Reflection for the Homily of 5th  Sunday Of Easter 
(29-04-2018) By Br. Cedrick Dapki

पुनरुत्थान काळातील पाचवा रविवार

दिनांक: २९/४/२०१८

पहिले वाचन: प्रेषितांची कृत्ये: ९: २६ -३१

दुसरे वाचन: १ योहान: ३: १८-२४

शुभवर्तमान: योहान: १५: १-८

“जो माझ्यामध्ये राहतो आणि मी ज्याच्यामध्ये राहतो तो पुष्कळ फळ देतो.”

प्रस्तावना:

     ख्रिस्ताठायी माझ्या प्रिय बंधू-भगिनींनो आज आपण पुनरुत्थान काळातील पाचवा रविवार साजरा करत आहोत आणि आजची उपासना आपणास फक्त एकच संदेश देत आहे आणि तो म्हणजे आपण ख्रिस्ताचे आहोत आणि नेहमी ख्रिस्तामध्ये राहिलो पाहिजे. आपले ध्येय व आपला केंद्रबिंदू फक्त ख्रिस्तच राहिला पाहिजे. आपण जर त्याच्यात राहिलो तरच आपणास सार्वकालिक जीवन प्राप्त होईल.

     आजच्या पहिल्या वाचनात आपण पाहतो की शौल ह्यास दिमिष्का(Damascus) मध्ये येशूचे दर्शन झाले व तद्नंतर कसे त्याने पौल बनून धेर्याने येशू बद्दल भाषण केले व म्हणूनच त्यास शिष्यामध्ये गणण्यात आले.

     दुसऱ्या वाचनात संत योहान सांगतो की देवाने आपणास एक आज्ञा केली आहे. आपण सर्वांनी येशूवर विश्वास ठेवावा व एकमेकांवर प्रेम करावे. आपण येशू ख्रिस्तामध्ये राहिल्या शिवाय आपला बचाव होऊ शकत नाही.

     पुढे शुभवर्तमानात येशू ख्रिस्ताने द्राक्षवेलीचा दाखला देत म्हटले आहे की, तो एक द्राक्षवेल आहे आणि आपण सर्व त्याच्या फांद्या आहोत आणि जर ह्या फांद्या तुटून गेल्या तर त्याचा नाश होतो. म्हणूनच येशूख्रिस्त सांगत आहे, तुम्ही मला चिटकून रहा, माझ्या बरोबर रहा, म्हणजे तुम्हास सार्वकालिक जीवन लाभेल.

     आज ह्या पवित्र मिस्साबलीदानात भाग घेत असताना प्रभूकडे विशेष प्रार्थना   करूया की आपल्याला नेहमी येशूच्या सानिध्यात राहण्यास व त्याच्या नावाने सुवार्ता  संपूर्ण जगभरात पसरविण्यासाठी कृपाशक्ती मिळावी म्हणून प्रार्थना करूया.

सम्यक विवरण:

पहिले वाचन: प्रेषितांची कृत्ये: ९: २६ -३१

     शौल हा यहुदी धर्मियाचा परुषी असल्या कारणाने तो सतत ख्रिस्ती बांधवांचा छळ करीत असे. परंतु अचानक जेव्हा त्याला येशूचे दर्शन झाले तेव्हा त्याच्यात बद्दल झाला. त्याने ख्रिस्ती बांधवांचा छळ करण्यास बंद केले व तो पुनरुत्थित येशूची सुवार्ता सर्व लोकांना सांगू लागला. हे जेव्हा येशूच्या शिष्यांना माहित पडले तेव्हा त्यांना हे पटले नाही. कारण त्यांना माहित होते की शौल कोण होता. पंरतु बर्णबा ह्याने येशूच्या शिष्यास सांगितले की शौलाला येशू ख्रिस्ताचे दर्शन झाल्यानंतर येशू ख्रिस्ताचे शुभवर्तमान वेगवेगळ्या ठिकाणी विशेष करून येरुसलेमेत त्याने सांगावयास सुरुवात केली आहे व तो ख्रिस्ताचा खरा शिष्य बनला आहे अशी आहुती दिली तेव्हा त्यांना बर्णबाचे मनने पटले व त्यांनी शौलाला शिष्यगणात सामील करून घेतले व ह्या नंतर पौल येशूची सुवार्ता आधिक हिमंतीने लोकांस सांगू लागला.

दुसरे वाचन: १ योहान: ३: १८-२४

     संत योहान हा येशूचा प्रिय शिष्य होता आणि नेहमी तो येशू बरोबर असे म्हणूनच त्यास खूप काही येशू बद्दल माहीत होते आणि तो ते शुभवर्तमानाद्वारे व त्याच्या पत्राद्वारे आपणास जाहीर करतो.

योहान आपणास सांगत आहे की दुसऱ्यासाठी आपले प्रेम हे नेहमी कृतीद्वारे प्रकट केले पाहिजे. तरच ते खरे प्रेम असते. येशू ख्रिस्ताने फक्त म्हटले नाही की मी जगावर प्रेम करतो तर त्याने ते कृतीत आणले. ते प्रेम आपण पवित्र शुक्रवारी पाहिले जेव्हा त्याने आपल्या प्रेमा खातीर क्रुसावर मरण पतकारले.

