रित करीत आहे.

मनन चिंतन:

माझ्या प्रिय बंधू आणि भगिनिंनो, आज आपण झावळ्यांचा रविवार साजरा करीत आहोत. संत पौलाने करिंथकरांस लिहिलेल्या पहिल्या पत्रात, १५वा अध्याय मृत्यू,  आणि पुनरुत्थान यांविषयी आहे. त्यात संत पौल लिहितो की, जो शेवटला शत्रू नाहीसा केला जाईल तो मृत्यू होय. (१ करिंथ १५:२६) तेव्हा जीवनाच्या विजयात मरण गिळले जाईल आणि आपण मरणाला हिणवू शकू की, “अरे मरणा, तुझा विजय कोठे? अरे मरणा, तुझी नांगी कोठे?” (१ करिंथ १५:५५-५६) पण संत पौलाचे हे शब्द स्वतःचे नव्हते. ते मुळात होशेय संदेष्ट्याचे आहेत की, “अरे मृत्यू, तुझ्या महामार्‍या कोठे आहेत? अरे अधोलोका, तुझ्याकडून होणारा विनाश कोठे आहे?” (होशेय १३:१४)

आज आपण आपल्या सभोवतालच्या जगात पाहिले तर मृत्यूचा पराभव झाल्याचा किंवा होत असल्याचा कोणताही पुरावा आपल्याला दिसत नाही. उलट मृत्यू सर्वत्र त्याच्या विजयाचा तोरा मिरवत असल्याचा आपण पाहत आहोत. तरीही  ईस्टरच्या रविवारी प्रभू येशूचे हे शब्द आपल्याला आश्वस्त करतात की, “पुनरुत्थान आणि जीवन मी आहे. जो माझ्यावर विश्वास ठेवतो तो जरी मेला तरी जिवंत राहील, आणि जो जिवंत आहे आणि माझ्यावर विश्वास ठेवतो तो कधीही मरणार नाही.” (योहान ११:२५-२६) अनेक वेळेला दुःख, आजार, संकट व मृत्यू पाहून आपण हताश होतो. जर आपण मरनार असू तर आपण जे काही करतो त्याचा काय फायदा. जीवनाचा अर्थ तरी काय? प्रभू येशू ख्रिस्ताचे पुनरुत्थान हा ख्रिस्ती विश्वासाचा, ख्रिस्ती धर्माचा आणि ख्रिस्ती जीवनाचा पाया आहे. संत पौल मोठ्या आवेशाने म्हणतो की, “जर ख्रिस्त उठला नाही, तर आमची घोषणा व्यर्थ आहे आणि तुमचा विश्वासही व्यर्थ आहे.” (१ करिंथ १५:१४) प्रभूच्या जीवनाचा  संदेश हाच आहे की, आपला उद्धारक जिवंत आहे आणि म्हणून आपल्यालाही त्याच्याद्वारे सार्वकालिक जीवन मिळाले आहे.

प्रथमतः वाईट, आजारपण, दुःख मरण  का आहे याची उत्तरे न देता, त्याऐवजी दुःख आणि मृत्यूला तोंड देण्यासाठी प्रभू येशू आपल्या शिकवत आहे. अंतिम रहस्य हे आहे की पापाने आपल्या सर्वांना देवाच्या नाकारण्यात आणले आहे. देवाचा अभिमानास्पद मानवी नकार हे सर्व मानवी दुःखाचे मूळ कारण आहे, आपल्या आनंदाच्या स्त्रोतापासून वेगळे होणे, म्हणजे देवाबरोबरच्या आनंदापासून दूर जाणे. आपण सर्वांनी पाप केले आहे; आपण सर्वजण वाईट घडवून आणण्यात सहभागी आहोत आणि त्यातून आपल्या जगाला येणारे दुःख आपण पाहत असतो. मग, आपण वाईटाला, दुःखाला  कसे सामोरे जावे? ख्रिस्ताशिवाय आपण त्यास सामोरे जाऊ शकतो का? पवित्र आठवड्याच्या घटना आपल्याला  उत्तरे देतात. आजच्या पहिल्या वाचनातील आवाज हा जुन्या करारातील  दुःखी सेवकाचा आवाज आहे, जो केवळ अंतिम मशीहाच नव्हे तर इस्रायलचे, पीडितांच्या समुदायाचे प्रतिनिधित्व करतो. सहानुभूती हा सामायिक करण्याचा प्राथमिक गुण आहे; तो एक समुदाय क्रियाकलाप आहे. “करुणा” या शब्दाचाच अर्थ “बरोबर सहन करणे” असा होतो आणि त्यामध्ये आपण दुःखाला कसे सामोरे जायचे या प्रश्नाचे उत्तर पाहू शकतो. आपली शक्तीहीनता देव जाणतो. हे जाणून, आणि त्याच्याप्रमाणेच आपल्यावर प्रेम करून, प्रभू आपल्या दु:खात सहभागी होण्यासाठी, दुष्कर्माचा परिणाम म्हणून आपल्यात आला. देव पुत्र, येशू ख्रिस्त, स्वतःला आपल्या मानवतेमध्ये सामील करून आपली मानवी स्थिती घेतो आणि त्याच वेळी आपल्याला त्याच्या मानवतेमध्ये सामील होण्याची परवानगी देतो. येशू ख्रिस्तामध्ये देव आपल्यावर मरेपर्यंत प्रेम करतो... आणि त्यानंतर तो आपल्यावर पुन्हा जीवनात प्रेम करतो..

