Reflection for the Third Sunday of Easter (04/05/2025) By Br. Oliver Munis

पुनरुत्थान काळातील तिसरा रविवार

दिनांक: ०४/०५/२०२५

पहिले वाचन: प्रेषितांची कृत्ये ५:२७-३२, ४०-४१

दुसरे वाचन: प्रकटीकरण ५:११-१४

शुभवर्तमान: योहान २१:१-१९

प्रस्तावना

      दुख, निराशा, त्रास व घाबरेपणा हे मानवाचे अविभाज्य घटक आहेत. जेव्हा आपण ह्या घटकांना सामोरे जातो, तेव्हा आपण आपल्या जीवनाचा खरा अर्थ विसरतो, जीवन जगण्याची आशा नसते. आपण सत्याच्या मार्गावर  चालत नाही. आणि विशेषता आपल्याला देवाने दिलेले पाचारण पूर्णत्वास न नेता, आपण आपल्या पाचरणापासून माघार घेतो आणि ख्रिस्ती असण्याचा किंवा आपल्या जीवनाचा आपण खरा अर्थ विसरतो.

       ह्या अश्या नको असणाऱ्या प्रसंगामध्ये, आपली सुटका होण्यास आपल्याला आज ख्रिस्तसभा येशू कोण आहे? आणि येशू आपल्यासाठी काय करू शकतो? ह्याच्यावर चिंतन करावयास बोलावत आहे आणि हे चिंतन आपल्याला, त्या प्रसंगापासून सुटका होण्यास आपल्याला मदत करेल. तसेच आपले पाचारण आपल्याला येशू कोण आहे आणि येशूच्या मार्गावर चालवण्यास शिकवत असते. येशूचा मार्ग हा दुसऱ्यांची काळजी वाहण्यात आणि सेवा करावयाचा आहे. पण हे सर्व करत असताना आपणाला नानाप्रकारच्या अडचंणीना सामोरे जावे लागते. परंतु देवाचे काम करत असताना, देव आपल्यासोबत आहे, याची खात्री आपल्याला व्हावी, म्हणून या पवित्र मिस्साबलीदानात विशेष प्रार्थना करूया व देवाची कृपा मांगुया.

मनन चिंतन

"तू माझ्यावर प्रेम करतोस का??? मग माझ्या मेंढऱ्यांची काळजी घे."

"माणसाचे ‘खरं मोल’ तो आरामाच्या क्षणी कुठे उभा राहतो हे नाही, तर आव्हान आणि अडचणीच्या वेळी तो कुठे उभा राहतो व काय करतो ह्याच्यावर आहे." - मार्टिन लूथर किंग ज्युनियर

माझ्या प्रिय ख्रिस्ती भाविकांनो, आज आपण समाजात वावरत असताना आपल्याला समजते कि, आपला समाज, आज खूप अडचणीत किंवा वेदनेत आहे. आपण वाचतो आणि बघतो कितीतरी दहशत, भेदभाव, आणि तिरस्कार वाढत चालला आहे. निरपराध लोकांना तुरुंगात टाकले जात आहे आणि कधी कधी त्याची कत्तलसुद्धा केली जात आहेत. काही दिवसांपूर्वी पहलगामला जे घडले ते खूप त्रासदायक होते, त्यात सामान्य माणसांची हत्या केली गेली. शेतकरी अजून रडत आहेत. तरुण हातात डिग्री घेऊनही बेरोजगार आहेत. स्त्रिया आणि मुलं अजूनही भीतीत जगत आहेत. भ्रष्टाचार सर्वत्र आहे आणि या सगळ्या अडचणीत किंवा समस्यात, आपण एक सगळ्यात महत्त्वाचा प्रश्न विसरतोय तो म्हणजे, “येशू माझ्यासाठी कोण आहे?” हा फक्त धार्मिक प्रश्न नाही, हा आपल्या प्रत्येकाच्या अंत:करणातून आलेला प्रश्न आहे. आपण हे प्रश्न उत्तरांनी नाही, तर आपल्या जगण्याने दिले पाहिजे.

आज प्रेम कमी होत चालले आहे आणि भीती वाढत चालली आहे. दुखाच्या क्षणात, जेव्हा आपल्याला वाटते सगळे संपलेले आहे, तेव्हा अगदी पेत्रासारखे आपण सगळे आपल्या "कम्फर्ट झोन" मध्ये परत जाण्याचा विचार करतो: पेत्र पुन्हा मासेमारीला गेला, कारण त्याला वाटलं की सगळं संपलं.