आपण ख्रिस्तामध्ये नवीन जीवन जगत आहोत कारण हे जीवन त्याने आपणास दिले आहे. म्हणून हे आपले आद्य कर्तव्य आहे की आपण आपले देवा वरील प्रेम  कृतीद्वारे प्रकट केले पहिले. जर आपण हे स्वच्छ हृदयाने व मनाने केले तर त्यासाठी लागणारी ताकद व धेर्य येशू ख्रिस्त खुद्द आपणास देतो व आपले फळ सार्वकाळीक  जीवन म्हणूनच बहाल करतो.

शुभवर्तमान: योहान: १५: १-८

     शुभवर्तमानात येशू ख्रिस्त आपणास द्राक्षवेलाचा दाखला देत आहे. तो येथे स्वतःला द्राक्षवेल व आपण त्याच्या फांद्या असे संबोधतो. जो पर्यंत एखादी फांदी झाडाला चिकटलेली असते तो पर्यंत ती फलद्रूप असते व माळीतर्फे त्याची काळजी घेतली जाते परंतु जेव्हा ती फांदी फळे देण्यास थांबते तेव्हा मात्र ती कापली जाते.

हा दाखला आपल्या जीवनासाठी खूप अपायकारक आहे व आपल्या जीवनाशी खूप निघडित आहे. जर आपण येशू ख्रिस्ताशी जुळलेलो राहलो नाही तर आपला सुद्धा नाश होऊ शकतो. आपण जर फलद्रूप राहीलो नाही तर आपणास सुद्धा येशू जवळून काढले जाऊ शकते. म्हणूनच येशू ख्रिस्ताशी जूळलेले राहण्यासाठी आपणास फक्त एकच गोष्ट हवी आणि ती म्हणजे विश्वास. विश्वासाने येशूख्रिस्त आपल्या बरोबर आहे आणि आपल्या ह्या विश्वासाने दुसऱ्यांना देखील आपण येशूख्रिस्ता जवळ आणू शकतो.

बोधकथा:

     एकदा एक मनुष्य असाच जगलात फिरत असताना त्याला एक गरूडाचे अंड भेटले, तो ते अंड घेऊन घरी आला व त्याच्या घरी असलेल्या कोंबडी खाली उबत असलेल्या अंड्यात ठेवले. काही दिवसांनी त्या सर्व अंड्यातून पिल्ले बाहेर आली. तसेच ते गरुड पक्षी ही, छोट्या अवस्थेत सर्व पिल्लान सारखेच दिसत असल्या कारणाने त्यांच्यात काही बद्दल दिसत नव्हता. ते गरुड पक्षी कोंबडीच्या पिल्लाबरोबर त्या पिल्ला सारखेच वाढू लागले व कोंबडीच्या पिल्लासारखेच वागू लागले. जे अन्न कोंबडीचे पिल्ले खात असत तेच अन्न गरुड पक्षी ही खात असे. जेव्हा ते गरुडपक्षी वाढले तेव्हा त्याच्या शरीर रचनेत अनेक बद्दल झाला होता पण त्याने स्वतःला कधीच विचारून घेतले नाही की माझे खरे अस्तित्व काय आहे ते आणि संपूर्ण जीवन तसेच घालवले.

एक दिवस त्याने निळ्या आकाक्षात एक पक्षी त्याची सुंदर पंखे पसरवून भरारी घेत असताना पहिले. हे दृष्य पाहून त्याने एका दुसऱ्या कोंबडीला सांगितले की ते बघ किती सुंदर पक्षी आहे. तेव्हा ती कोंबडी त्यास म्हणाली की तो एक गरुडपक्षी आहे व आपण त्याच्या सारखे कधीच होऊ शकत नाही. अशा ह्या नकारत्मक उतराणे तो गरुडपक्षी जो कोंबडी बरोबर वाढला त्याने उडण्याचा कधीच प्रयत्न केला नाही आणि असेच कोंबडी सारखे जीवन जगून शेवटी मरण पावला.

मनन चिंतन:

     आपले जीवन ही कधी त्या पक्षा सारखे असते. आपण कोण आहोत आपले अस्तित्व काय आहे, आपला परीचय काय हे सर्व प्रथम जाणून घेणे खूप गरजेचे आहे व महत्त्वाचे आहे. मनुष्य हा एक झाडाच्या फांद्या सारखा आहे आणि हे आपल्यावर अवलंबून असते की आपण कोणत्या झाडाच्या खोडाला चिकटलेले आहोत. काटेरी झाडाला काटे येतात, फुलांच्या झाडाला फुले व फळांच्या झाडाला फळे येतात. आपण कोणते झाड निवडतो?

