Reflection for the 17^th Sunday in Ordinary Time (27/07/2025) By Br. Saurav Patil

सामान्य काळातील सतरावा रविवार

दिनांक – २७-७-२०२५

पहिले वाचन: उत्पत्ती १८:२०-३२.

दुसरे वाचन: कलस्सैकरांस पत्र २:१२-१४.

शुभवर्तमान: लुक ११:१-१३

प्रस्तावना

       आज संपूर्ण  ख्रिस्तसभा सामान्यकाळातील सतरावा रविवार साजरा करित आहे. आजची उपासना आपणास प्रार्थनेचे खरे महत्व पटवून देत आहे. त्याचप्रमाणे खरी प्रार्थना काय आहे व ती कशी केली पाहिजे ह्या विषयी आपणास सांगत आहे. देवाने आपल्याला त्याची चांगली लोकं म्हणूण बनवले आहे. परंतु पापांमुळे आपण चांगल्या मार्गापासून वाईट मार्गाकडे वाटचाल करतो. परंतु देवाने आपल्या पुत्राद्वारे व त्याच्या क्रूसावरील बलिदानाद्वारे आपणा सर्वांना पुन्हा एकदा त्याच्या पुत्राचे स्थान दिले आहे. येशू ख्रिस्ताच्या जीवनाद्वारे व त्यांने शिकवलेल्या प्रार्थनेद्वारेच आपल्याला कळून येते कि, आपण खरोखर देवाची लेकरे आहोत व देव आपला प्रेमळ व दयाळू बाप आहे.

     ज्या प्रमाणे प्रार्थनेद्वारे आपण आपल्या देवाबरोबर एक बाप आणि मुलाचे नाते असे ओळखून घेतो, त्याच प्रमाणे आपण इतरांना सुद्धा हे नाते दाखून द्यावे अशी आपली जबाबदारी आहे. इतरांनी केलेल्या वाईट गोष्टींवर किंवा त्यांच्या पापी वृत्तींवर लक्ष न देता, त्यांचा न्याय न करता आपण आपल्या प्रार्थनेद्वारे त्यांना सुद्धा देवा जवळ नेले पाहिजे. म्हणून  आज आपण ह्या पवित्र मिस्साबलीदानात सहभागी होत असता, परमेश्वराकडे प्रार्थना करूया कि, परमेश्वराने आपणास दुसऱ्यांना समजून घेऊन त्यांच्यावर प्रेम करण्यास कृपा व शक्ती द्यावी.

 मनन चिंतन

एक लहान मुलगा रोज सकाळी एका झाडाजवळ जाऊन देवाकडे विचारायचा, “देवा, माझं मन शांत कर.” काही दिवस त्याला काहीच वाटत नव्हतं. पण तो थांबला नाही. काही आठवड्यांनी त्याला जाणवू लागलं की त्याचं मन खरंच शांत होतंय, आणि त्या शांततेत देवाचा स्पर्श आहे.

आजच्या शुभवर्तमानात येशू आपल्या शिष्यांना एक फारच मोलाचं शिक्षण देतात: ते म्हणजे प्रार्थना कशी करावी. शिष्यांनी येशूला विचारलं, “प्रभु, आम्हाला प्रार्थना शिकव.” त्यांनी हे विचारलं कारण त्यांनी येशूला नेहमी एकांतात, शांततेत, आपल्या पित्याशी प्रेमाने बोलताना पाहिलं होतं. त्यांच्या मनात ही ओढ निर्माण झाली की आम्हालाही असा देवाशी जवळचा संबंध हवा आहे.

येशू प्रार्थना शिकवताना म्हणतात: “स्वर्गीय पिता” ही सुरुवातच खूप खोल आहे. येशू देवाला एखाद्या दंडनात्मक राजासारखा किंवा फक्त नियम देणारा परमेश्वर म्हणत नाहीत, तर आपल्या प्रेमळ पित्याप्रमाणे संबोधतात. यामुळे आपल्याला कळतं की प्रार्थना ही केवळ काही शब्दांची पाठ नसून, देवाबरोबरचा एक गहिरा आणि जिव्हाळ्याचा संबंध आहे. जसं आपण आपल्या जवळच्या मित्राशी मोकळेपणाने, आनंदाने बोलतो, तसंच देवाशी प्रामाणिकपणे, आपलं सर्व काही सांगणं ही खरी प्रार्थना आहे.

यानंतर येशू एक गोष्ट सांगतात: एक व्यक्ती मध्यरात्री आपल्या मित्राच्या दारावर जाऊन म्हणतो, “मला थोडं पाव दे.” सुरुवातीला तो मित्र म्हणतो, “आता त्रास देऊ नको,” पण तो सतत मागत राहतो, आणि शेवटी तो उठून देतो. यामधून येशू आपल्याला शिकवतात की प्रार्थनेमध्ये चिकाटी हवी. आपण कधी कधी एकदाच प्रार्थना करून थांबतो आणि म्हणतो, “देव ऐकत नाही.” पण येशू म्हणतात: “मागा, तुम्हाला मिळेल. शोधा, तुम्हाला सापडेल. दार ठोठावा, ते उघडेल.” म्हणजेच, देव नेहमी आपल्या प्रार्थना ऐकतो, पण कधीकधी आपल्या हृदयाला तयार करत असतो योग्य वेळेस योग्य गोष्ट देण्यासाठी.