पवित्र आठवडा म्हणजे काय? पवित्र जीवन कसं आहे, किंवा कसं जगायचं? प्रत्येकाने हे स्वतःला विचारलं पाहिजे की, माझ्यासाठी पवित्रपणाची व्याख्या काय आहे? जे दररोज प्रार्थना करतात, जे मंदिरात जातात, तेच पवित्र आहेत का? ह्या गोष्टी पवित्र जीवन जगण्यासाठीच आहेत, परंतु त्यांच्याही पलीकडे जाऊन, माझी पवित्रपणाची व्याख्या काय आहे? माझे आचार आणि माझे विचार, माझा सर्वांगीण विकास आणि माझे जीवन, माझं बाह्य जीवन आणि माझं आंतरिक जीवन (अंतःकरण), ह्यांचं मिलन असणे, म्हणजेच पवित्रपण. ह्या पवित्र आठवड्यात देऊळ माता आपणा सर्वांना येशू ख्रिस्ताच्या दुःख सहनात भक्तिभावाने सहभागी होण्यास, तसेच ख्रिस्ताच्या दुःख, मरण व पुनरुत्थानावर मनन चिंतन करण्यास पाचारण करत आहे. ह्यास्तव ह्या पवित्र यागात सहभागी होत असताना विशेष कृपा मागुया.

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थना :

प्रतिसाद: हे प्रभो आमची प्रार्थना ऐक.

१. आज आपण आपल्या ख्रिस्त-सभेसाठी प्रार्थना करूया. विशेष करून पोप फ्रान्सिस, सर्व कार्डीनल्स, बिशप, धर्मगुरू, धर्मभगिनी, ज्यांनी आपले सर्वस्व प्रभूसेवेसाठी अर्पण केले आहे. त्यांनी देवाचे सेवाकार्य करून त्याचे प्रेम दुस-या पर्यंत पोहचवावे. म्हणून, आपण प्रार्थना करूया.

२. जे लोक देवापासून दुरावले आहेत, आजारामुळे दु:खी आहेत व जे लोक अजून देखील देवाची वाट पाहत आहेत अशा सर्वांना येशूने त्याचे दर्शन देऊन त्यांचा शंका दूर कराव्यात व त्यांना चांगले आरोग्य बहाल करावे. म्हणून, आपण प्रार्थना करूया.

३. हा पवित्र आठवडा चांगल्या रीतीने व्यतीत करावा व येशूच्या दुःखसहनात सहभागी होऊन दुसऱ्यांना येशूच्या जवळ बोलावून घ्यावे म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

४. आपण सर्व राजकीय नेत्यांसाठी प्रार्थना करू या जेणेकरून त्यांनी राजांच्या राजा प्रभू येशू ख्रिस्त ह्याचा आदर्श घेऊन त्यांचे जीवन लोकांच्या सेवेसाठी समर्पित करावे 

५. आपण आपल्या वैयक्तिक व कौटुंबिक गरजांसाठी प्रार्थना करू या.