Reflection for the First Sunday of Lent (09/03/2025) By Fr. Cajeten Pereira

उपवास काळातील पहिला रविवार

दिनांक: ०९/०३/२०२५.

पहिले वाचन: अनुवाद २६:४-१०.

दुसरे वाचन: रोमकरांस पत्र १०:८-१३.

शुभवर्तमान: लूक ४:१-१३.

प्रस्तावना

      उपवास काळ  हा एक आध्यात्मिक काळ आहे, जो आपणाला परिवर्तनकडे घेऊन जातो. हा काळ आपणाला येशूच्या अरण्यातील परीक्षेशी प्रतिबिंबित करतो. येशूने उपवास केला, प्रार्थना केली आणि आव्हानांना तोंड दिले. देवाला जीवनाच्या केंद्रस्थानी ठेवून त्याने प्रलोभनांवर मात केली. हा काळ प्रत्येक व्यक्तीला देवासोबतच्या त्यांच्या नातेसंबंधावर खोलवर चिंतन करण्यास, प्रलोभनांना तोंड देण्यास आणि कृपेच्या परिवर्तनकारी शक्तीला स्वीकारण्यास आमंत्रित करतो. आजचे वाचन आपल्याला मुक्ती, विश्वास आणि केवळ देवाची उपासना या विषयांवर मार्गदर्शन करते.

सम्यक विवरण :

       पहिले वाचन: अनुवाद २६:४-१०.

       अनुवादाच्या पुस्तकातील पहिले वाचन इस्राएली लोकांच्या इजिप्तपासून वचनबद्ध भूमीपर्यंतच्या प्रवासाचे वर्णन करते. हे वाचन देवाच्या कृपेची कृतज्ञता आणि ओळख यावर भर देते. याजकाने अर्पण केलेले प्रथम फळ देवाचा आशीर्वाद आणि मुक्ततेबद्दल कृतज्ञता दर्शविते.

दुसरे वाचन: रोमकरांस पत्र १०:८-१३.

       दुसऱ्या वाचनात, संत पौल विश्वासाच्या शक्तीवर आणि पापनिवेदणाच्या महत्त्वावर भर देतो. “जो कोणी प्रभूचे नाव घेईल त्याचे तारण होईल” (रोम १०:१३). तारणाची ही सार्वत्रिकता दर्शवते की देवाची कृपा प्रत्येकासाठी उपलब्ध आहे, मग तो कोणीही असो. हृदयात विश्वास ठेवून, मुखाद्वारे साक्ष देणे आपणला विश्वास आणि कृती यांच्यातील परस्परसंबंध दर्शविते.

शुभवर्तमान:  लूक ४:१-१३.

       लूकलिखित शुभवर्तमानातील उतारा अरण्यातील येशूच्या परीक्षेचे वर्णन करतो. येथे, पवित्र आत्म्याने भरलेला येशू, चाळीस दिवस उपवास केल्यानंतर सैतानाच्या आव्हानांना तोंड देतो. परीक्षेला त्याने दिलेल्या प्रतिसादांवरून देवाच्या वचनावर अवलंबून राहण्याबद्दलचे गहन सत्य प्रकट होते.

मनन चिंतन

      उपवास काळ हा केवळ संयमाचा काळ नाही; तर तो ईस्टर साजरा करण्याच्या तयारीचा एक पवित्र काळ आहे. या काळात आत्मपरिवर्तन आणि आध्यात्मिक नूतनीकरणाची आवश्यकता असते. जे इस्रायली लोकांच्या गुलामगिरीतून स्वातंत्र्याकडे जाण्याच्या प्रवासाचे प्रतिक आहे. पोप फ्रान्सिस आपल्याला आठवण करून देतात की, उपवास हा स्वातंत्र्याचा काळ आहे, जिथे देव त्याच्या लोकांना बंधनातून बाहेर काढतो आणि त्याच्याशी अधिक खोलवरच्या नातेसंबंधात घेऊन जातो.

येशूचे अरण्यातील चाळीस दिवस प्रार्थना, उपवास आणि देवाच्या वचनावर अवलंबून राहण्याचे महत्त्व दर्शवितात. पवित्र शास्त्रात अरण्य परीक्षा, शुद्धीकरण आणि सखोल विश्वासाचे प्रतीक आहे. येशूला मोहाचा सामना करण्यासाठी आत्म्याने अरण्यात नेले. त्याने भूक, तहान आणि मोहाचा सामना केला. हे आपल्याला स्पष्ट करून देते की जीवनात संघर्ष येतात. आपण अरण्यात गेले नाही, तरीही दैनंदिन जीवनात आपल्याला अडचणीना सामोरे जावे लागते. जेव्हा आपण कमकुवत असतो तेव्हा मोह उद्भवतात. आपल्या विश्वासाची परीक्षा घेतली जाते. अशा परिस्थितीत प्रतिकार कसा करायचा हे येशू आपणाला दाखवतो. तो देवाच्या वचनावर अवलंबून होता आणि पित्याच्या योजनेवर विश्वास ठेवला. जेव्हा आपण आव्हाने आणि मोहाना तोंड देतो तेव्हा आपण प्रार्थनेच्या शक्तीचा वापर केला पाहिजे. लोभाविरुद्ध देवाच्या वचनाला आपले शस्त्र बनवले पाहिजे.

       पहिला मोह दगडांच्या भाकरी करण्याबद्दल होता. सैतानाची इच्छा होती की येशूने दैवी विश्वासापेक्षा शारीरिक गरजांवर लक्ष केंद्रित करावे. तरीही, येशूने जाहीर केले की जीवन भाकरीपेक्षा जास्त महत्वाचे आहे. आपण जीवनात काय शोधतो विश्वासूपणा की आराम आणि चैनबाजी? समर्पण की सुरक्षितता?