आपल्याला वाटते काही बदलू शकत नाही. आपण थांबतो. आपण सत्य बोलायला घाबरतो. त्यासाठी आपआपल्या घरातसुद्धा प्रेम कमी आणि तणाव, राग वाढत चालला आहे.

पेत्राने येशूला तीन वेळा नाकारले. पण येशूने त्याला शिक्षा दिली का? नाही. परत्तू आजच्या शुभवर्तमानामध्ये येशू फक्त तीन वेळा एकच प्रश्न विचारतो: “तू माझ्यावर प्रेम करतोस का?” आणि पेत्र हो म्हणतो तेव्हा येशू सांगतो, "माझ्या मेंढऱ्यांची काळजी घे."

पेत्राला येशू मंदिरात भेटत नाही. तर तो त्याला समुद्रकिनारी, मासेमारी करत असताना भेटतो. हेच आपल्या जीवनातही होतं. जेव्हा आपण तुटलेल्या अवस्थेत, अडचणीत आणि दु:खात असतो तेव्हा आपल्याला येशू भेटत असतो. तो विचारतो, "तू माझ्यावर प्रेम करतोस का? मग माझ्या मेंढऱ्यांची काळजी घे." आता मेंढरे म्हणजे कोण? तर आपले शेजारी, दुखावलेले लोक, नैराश्यात गेलेले तरुण, वृद्ध जे एकटे आहेत, परके वाटते अश्याप्रकाची माणसे. आपण  "प्रेम फक्त प्रिय व्यक्तींवर नाही, तर जे निराशवंत लोक आहेत त्यांच्यावरसुद्धा केले पाहिजे.

बोधकथा

एकदा एक लहान मुलगा आपल्या आईसोबत संगीताच्या कार्यक्रमाला गेला. तर कार्यक्रम चालू होणारच होता, त्याक्षणीच, तो मुलगा आईच्या हातातून सुटून, चुकून स्टेजवर गेला आणि स्टेजवर सर्वत्र अंधार व शांतता होती आणि सर्व लोक त्या लहान मुलावर बघत होती. अचानक तो लहान मुलगा पियानो वर “ट्विंकल ट्विंकल लिटल स्टार” (“Twinkle, Twinkle, Little Star.”) वाजवायला लागला. लोक आश्चर्यचकित झाले. तेवढ्यात मोठा संगीतकार पाडेरेवस्की आला. तर त्याने त्या मुलाला थांबवलं नाही, उलट तो  म्हणाला: "थांबू नकोस, वाजवत राहा." तर त्या संगीतकार पाडेरेवस्की सूर दिले आणि लहान मुलाचं गाणं, एक सुंदर संगीत झालं. आपल्यासोबतही हेच होतं. आपण छोटं काम करत असू, पण जर येशू आपल्या पाठीशी असेल, तर ते काम महान होतं.

आपण ख्रिस्ती भाविक असून आपणा सर्वांना पाचारणाची हाक ऐकू आली आहे. आपल्याला देवाची सेवा कशी करायची, ह्यातच आपले पाचारण बांधले गेले आहे.

तर काहीजण शिक्षक : जे ज्ञान देतात आणि लोकांना चांगले बनवतात. पालक – जे प्रेमाने मुलांना वाढवतात आणि त्यांना चांगलं शिकवतात. काम करणारे लोक : जे प्रामाणिक कामातून इतरांची सेवा करतात. धर्मगुरू आणि धर्मभगिनी : जे आपलं संपूर्ण जीवन देवाला अर्पण करतात. तर काहीजण डॉक्टर, शेतकरी, खलाशी, कलाकार, नेता, सेवक किंवा विद्यार्थी असतात. प्रत्येक काम हे पाचारण ठरू शकतं, जर ते प्रेमाने आणि देवासाठी केले असले तर.

       तर आता आपण जाणून घेवूया कि, विविध पात्रात ते त्यांचे पाचारण कशे जगतात. शिक्षक : लोकांना चांगले शिकवतात, सत्य दाखवतात. जसं येशू शिष्यांना शिकवत होता. पालक : मुलांवर प्रेम करतात, त्यांच्यासाठी त्याग करतात, देवाजवळ नेतात. कामगार : आपल्या कामातून देवाची सेवा करतात. संत जोसेफ एक सुतार होता, त्याचं काम पवित्र होतं. धर्मगुरू आणि धर्मभगिनी : येशूचा संदेश लोकांपर्यंत पोहोचवतात, प्रार्थना करतात, सेवामय जीवन जगतात.

