Reflection for the Fifth Sunday of Easter (18/05/2025) By Fr. Suhas Pereira

पुनरुत्थान काळातील पाचवा रविवार

दिनांक: १८/०५/२०२५

पहिले वाचन: - प्रेषितांची कृत्ये १४:२१-२७

दुसरे वाचन: - प्रकटीकरण २१:०१-०५

शुभवर्तमान: - योहान १३:३१-३५

प्रस्तावना

      प्रिय बंधू-भगिनींनो, आज आपण पुनरुत्थानकाळातील पाचवा रविवार साजरा करत आहोत. पुनरुत्थानकाळात आपण प्रभू येशूच्या विजयी पुनरुत्थानाचे स्मरण करतो आणि प्रभू येशूच्या क्रुसावरील मरणाद्वारे आणि त्याच्या वैभवी पुनरुत्थानाद्वारे संपूर्ण मानवजातीला मिळालेलं नवजीवनाचे दान साजरे करतो. या नवीन जीवनाचा अर्थ काय आहे? आपण या नवीन जीवनाचा अनुभव या पुनरुत्थानकाळात किंव्हा अगोदर घेतला आहे का? कि इस्टरचा सण प्रत्येक वर्षी येतो आणि जातो परंतु आपल्यात काहीच बदल होत नाही? नावीन्य येत नाही? आजच्या उपासनेची तिन्ही वाचने इस्टरच्या नवजीवनाच्या संदेशाबद्दल बोलत आहेत. पहिल्या वाचनात आपण ऐकतो कि, पुनरुत्थित ख्रिस्ताला भेटल्यानंतर प्रेरित होऊन प्रेषितांनी जगात जाऊन ख्रिस्ताची सुवार्ता इतरांना दिली आणि नवीन विश्वासू लोकांना ख्रिस्ताच्या कळपात आणलं. ख्रिस्ती अशी त्यांना नवीन ओळख दिली. आजचं दुसरं वाचन नवे आकाश, नवी पृथ्वी आणि नव्या येरुशलेमबद्दल बोलत आहे. आपल्या पृथ्वीवरील या छोट्याशा मुक्कामानंतर हे स्वर्गीय येरुशलेमच आपलं नवीन घर असणार आहे, असं दुसरं वाचन आपल्याला सांगत आहे. आजचं शुभवर्तमान आपल्याला पुन्हा एकदा पवित्र आठवड्याकडे नेऊन प्रभूने शिष्यांबरोबर घेतलेल्या शेवटच्या भोजनाची आठवण करून देत आहे. या शेवटच्या भोजनावेळी, यहूदा इस्कर्योत बाहेर गेल्यानंतर, प्रभू येशूने आपल्या शिष्यांना एक नवीन आज्ञा दिली," एकमेकांवर प्रीती करा. जशी मी तुम्हावर प्रीती केली, तशी तुम्हीही एकमेकांवर करा". प्रेमाचा हा महामंत्र प्रभु येशुच्या शिकवणुकीचा गाभा आणि आत्मा आहे.

मनन चिंतन

प्रिय बंधू-भगिनींनो, एखादा मनुष्य ख्रिस्ती आहे हे आपण कसं ओळखू शकतो? एक खरा ख्रिस्ती मनुष्य कसा असला पाहिजे? कसा जगला पाहिजे? त्याच्याजवळ काय असायला हवे? त्याने काय करायला हवे? या सर्व प्रश्नांना आपण अनेक आणि वेगवेगळी उत्तरं देऊ शकतो. उदाहरणार्थ, जो मनुष्य दर रविवारी न चुकता मिस्साला जातो, प्रत्येक वर्षी न चुकता चर्च सपोर्ट भरतो तोच खरा ख्रिस्ती. किंव्हा ज्या मनुष्याच्या घरी भिंतीवर अल्तार असते, क्रूस असतो, ज्या मनुष्याच्या घरी नाताळच्या वेळी नाताळचा गोठा केला जातो, नाताळवृक्ष उभा केला जातो, तोच खरा ख्रिस्ती मनुष्य. किंव्हा एखादा मनुष्य ख्रिस्ताची शिकवण आपल्या आचरणात किती आणतो, समाजबांधणीसाठी किती मदत करतो, शांती आणि न्यायव्यवस्थ्या समाजात स्थापन करण्याच्या कार्याला स्वतःला किती वाहून घेतो, गोर-गरिबांसाठी किती झटतो यावरून खऱ्या ख्रिस्ती मनुष्याची ओळख होऊ शकते.