       दुसरा मोह सामर्थ्य दाखवण्याबद्दल होता. सैतानाने येशूला देवाची परीक्षा घेण्यास सांगितले. पण त्याने नकार दिला. खरा विश्वास चमत्काराची मागणी करत नाही; तर सर्वस्वीपणे श्रद्धा ठेवतो.

       शेवटचे मोह वैभव आणि आराधनेबद्दल होता. जर येशू नतमस्तक झाला तर सैतानाने गौरवाचे आश्वासन दिले. पण त्याचे हृदय दृढ होते – वैभवासाठी केवळ देवच पात्र आहे. आपणही खोट्या देवांपासून सावध राहिले पाहिजे: प्रतिष्ठा, संपत्ती किंवा दैवी प्रेमापासून आपल्याला खेचणारी कोणतीही गोष्ट.

       सैतानाने अन्न, शक्ती आणि सुरक्षतेचा मोह दाखवून येशूला देवावरील विश्वासापासून दूर नेण्याचा प्रयत्न केला. हे प्रलोभने मूलभूत इच्छांना आकर्षित करतात. आपल्यालाही अशाच प्रकारच्या संघर्षांचा सामना करावा लागतो. जग जलद यश आणि सहज आराम देण्याचे आश्वासन देते. परंतु खरे जीवन पृथ्वीवरील गोष्टींमध्ये आढळत नाही. येशूने सैतानाच्या मोहाना नाकारले. त्याने आज्ञाधारकता आणि विश्वास निवडला. आपल्याला त्याच्या उदाहरणाचे अनुसरण करण्यास बोलावले आहे. जेव्हा आपण देवाला प्रथम स्थान देतो तेव्हा आपल्याला खरी शांती मिळते.

       येशूने सैतानाचा सामना करण्यासाठी पवित्र शास्त्राचा वापर केला. हे आपल्याला देवाच्या वचनाची शक्ती दाखवते. जेव्हा आपल्याला हताश नैराशासारखे वाटते तेव्हा आपण पवित्र शास्त्राकडे वळले पाहिजे. देवाचे वचन आपला मार्ग उजळवेल आणि आपले पाऊल सरळ मार्गावर आणेल. आपला विश्वास मजबूत करेल.

       उपवास हा देवाकडे परतण्याचा काळ आहे. श्रद्धावंताना चिंतन, विश्वास आणि प्रार्थनेच्या प्रवासाला सुरुवात करण्यास आमंत्रित करतो. हा काळ खऱ्या विश्वासाच्या पुनर्बांधणीची संधी देतो. आपणाला हा काळ नूतनीकरण आणि कृपेचा असू दे. मरिया मातेची मध्यस्थी आपणा सर्वाना लाभू दे.

विश्वासू लोकांची प्रार्थना

प्रतिसाद: "हे प्रभो, मोहांवर मात करण्यास आम्हाला सहाय्य कर.”

१. आपले परमगुरु, महागुरू, धर्मगुरू व व्रतस्थ ह्यांना ख्रिस्ताशी व ख्रिस्तसभेशी विश्वासू राहण्याचा जो वारसाहक्क प्राप्त झाला आहे, तो त्यांनी इतरांसमोर त्यांच्या जीवनाद्वारे आदर्श म्हणून ठेवावा ह्यासाठी आपण प्रार्थना करूया.

२. ‘पाहणे म्हणजे विश्वास ठेवणे’, ह्या आजच्या नवीन पिढीच्या धारणेमुळे अनेक लोकांचा देवावरील व येशूवरील विश्वास लयास जात आहे, अशांना नव्याने प्रभूने त्यांच्या सानिध्यात आणून त्यांचा विश्वास बळकट करावा म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

३. ‘देव आपल्यापासून नव्हे, तर आपण देवापासून दूर जात असतो’. ह्याची जाणीव आंम्हा प्रत्येकाला व्हावी व ह्या प्रायश्चित काळात आम्ही सर्वांनी देवाच्या अधिकाधिक जवळ येण्याचा प्रयत्न करावा म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

४. आपल्या समाजातील, धर्मग्रामातील जे लोक व्यसनाधीन झाले आहेत, त्या सर्व लोकांना प्रभूच्या आशेचा किरण दिसावा व देवाने सोपवलेली त्यांच्या कुटुंबाची जबाबदारी त्यांनी व्यवस्थितपणे पार पाडावी म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

५. आपल्या धर्मग्रामातील ज्या व्यक्ती आजारी, निराशा आणि बऱ्याच व्याधींनी पिडलेल्या आहेत ह्या सर्वांनी हताश किंवा हतबल न होता दैवीदयेवर विसंबून प्रभूच्या सानिध्यात रहावे व त्यांचे जीवन प्रभूप्रेमाने प्रफुल्लीत व्हावे म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

६. ‘पापांस बळी पडणे म्हणजे देवापासून विभक्त होणे’, म्हणून आपल्या मोहांवर विजय मिळवता यावा ह्यासाठी प्रभू येशूचा आदर्श डोळ्यासमोर ठेवून आपण ‘प्रार्थना’ व ‘बायबल वाचन’ ह्यामध्ये सातत्य राखावे म्हणून प्रार्थना करूया.

७. थोडा वेळ शांत राहून आपल्या वैयक्तिक व सामाजिक हेतूंसाठी प्रार्थना करूया.