या गोष्टींचे मूळ आपण जुन्या करारात पाहतो : उत्पत्ति १८:२६:३२ मध्ये अब्राहम प्रार्थनेद्वारे प्रभूशी विनवणी करतो. "जर पन्नास चांगले लोक सापडले, तर तू संपूर्ण शहर वाचवशील का?" अशी विचारणा करतो आणि प्रभू त्याच्या प्रार्थनेला उत्तर देतो. ही मध्यस्थीची प्रार्थना आपल्याला शिकवते की देव आपल्या सातत्यपूर्ण आणि प्रामाणिक प्रार्थनेला प्रतिसाद देतो. अब्राहमची प्रार्थना ही संवादात्मक आहे – मागणे, तडजोड करणे आणि विश्वासाने पुढे जाणे.

आज अनेक लोक वेगवेगळ्या तीर्थक्षेत्राकडे व प्रार्थना सभेकडे आकर्षिले जात आहेत. वेगवेगळ्या प्रकारच्या प्रार्थनेद्वारे देवाला प्रसन्न करण्याचा किंवा कुर्पेचा वर्षाव करण्याचा प्रयत्न करतात. पण ह्या सर्व धडपडीमध्ये येशूने शिकवलेली साधी पण सखोल प्रार्थना विसरतात.

आपण येशूच्या या शिकवणुकीला आज आपल्या आयुष्यात कसं जगू शकतो? दररोज थोडा वेळ देवाशी संवाद साधा: केवळ दोन मिनिटं असली तरी चालेल, पण ती मनापासून असली पाहिजे. प्रत्येक दिवशी थोडावेळ शांततेत बसा, देवाची उपस्थिती अनुभवायला शिका. आपल्या गरजा, भावना, शंका: सगळं देवाला सांगा. आणि सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे, देवाकडून गोष्टी मागताना फक्त वस्तू नकोत, देव स्वतः मागा:पवित्र आत्मा मागा, कारण तोच आपल्याला योग्य निर्णय, शांती आणि विश्वास देतो.

नवा करार आपल्याला दाखवतो की येशू स्वतः आपल्या जीवनात प्रार्थनेला केंद्रस्थानी ठेवतो – उपवास, पर्वतावरचा वेळ, गेथसेमेनीतील  संघर्ष – सर्व ठिकाणी प्रार्थना आहे. आणि कलस्सेकरांस पत्रा २:१२:१४ मध्ये आपण पाहतो की आपण बाप्तीस्मामुळे तुम्हाला ख्रिस्ताबरोबर पुरण्यात आले आणि तुम्ही त्यांच्याबरोबर मनातून उठला, कारण देवाने आपल्या सामर्थ्याने त्यांना मृतातून उठविले यावर तुम्ही श्रद्धा ठेवली.  ही कृपा आपण प्रार्थनेत अनुभवतो – क्षमा, नवजीवन आणि विजयाची अनुभूती.

म्हणून आज आपण सगळे मिळून, मनापासून म्हणूया: “प्रभु, आम्हाला प्रार्थना शिकव.” अशी शिकवण जी केवळ शब्दात नाही, तर आपल्या जीवनात प्रकट होईल. आपली प्रार्थना ही एक गाणं असो, एक स्तोत्र असो, एक शांत हुंकार असो:पण ती देवाशी नातं जोडणारी असावी, कारण अशाच प्रार्थनेतून आपलं हृदय आणि आयुष्य बदललं जातं.

विश्वासू लोकांची प्रार्थना

प्रतिसाद: हे परमेश्वरा, आमची ओंजळ तू प्रेमाने भर

१. ख्रिस्तसभेचे पुढारी पोप तसेच बिशप्स व इतर सर्व सहकारी वर्ग, ह्यांनी देव प्रीतीचा संदेश संपूर्ण जगाला आपल्या कार्याद्वारे द्यावा, व असे करण्यासाठी त्यांना परमेश्वराचे योगदान लाभावे, म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

२. हे परमेश्वरा, सृष्टीतील वस्तूवर व व्यक्तींवर अवलंबून न राहता, तुझ्यावर विसंबून राहण्यास शिकव व आमचा विश्वास वाढव, म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

३. समाजात जास्तीत जास्त देण्याची प्रवृत्ती निर्माण होऊन जे गोर- गरीब आहेत, जे गरजवंत आहेत; अशा सर्वांना त्याचा लाभ व्हावा, म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

४. आजही आपल्या देशात अनेक लोकांना एक वेळचे पुरेसे अन्न मिळत नाही, अशा लोकांची तू भूक भागवण्यासाठी उदार नागरिकांना पुढे पाठव, म्हणून आपण प्रार्थना करू या.

५. आपण आपल्या वैयक्तिक, कौटुंबिक व सामाजिक गरजांसाठी प्रार्थाना करू या.