येशू ख्रिस्त सांगत आहे की जसा मी माझ्या पित्यामध्ये आहे तसे तुम्हीही माझ्यामध्ये रहा, मला निवडा तेव्हाच तुम्ही फलद्रूप होऊ शकता, तेव्हाच तुम्ही दुसऱ्यांना माझा अनुभव देऊ शकता. संत मदर तेरेजा म्हणतात, “तुमच्याकडे जेव्हा काही असेल तरच तुम्ही दुसऱ्यांना देऊ शकता, परंतु तुमच्याकडे काही नसेल तर तुम्ही काहीच देऊ शकत नाही.” जर तुमच्याकडे ख्रिस्त नसेल, ख्रिस्ताचा अनुभव नसेल तर दुसऱ्यांना ख्रिस्त कसा देणार? त्यामुळेच आपल्याला ख्रिस्तामध्ये राहणे फार गरजेचे आहे.

     येशूख्रिस्त सांगत आहे की मी खरा द्राक्षवेल आहे आणि खरा म्हणजे सत्य, अस्सल, वैध्य असा ही होतो. म्हणजे आपणासाठी येशू ख्रिस्तच सत्य अस्तित्व आहे. ज्याच्याविणा आपण शून्य आहोत. आपण ख्रिस्ताशी जुळण्याचा प्रयत्न खूप करतो परंतु काहीजण आपल्या जीवनात अशा व्यक्ती येतात ज्या आपणास ख्रिस्तापासून दूर ठेवण्याचा प्रयत्न करतात. ह्या मुळे आपली परिस्थिती एखाद्या अशा फांदी सारखी होते जिथे आपण ख्रिस्ताशी जुळलेले आहोत पंरतू अशा नकारात्मक व्यक्तीमुळे फलद्रूप होत नाही. आपण दुसऱ्याच्या कामी पडत नाहीत.  दुसऱ्यांना ख्रिस्त देऊ शकत नाहीत. आपली स्थिती त्या कोंबडी बरोबर वावरलेल्या गरुड पक्षा सारखी होते. जर त्या पक्षाला प्रोत्साहित केले असते तर त्या पक्षाने आकाक्षात उंच भरारी मारली असती व त्याचे अस्तित्व जाणून घेतले असते. परंतु त्यास परावृत्त केल्याने ते मरण पावले. अशा ह्या पक्षा प्रमाणे आपणही मरून जातो व आपणास ख्रिस्ता पासून दूर केले जाते. अशा मुळे आपल्या जीवनाचा नाश होतो व आपले अस्तित्व नष्ट होते.

     या उलट जर आपण त्याच्याशी एक निष्ठ राहीलो, त्याला चिकटलेले राहीलो तर आपण फलद्रूप होऊ शकतो. आपली काळजी घेतली जावू शकते. आपल्याला नवजीवन मिळू शकते. आपणामध्ये ख्रिस्त वास करु शकतो व तो ख्रिस्त आपण दुसऱ्यांच्या  जीवनात देऊ शकतो, म्हणून आपण सर्वांनी ख्रिस्तामध्ये राहण्यासाठी शिकले पहिजे, त्याच्या सारखे जीवन जगलो पाहिजे म्हणजेच आपला नाश न होता आपल्याला सार्वकालिक जीवन प्राप्त होईल. आमेन.

विश्वासू लोकांच्या प्रार्थना:

प्रतिसाद: हे प्रभू आम्हांला तुझे पुनरुत्थित दर्शन घडवून दे.

1.     ख्रिस्त सभेची धुरा वाहणारे आपले पोप महाशय, बिशप्स, सर्व धर्मगुरू, धर्म भगिनी व तसेच प्रापंचिक ह्यांना ख्रिस्त सभेने प्रभूची शुभवार्ता घोषवण्यासाठी जी जबाबदारी सोपवली आहे ती त्यांनी पवित्र आत्म्याच्या प्रेरणेने पुढे चालू ठेवावी म्हणून आपण  प्रार्थना करूया.

2.     जे लोक देऊळमाते पासून दुरावलेले आहेत व पापांच्या अंधारात खितपत पडलेले आहेत अशा लोकांना प्रभूच्या जीवनदायी प्रकाशात येण्यास प्रभूकडून शक्ती व सामर्थ्य मिळावे आणि तसेच त्यांना त्याच्या अपराधांची जाणीव व्हावी म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

3.     जे लोक दुःखी आहेत, ज्यांना भविष्याची चिंता भेडसावत आहे, ज्याचा आत्मविश्वास ढासळत आहे अशांना पुनरुत्थित येशूचे दर्शन घडून त्यांच्या जीवनात नवचैतन्य निर्माण व्हावे म्हणून प्रभूकडे आपण प्रार्थना करूया.

4.     जे कोणी आजारी आहेत, विविध आजारांनी त्रासलेले आहेत, खाटेला खिळलेले आहेत अशा सर्वांना पुनरुत्थित प्रभूचा स्पर्श व्हावा व त्यांना चागले आरोग्य लाभावे म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

5.     आता थोडावेळ शांत राहून आपल्या कौटुंबिक, सामाजीक व व्यक्तीक गरजासाठी प्रार्थना करूया.