पेत्राने चूक केली, पण येशूने त्याला क्षमा केली. आपले जग खूप वाईट स्थितीत आहे, पण अजून आशा आहे. आपणही त्रासलेले, थकलेले असू पण येशू तयार आहे आणि आपल्यासोबत नवीन सुरुवात करतो.

तो विचारतो –
“तू माझ्यावर प्रेम करतोस का?”
आणि आपण म्हणालो, "हो",

जरी थोडंसं प्रेम असलं तरी,
तो म्हणतो –
“मग माझ्या मेंढऱ्यांची काळजी घे.”

जरी शिक्षा झाली, तरी प्रेषितांनी येशूविषयीची शिकवणं थांबवली नाही,  भीती न ठेवता, आपणसुद्धा धैर्याने काम केले पाहिजे. देव आपलं दुःख आनंदात बदलतो. आपल्याला अडचणी येतात, पण देव आपल्याबरोबर असतो. तो आपल्याला ताकद देतो. आपण आपली चूक मान्य करावी आणि इतरांना समजून घेतले पाहिजे. घरी प्रेमाने वागले पाहिजे. सर्वांना वेळ दिला पाहिजे व वृद्धांची सेवा केली पाहिजे. सत्यासाठी उभे रहा. पण रागाने नाही, प्रेम आणि शांततेने. आपल्या रोजच्या कामात विश्वासाने रहा. शिक्षक, शेतकरी, विद्यार्थी, कोणीही असाल, येशू तुम्हाला तिथेच बोलावत आहे ह्याची खात्री ठेवली पाहिजे.

प्रत्येकाला देवाचे पाचारण आहे. तुम्ही शिक्षक असाल, आई-वडील, काम करणारे, धर्मगुरू आणि धर्मभगिनी किंवा विद्यार्थी. देवाला तुमची गरज आहे. देव आपल्याला बळ देतो. कधी अडचणी येतात, पण देव आपल्याला पाठीशी असतो. प्रेषितांप्रमाणे, पेत्राप्रमाणे, आपण "हो" म्हणूया आणि आपल्या जीवनाद्वारे, सेवेद्वारे आणि प्रेमामधून, देवाचं नाव मोठं करूया.

येशू, तू जाणतोस की मी तुझ्यावर प्रेम करतो.

पण मी वारंवार अपयशी होतो. मी थकलोय, घाबरलोय.

पण मी तुझ्यासमोर उभा आहे. माझं छोटंसं प्रेम घे,

आणि त्याला मोठं कर.

मला शिकव, कसं तुझ्या मेंढऱ्यांची

सेवा करायची. आमेन.

 

विश्वासू लोकांची प्रार्थना

प्रतिसाद: हे प्रेमळ देवा, आम्हाला तुझ्या प्रेमाचे साक्षीदार बनव.

१. ख्रिस्तसभेची धुरा वाहणारे आपले सर्व महागुरू, धर्मगुरू, व्रतस्थ बंधू-भगिनी व सर्व प्रापंचिक लोकांना देव राज्याची सुवार्ता पसरविण्यास कृपा व शक्‍ती मिळावी, तसेच पोप महाशयांची निवड करण्यासाठी उमेदवारांना पवित्र आत्म्याचे मार्गदर्शन लाभावे. म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

२. आपल्या सर्व राज्यकर्त्यांनी आपल्या स्वार्थ, भ्रष्टाचार, व इतर सर्व वाईट मार्ग बाजूला ठेवून लोकांची निस्वार्थीपणे सेवा करावी म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

३. जे लोक देवापासून दूर गेले आहेत, जे अन्य धर्माकडे वळले आहेत, व ज्यांचा देवावर विश्वास नाही, अशा लोकांवर पुनरुत्थित प्रभू येशूची कृपा यावी व त्यांनी पुनरुत्थित येशूवर विश्वास ठेवावा म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

४. जे लोक आजारी, दुःखी-कष्टी, व निराश आहेत, तसेच जे तरुण-तरुणी बेकार आहेत, अशा सर्वांना पुनरुत्थित प्रभू येशूने त्यांच्या अडचणीत सहाय्य करावे म्हणून आपण प्रार्थना करूया.

५. थोडा वेळ शांत राहून आपण आपल्या सामाजिक, कौटुंबिक, आणि वैयक्तिक हेतूंसाठी प्रार्थना करूया.