       हि सगळी उत्तरं शक्य आणि संभाव्य उत्तरं आहेत. आणि त्यांतील काही उत्तरं हि ख्रिस्ती धर्माच्या अस्तित्वाशी, ख्रिस्ती श्रद्धेच्या गाभ्याशी घनिष्ठपणे जोडलेली आहेत. तर काही उत्तरं फक्त बाह्यरुपाशी संबंधित आहेत. निव्वळ घरात क्रूस असल्यामुळे एखादा मनुष्य खरा ख्रिस्ती बनू शकत नाही. कारण क्रूस असलेल्या ख्रिस्ती घरांमध्येसुद्धा अनेक वेळा अनेक अख्रिस्ती, अमानवी घटना घडू शकतात. म्हणूनच बाह्य चिन्हे किंव्हा बाह्य गोष्टी ख्रिस्ती धर्माचं खरं स्वरूप आणि खरं अस्तित्व स्पष्ट करू शकत नाहीत. दुसऱ्या बाजूला, आपले शब्द आणि आपली कृत्ये, आपलं सामाजिक कार्यसुद्धा प्रभू येशू आजच्या शुभवर्तमानात आपल्याकडून जी मागणी करत आहे त्यावर अवलंबून असलं पाहिजे: प्रेम-प्रीती. "जेव्हा तुम्ही एकमेकांवर प्रीती कराल, तेव्हाच तुम्ही माझे शिष्य म्हणून ओळखले जाल. म्हणून जशी मी तुम्हावर प्रीती केली तशीच तुम्हीसुद्धा एकमेकांवर प्रीती करा". प्रभू येशूने शेवटच्या भोजनावेळी आपल्या शिष्यांना दिलेला हा प्रेमाचा महामंत्र आपल्या स्वार्थी वृत्तीपासून, आपल्या आत्मसंतुष्टतेपासून आपल्याला मुक्त करू शकतो.

       हा प्रेमाचा महामंत्र आपण आपल्या जीवनात आणि आचरणात कसा पाळू शकतो, हे आपल्याला बाळ येशूची संत तेरेसा सांगते. तिच्या आत्मचरित्रामध्ये ती लिहिते: "देवप्रेमाचा अनुभव घेण्याचं भाग्य लाभण्यासाठी आपण आपल्या जीवनात बंधुप्रीतीचा पुरस्कार केला पाहिजे. मला आता कळून चुकलेलं आहे, कि इतरांच्या चुका समजून घेण्यात, त्या चुकांकडे डोळेझाक करण्यात, इतरांना दोष न देण्यात आणि इतरांमधील चांगुलपणातून स्वतःच्या जीवनासाठी प्रेरणा घेण्यातच खरं आणि परिपूर्ण प्रेम आहे. परंतु सर्वात महत्वाचं मला कळलेलं म्हणजे, प्रेम हे आपल्या हृदयात खोलवर दडून, बंद करून ठेवले जाऊ नये. कारण प्रभू ख्रिस्त म्हणतो, 'दिवा लावून तो कोणी भांड्याखाली लपवून ठेवीत नाही. उलट तो दिवठणीवर ठेवतात म्हणजे तो दिवा घरातील सर्वांना प्रकाश देतो'. मला असं वाटते कि प्रभू येशू ज्या  दिव्याबद्दल आणि प्रकाशाबद्दल बोलत आहे, तो प्रकाश आहे प्रेमाचा प्रकाश जो फक्त माझ्या प्रियजनांवरच नव्हे तर संपूर्ण जगावर पडला पाहिजे".

       होय माझं प्रेम हे फक्त माझ्या कुटुंबियांसाठी आणि आप्तस्वकीयांसाठी सीमित असेल तर त्या प्रेमाला अर्थ उरणार नाही. ते प्रेम ख्रिस्ती प्रेम नाही. ख्रिस्तासारखे प्रेम करणे म्हणजे ख्रिस्तासारखे पाहणे. ख्रिस्ताने सर्वांवर समान प्रीती केली. सर्वांना दया, क्षमा आणि आपुलकी दाखवली. आज ख्रिस्त आपल्या सर्वांना त्याचं अनुकरण करण्यास आमंत्रण देत आहे. प्रभू शुभवर्तमानात म्हणतो, "तुमची एकमेकांवर प्रिति असली तर सर्व ओळखतील की तुम्ही माझे शिष्य आहात.” खऱ्या प्रेमामध्ये चुंबकासारखी इतरांना आकर्षून घेण्याची शक्ती असते. आपल्या शेजारप्रीतीद्वारे प्रभु येशू फक्त आपल्यामध्येच राहत नाही, तर इतरांनासुद्धा या ख्रिस्ती कळपाचे सदस्य करत असतो.

       प्रभू येशूने आपल्या पित्याकडे जाण्याच्या थोड्या अगोदरच आपल्या शिष्यांना प्रेमाचा महामंत्र दिला. आपण त्याच्या प्रेमात जीवन जगावं अशी त्याची इच्छा आहे कारण त्याला माहिती आहे कि, प्रत्येक मनुष्याला जीवनात प्रेम अनुभवण्याची गरज असते. आणि त्या प्रेमाच्या अनुभवाद्वारेच प्रत्येक मनुष्य  देवाच्या उपस्थितीचा अनुभव घेऊन देवावर विश्वास ठेऊ शकतो.

       आपणसुद्धा आपल्या जीवनात ख्रिस्ताने दिलेला प्रेमाचा महामंत्र घ्यावा आणि त्याप्रमाणे जीवन जागून परमेश्वराच्या आपल्यातील उपस्थितीचा अनुभव घ्यावा आणि तो अनुभव न भिता इतरांनासुद्धा द्यावा, म्हणून आज खास प्रार्थना करू या.

विश्वासू लोकांची प्रार्थना

धर्मगुरू: हे प्रभू येशू ख्रिस्ता, "जशी मी तुम्हावर प्रीती केली, तशीच प्रीती तुम्हीसुद्धा एकमेकांवर करा", अशी आज्ञा तू आम्हाला दिलेली आहेस. तुजकडे आम्ही प्रार्थना करतो.

प्रतिसाद: “हे प्रभो आमची प्रार्थना एक.”

१) जेथे द्वेष आहे तेथे प्रेम पेरण्यासाठी, जेथे नैराश्य आहे तेथे उमेद आणि जेथे दुःख आहे, तेथे आनंदाचं बीज पेरण्यासाठी हे प्रभो आम्हाला तुझे शांतिदूत बनव.

२) आमच्या सर्व राजकीय पुढाऱ्यांनी ख्रिस्तासारखे निस्वार्थी सेवेचं व्रत घेऊन आमच्या समाजात शांती, बंधुभाव आणि ऐक्य प्रस्थापित करण्यासाठी सदैव झटावे म्हणून त्यांना तुझी सदबुद्धी आणि कृपा दे.

३) आम्ही सर्व ख्रिस्ती-जणांनी तुझ्या प्रेमाचा अनुभव घ्यावा आणि तुझ्या सुवार्तेने प्रेरित होऊन तुझ्यावरील आमच्या श्रद्धेला आणि प्रेमाला या जगात साक्ष द्यावी म्हणून आम्हाला धैर्य दे.

४) आमच्या सर्व मृत बंधू-भगिनींना तुझ्या स्वर्गीय राज्यात चिरंतन शांती दे.

धर्मगुरू: हे जीवनाच्या देवा आमच्या परमेश्वरा, तुझ्या पुत्राच्या पुनरुत्थानाद्वारे तू जगाचं नूतनीकरण करण्यास आणि आम्हाला प्रेमाने भरण्यास सुरुवात केलेली आहे. त्याबद्दल आम्ही तुला धन्यवाद देतो तुझा पुत्र आमच्या प्रभू येशुख्रिस्ताद्वारे. आमेन.